பெண்ணிலவே!

உறங்கிய
வீதியில்
நீ
ஏன்
நடமாடுகிறாய்

வெளிச்சம்
கொண்டு
வீசுகின்றன
என் இரவுகள்...

மேலும்

சூரியனை
உறிஞ்சுவதற்கு
இனியும்
என் உடலில்
திராணியில்லை

இறுக்கி இணை
என் உதடுகளை

ஈரம் பொருந்திய
இதழ் முத்தத்தால்...

மேலும்

உறைந்த பனியை
கண்ட
சிறு எறும்பே!

என்ன நினைக்கிறாய்?

உருகாத
நீரென்றா...

மேலும்

எத்தனை
இருக்கும்
உனக்கும்
எனக்கும்

இடைவெளிகள்
தான்
தூரமா

பிரிவாக
இருப்பின்
எத்தனை
கடினம்...

மேலும்

அந்த இருளில் மூழ்கிய படியே கார் சென்றுக் கொண்டிருந்தது.

காரை ஓட்டிக்கொண்டிருந்த தியாவிடம்

எங்க தியா போறோம்

அவள் மௌனமாக இருந்தாள்

எதாவது சர்ப்ரைஸா

அப்படித்தான் வச்சுக்கோயேன்

இரவின் அசைவில் கார் காற்றை முகத்திலறைந்தவாறே சென்றுக் கொண்டிருந்தது.

தியா குவிந்த கவனத்தோடு காரினை செலுத்திக் கொண்டிருந்தாள்.

நான் மூக்குக் கண்ணாடியை கழட்டி என் சட்டைப் பாக்கெட்டில் வைத்து கண் அயரத் தொடங்க, தவழும் தென்றலோ என் தலைமுடியை கோதிக் கொண்டிருந்தது.

என் எண்ண ஓட்டங்களின் முன் தியா விரிந்தாள்.

தியாவின் அப்பாவும் என் அப்பாவும் நெருங்கிய தோழர்கள்.அதனால் சிறு வயதிலிருந்தே தியா எனக்கு நெருக்க

மேலும்

உறங்கிய குளத்தில் விழுந்த

சிறிய கல் போல...

என் செவிபட உன் பெயரை, யாரேனும் உச்சரிக்கையில்

என் நினைவுகளின் நரம்புகள் வழியே

உன் பிம்பங்கள் நீந்தியபடியே இருக்கின்றன...

மேலும்

நிர்வாணமான கண்ணாடி குவளையில்

உடுத்திக் கொண்டிருந்தது
பால் தன் ஆடையை...

மேலும்

நீரில் பூத்த தாமரையாய்

உன் தன் நினைவுகள்

என்னை நீங்கவிடாமலும்

உன்னில் மூழ்கவிடாமலும்

தத்தளிக்க வைக்கின்றன

மேலும்