திருமதி லலிதாமணி MA,BL

திருமதி லலிதாமணி M.A,B.L

அன்று கோர்ட்டில் அதிக வேலை இருந்தது. இரண்டு கேஸ் விசயமாக நிறைய மெனக்கெட வேண்டியிருந்தது. திருமதி லலிதாமணி அவர்களுக்கு !. ஆகவே அக்கடாவென தன் அலுவலகத்தில் உட்கார்ந்தவர் தலை சாய்ந்து மெல்லிய குறட்டையுடன் நித்திரையில் மூழ்கி விட்டார். அப்பொழுது பகல் இரண்டு மணி இருக்கும். உள்ளே எட்டி பார்த்த அவரது குமாஸ்தா ரங்காச்சாரியார் அம்மையாரின் தூக்கத்தை கண்டு தொந்தரவு செய்யாமல் சாப்பிட்டு விட்டு சீக்கிரம் வந்து விடுவோம் என்று கிளம்பினார்.
யாரோ செருப்பை கழட்டும் சத்தத்தை கேட்டதும் சுகமான நித்திரையிலிருந்த லலிதாமணி அவர்கள் படக்கென கண் விழித்து யாரென பார்த்தார். உள்ளே வந்த பெண்ணுக்கு சுமார் 25 வயது இருக்கும். நல்ல உடல் வாகு, களையான முகம். ஆனால் முகத்தில் கோபம் கொப்பளிக்க வெயிலின் தாக்கத்தால் முகம் சிறிது கருத்தும் இருந்த்து. வணக்கம் மேடம் நித்திரை கலைந்தாலும் வந்திருப்பது “கிளையண்ட்” என தெரிந்ததால் லலிதாமணி அவர்கள் முகத்தில் மெல்லிய புன்முறுவலை காட்டி உட்காருங்க என்றார். அந்த பெண் உட்கார்ந்து தன்னை ஆசுவாசப்படுத்திக்கொண்டாள். இதற்குள் அந்த பெண்ணின் தோற்றம் மற்றும் அந்த பெண்ணின் நடவடிக்கைகளை கணிக்க தொடங்கி விட்டார் லலிதாமணி அவர்கள்.
ஐந்து நிமிடங்கள் கழிந்தது. உங்க பேரை தெரிஞ்சுக்கலாமா? ஆரம்பித்தார்.. என் பெயர் சியாமளா, நான் ஆர்.ஏஸ் புரத்துல இருந்து வர்றேன் எங்கப்பா பேர் நரசிம்மன், நாங்க மேட்டுப்பாளையம் ரோட்ல ஒரு டயர் கம்பெனி வச்சிருக்கோம். இந்த பெண்ணின் கழுத்தில் தாலி இருந்தும் முதலில் தன் தகப்பனை அறிமுகம் செய்ததால் பிரச்சினையை ஓரளவு புரிந்து கொண்ட லலிதாம்பிகை மெல்ல உன் கணவர்..என்று இழுத்தார், அந்த பேச்சை எடுத்ததும் வந்திருந்த பெண்ணின் முகத்தில் கோபத்தின் சாயல் படிந்தது. ஆனாலும் வெளி காட்டிக்கொள்ளாமல் அவர் பேர் தனபால், ஒரு கம்பெனியில மேனேஜரா இருக்கறாரு, அந்த பிரச்சினை பத்தித்தான் இப்ப நான் பேசனும்னு வந்திருக்கேன். சொல்லும்மா உன் பிரச்சின என்ன? எனக்கு எப்படியாவது “டைவர்ஸ்” வாங்கி கொடுங்க, அந்த பெண் படபடப்புடன் சொன்னாள். ஓரளவு ஊகித்திருந்த லலிதாமணி அவர்கள் மெல்லிய புன்முறுவலுடன், ’சரிம்மா’ உனக்கு எப்ப கல்யாணம் ஆச்சு? உன் கணவன் உனக்கு சொந்தமா? எல்லா விவரத்தையும் எங்கிட்ட சொல்லும்மா என்றார். அவரின் நிதானமான பேச்சு சாந்தமான முகம் வந்திருந்த பெண்ணின் முகத்தில் ஒரு நிம்மதி தென்பட்டது. அவர் என் அப்பாவின் அக்கா பையன் தான், அவங்க குடும்பம் எங்க குடும்பத்தை விட வசதி குறைவு இருந்தாலும் எங்கப்பா சொன்னவுடனே நான் அவரை கல்யாணம் பண்ணிகிட்டேன். ஆனால் நான் வசதியான வீட்டில இருந்து வந்திருக்கறதுனால அவங்க என்னைய எந்த வேலையும் செய்ய விடமாட்டேங்கறாங்க, நானும் எவ்வளவோ சாடை மாடையா சொல்லி பார்த்தேன். எனக்கு ஏதாவது வேலை கொடுங்க அப்படீன்னு, அவங்க ரொம்ப பயப்படறாங்க. என்னால இதுக்கு மேல தாங்க முடியலை, இதுக்கு நீங்கதான் ஒரு முடிவு செய்யணும்.
இந்த பெண்ணின் பிரச்சினை மிக சாதாரணமானது என்றாலும் வளர விடும்போது பெரிதாக ஆகிவிடும். இந்த பெண் அதிகமாக உணர்ச்சிவசப்படுவதால் தற்போது எதுவும் பேச முடியாது, என்று முடிவு செய்து கொண்டு உனக்கு கண்டிப்பா உதவி செய்யறேன். நீ இந்த முடிவை எடுத்திருக்கேன்னு உங்க அப்பாவுக்கு தெரியுமா? அப்பாவுக்கு எதுவும் தெரியாது, என் வருத்தம் துக்கம் எதுவும் தெரியாது. நானா கேட்டேன் அவரா ஒரு மாப்பிள்ளை முடிவு பண்ணாரு,
அதனால தினம் தினம் நரகத்துல இருக்கேன். அந்த பெண் விசும்பினாள். கவலைப்படாதே, இப்ப நீ வீட்டுக்கு போ, உன் புருசன், அப்பா நம்பரும், விலாசமும் எழுதி கொடுத்துட்டு போ. தைரியமாக இரு.நானே உன்னை கூப்பிடுறேன். அந்த பெண் அவளது விலாசம், தந்தை விலாசம், போன் எண் ஆகியவற்றை எழுதி கொடுத்து விட்டு விடை பெற்றாள். அப்பொழுது சாப்பிட்டுவிட்டு வந்த ரங்காச்சாரி இந்த பெண்ணின் முகத்தை பார்த்து அட இது தொழிலதிபர் நரசிம்மன் பொண்ணாச்சே மனதுக்குள் நினைத்து லலிதாமணி அம்மையாரிடம் வந்து நின்றார், என்ன ஆச்சார்யாரே சாப்பிட்டாச்சா? சாப்பிட்டுட்டேன், ஆமா இந்த பொண்ணு இங்க ஏன் வந்துட்டு போகுது என்று கேட்டார். இந்த பொண்ணை உங்களுக்கு தெரியுமா? நல்லா தெரியும். இவங்கப்பாவோட அப்பாவையும் நல்லா தெரியும். நல்ல கெளரவமான குடும்பம் என்றார். லலிதாமணி சிரித்துக்கொண்டே நீங்க இப்படி சொல்றீங்க, இந்த பொண்ணு என்னடான்னா ‘டைவர்ஸ்’ வாங்கி கொடு அப்படீங்குது.
ரங்காச்சாரி அட கடவுளே அந்த பையன் ரொம்ப நல்ல பையன் வசதி குறைச்சல்னாலும் பொண்ணோட அப்பா பையனோட குணத்தை பார்த்துத்தான் பொண்ணை கொடுத்தார். அவங்க கல்யாணத்துக்கு கூட போயிருக்கேன். சரி முதல்ல அவங்கப்பாவையும், அவங்க புருசனையும் கூப்பிடுவோம். ரங்காச்சாரி முதலில் அந்த பெண்ணின் தந்தைக்கு போன் செய்தார். எதிர் முனையில் போன் எடுக்கும் சத்தம் கேட்டவுடன் லலிதாமணியை பார்க்க அவர்கள் நீயே பேசு என்று கண் ஜாடை காட்டினார், வணக்கம் சார் லலிதாமணி வக்கீல் ஆபிசில இருந்து பேசறோம். உங்களோட பேசணும்னு எங்க மேடம் பிரியப்படறாங்க, உங்க அப்பாயிண்ட்மென்ட் கிடைக்குமா? வக்கீல் எதுக்கு என் கூட பேசணும்? எதிரிலிருந்து கேள்வி வரவும் ராங்காச்சாரியார் அவர் மகள் வந்தவிவரத்தை தெரிவித்தார். தானே நேர்ல் வருவதாகவும் நான்கு மணி அளவில் அங்கிருப்பதாக தெரிவித்தார். அடுத்த்தாக அந்த பெண்ணின் கணவனுக்கு போன் செய்தார். இரு முறை கிடைக்காமல் மூன்றாவது முறை எதிர் முனையில் போனை எடுத்தனர்.தன்னை அறிமுகப்படுத்திக்கொண்ட ரங்காச்சரியார் உங்கள் மனைவி இங்கு வந்திருந்தார்கள் எனவும், வந்த விவரத்தையும் தெரிவித்தார். தானே அங்கு வருவதாக சொன்னவரிடம் நான்கு மணி அளவில் வந்தால் செளகர்யப்படும் எனவும் தெரிவித்தார்.
லலிதாமணியின் முன்னால் நரசிம்மனும், அவரது மருமகன் தனபாலும் உட்கார்ந்திருந்தனர். இருவர் முகமும் குழப்பத்தில் இருந்த்து. நரசிம்மன் தன் மகளின் எண்ணம் ஏன் இப்படி போனது என்றும், தனபால் தன் மனைவியை அதிக கட்டுப்பாடுகள் செய்து கொடுமை படுத்தி விட்டோமோ என்றும் கவலைப்பட்டான். ஆனால் இருவரும் அந்த பெண்ணின் மீது அன்புடன் இருப்பதை உணர்ந்து கொண்ட லலிதாமணி அவர்கள் தான் சொல்லும் யோசனைப்படி நடந்தால் அவள் மனதை மாற்றி விடலாம் என்று தெரிவித்தார். அதன் படி நடப்பதாக தெரிவித்து விட்டு அங்கிருந்து கிளம்பினர்.
ஒரு நாள் நரசிம்மன் தன் மகள் சியாமளா வீட்டுக்கு தயங்கி தய்ங்கி வந்தார். சியாமளாதான் அவரை முதலில் பார்த்தாள். வாங்கப்பா என்று வரவேற்றாள். சத்தம் கேட்டு வெளியே வந்த தனபால் வாங்க மாமா என்று அழைத்தவன் அம்மா மாமா வந்திருக்காரு என்று சத்தம் கொடுத்தான். வெளியே வந்த தனபால் அம்மா வாங்கண்ணே என்று அழைத்தாள். உட்காருங்கண்ணே, அம்மா சியாமளா அப்பாவுக்கு குடிக்கறதுக்கு ஏதாவது கொண்டு வா, சியாமளா உள்ளே சென்றாள்.
அதெல்லாம் ஒண்ணும் வேண்டாம்மா, சும்மா மாப்பிள்ளைகிட்டே பேசிட்டு போகலாமுன்னு வந்தேன், தயங்க, தனபால் அம்மா சரிண்ணே நீ பேசிகிட்டு இரு நான் கொஞ்சம் வெளியே போயிட்டு வந்துடறேன், நாசுக்காய் வெளியேறினாள். சியாமளா எதுவும் புரியாமல் தன் கணவன் அருகில் நின்று கொண்டாள்.
ஒண்ணுமில்லை சியாமளா உன் கிட்ட ஒரு உதவி கேட்டு வந்திருக்கேன் பீடிகையுடன் ஆரம்பிக்க சியாமளா கேள்விக்குறியுடன் அவரை பார்த்தாள். அதுதாம்மா உன் பேர்ல சாயிபாபா காலனியில இருக்கற பிளாட்டை விக்கறதுன்னு முடிவு பண்ணியிருக்கேன். கம்பெனிக்கு கொஞ்சம் பணம் தேவைப்படுது., தயங்கி தயங்கி சொன்னார். சியாமளா தன் கணவன் ஏதாவது சொல்வானா என்று அவன் முகத்தை பார்த்தாள்.
மாமா சியாமளா என்னமுடிவு எடுக்கறாளோ அதுதான் என் முடிவும், இன்னும் பணம் தேவைப்பட்டுச்சுன்னா, என் கிட்டே பணமாகவும், நகையாவும் இருபத்தி அஞ்சு லட்சம் தேறும், அதைய வேணா எடுத்துக்குங்க, சரிதானே சியாமளா என்று கேட்டான்.
சியாமளாவுக்கு இந்த நடவடிக்கை புதிதாக இருந்தது.தான் எது செய்தாலும் அறிவுரை சொல்லிக்கொண்டே இருப்பவன் அப்பாவுக்கு கஷ்டம் என்றவுடன் தன் கையிருப்பையும் தர தயாராயிருக்கிறானே.
மாப்பிள்ளை இப்ப என்னால் தனியா பிசினசை பாக்க முடியலை, நீங்களாவது, இல்லை சியாமளாவது பொறுப்பை எடுத்துக்கணும் என்றார். மாமா இப்ப கம்பெனி நிர்வாகத்தை சியாமளா கவனிக்கட்டும், நான் அவளை எங்கேயும் அனுப்பாம வீட்டுல கட்டுப்பெட்டியா வைச்சுட்டேன்னு என் மேல கோபம் இருக்கும், அதனால உங்க கம்பெனியில் அவளுக்கு அப்பாயிண்ட்மெண்ட் கொடுங்க, நான் வழக்கமா போற கம்பெனிக்கே போறேன் எங்க குடும்பத்துக்கும் இரண்டு வருமானம் வரும். அதனால என்னைய விட சியாமளாதான் பெஸ்ட் செலக்சன் என்றான்,
வெரிகுட் நாளையில இருந்து சியாமளா உன்னை எங்க கம்பெனி மேனேஜிங் டைரக்டரா அப்பாயிண்ட்மெண்ட் பண்ணிடறேன். உன்னைய வீட்டுல இருந்து கூட்டிட்டு வர்றதுக்கும், போறதுக்கும் கம்பெனி கார் ஏற்பாடு பண்ணி கொடுத்துடறேன். சியாமளா மகிழ்வுடன் தலையாட்டினாள்,
இரண்டு மூன்று மாதங்கள் ஓடி விட்டன. லலிதா அம்மையாரிடம் ரங்காச்சாரி “மேடம் அதுக்கப்புறம் அந்த பெண் வரவேயில்லையே? வரமாட்டாள், என்றவர் அந்த பெண்ணுக்கு தலைக்கு மேல வேலையிருக்கும்.
எந்த பெண்ணையும் முடுக்கி விட்டால் போதும் அவர்கள் ஓடிக்கொண்டே இருப்பார்கள். என்னை பொருத்தவரை இவள் அப்பாவும், கணவனும் புரிந்து கொண்டவர்களாய் இருந்ததால் நம் வேலை சுலபமாக முடிந்தது. ஒரு குடும்பத்தை சேர்த்து வைத்த புன்னகையுடன் சொன்னார் லலிதாமணீ M.A,B.L அம்மையார்.