நேரிசை ஆசிரியப்பா


சென்ற நூற்றாண் டீடினை யற்ற
செந்தமிழ் வளர்த்த பாரதி புகழ்ந்த
புதைந்த காவியச் சுவடிகள் பலதை
கண்டு கண்டென நமக்கு நூலாய்
ஆக்கித் தந்த மாபெரும் மேதை
தமிழின் வித்தகன் அறிஞன் தமிழன்
உவேசா அன்னார் கீர்த்தியை
உயர்த்தி போற்றிப் புகழ்பா டுவோமே

உவேசா முன்னர் தூசியும் பெறாரே
பொடிமூக் கண்ணா தஞ்சை தசுக்கர்
விட்டுத் தள்ளிடு பெரியார் கல்லான்
ஆங்கிலக் கவிஞன் சேகப் பிரியன்
தொட்டு ணர்ந்திடு கருப்பு என்றதை
பெருமை பேசக் கம்பனின்
கருப்பு வர்ணனை எடுத்துச் சொன்னதே அறுசீர் கழினெடிலடி ஆசிரிய விருததம்


"ஆலம் உலகில் பரந்ததுவோ?
.....ஆழி கிளர்ந்த தோஅவர்தம்
நீல நிறத்தை எல்லோரும்
.....நினைக்க, அதுவா

மேலும்

மேதையை நினையாத பேதைமைச் சந்தையில்
*********
காதலைக் கிறுக்கிக் களத்தில் நின்றனர் ;
ஆதலின் அறிவரோ அரியதமிழ் நாதனை !
மேதையை நினையாது பேதைமைச் சந்தையில்,
ஓதுவர் காதலை ஒன்றியே நன்கு !

மேலும்

நேரிசை வெண்பா

கேடுகெட்ட மானிடரே கேளுமின்யெம் நாட்டையும்
பாடும் மொழியையும் பாதுகாரும் -- தேடு
திருடர் தமிழைத் திருடவலை யும்பார்
ஒருத்தவர் நாணவுதைப் போய்





தமிழையும் குறளையும் திருட நினைக்கும் மதம்மாறிகளுக்கு பாடம் புகட்டு



.....

மேலும்

மாமன் மகள் வருகைக் கண்டு
மயக்கும் மல்லிமொட்டும்

அரும்பு அல்லியும் நேரம் காலம்
மாறி மணம்தான் வீசின மனம் மாறி

பசுஞ்சோலை மயில் எலாம் தன்தோகை கொண்டு சாமரம் வீசின

வான் முகில் தான் தனைதழுவிச் சென்றதுயென எண்ணியே

பழம் கொத்தி பறவையாம் பச்சைக்கிளி கூட்டமெல்லாம்

இவள்மேல் இச்சைக்கொண்டு கச்சைக்கட்டி கொண்டன

பழம் திண்பதை மறந்து
தன்னழகு அலகினிலே

துள்ளிஓடும் மான்கூட்டமெலாம்
அள்ளித்தின்றன அவள் அழகை

புல் கூட்டம் எல்லாம் தனைக் கண்டு
பழித்து புன்னகைப்பதையே மறந்து

கட்டிக்கரும்பும் கட்டழகி இவள்சேலைக்கொண்டு
தன்இடையை மறைப்பதைகண்டு

தன்வெட்டுப்புல் எனும்
கணுவின்

மேலும்

நில்லாமல் நகர்ந்திடும் நிமிடங்களையும்;
வெகுவிரைவாய் உருண்டோடிடும் நாட்களையும்;
துரத்தியவளாய் நடைபோடுகிறேன் வாழ்க்கைப்பாதையில்.....
நினைத்தவைகள் நிகழவில்லை....
பிடித்தவைகள் கிடைக்கவில்லை...
கிடைத்தவற்றை பிடித்ததாய் மாற்றிக் கொள்ள முயன்றும் முடியவில்லை...
கடமைக்காய் வாழ்கிறேன்....
வாழ்கிறேன் என்று உள்ளத்தால் உணரப்படாமல்,
வாழ்க்கையினைப் புரிந்திராமல்..
வாயளவில் வார்த்தைகளற்ற மௌனியாய்;
மனதளவில் எண்ணங்கள் மிகு வாயாடியாய்!
புன்னகையில் பல இன்னல்கள் மறைத்தே, புதிர்களை பதுக்கியே பதுமையாய் வாழ்கிறேன் நானும்!
என்றோ ஓர் நாள் மாற்றங்கள்
மனதை மகிழ்ந்து நிறைய வைக்கும் என்ற மூடநம்பிக்கையை சுமந்த

மேலும்