மீதமுள்ள இரவுகள்
வெளிச்சங்கள் கரைந்து
மலர்ந்த இரவொன்றில்
உன்னைக் காண வருகின்றேன்
நறுமணத்துடன் கூடிய
பூக்களை கையில்
ஏந்திக்கொண்டு
துண்டாகி போன
நிலவின் வெளிச்சத்தில்
முகம் சோர்ந்து காத்திருக்கிறாய்
வாசலை அடைகையில்
விழித்திறக்கும் பார்வையில்
ஆயிரம் மின்னல்கள்
ஆயினும் கோபங்கள்
கசங்கிய மலரை
கையில் கொடுக்கையில்
வாய்திறந்து கூறினாய்
"மலர்கள் வாடினவே"
இரவுகள் மீதமிருக்கும்
உன் விரல்களில்
நறுமணங்களாகவே
இந்த பூக்களும்
மலர்ந்தனவென்பதை
நீயறியாயோ அன்பே?
