எல்லோருக்கும்
இனிய வணக்கம்...! !
எழுத்து.காம் வலைதளத்தில் என்னை இணைத்து கொண்ட
நாள் 02.07.2020.
எனது முதல் படைப்பு "அனுபவம்" . இது எனது நூறாவது படைப்பு. "எச்சரிக்கை"

நான் இலக்கணம்
அறிந்த கவிஞன் அல்ல
இலக்கியவாதியும் அல்ல...! !

எனது எண்ணங்களின்
மோதலில் பிறந்த
வார்த்தைகளின்
தொகுப்புதான்
கவிதை என்ற பெயரில்
உங்கள் வாசிப்புக்கு...

கவி வரிகளை படைப்பது
நான் என்றாலும்...! !
உயிர் கொடுத்து வளர்ப்பது
"ரசிகர்கள்" நீங்கள் தான்.
எனக்கு தொடர்ந்து
ஆதரவு தாருங்கள்...
தங்களது கருத்துக்களை
கை பிடித்து வளர்க்கிறேன்...! !
நன்றி கலந்த வணக்கத்துடன்
கோவை சுபா

மேலும்

காதலி தந்த இனிப்புப் பிண்டம்

தெளிதமிழ் ஆசிரியருக்கு வணக்கம்

உங்கள் இதழில் பலபெரும் புலவர்களின் அரும்பெரும் கருத்துக்களை சொல்வது
மிகவும் இனிமையாக உள்ளது. அதே சமயம் அப்பாடலை இயற்றிய புலவர் சொல்லாத
கருத்தையெல்லாம் புகுத்துவது ஏன்? எதற்கு அப்படிச் சொல்லி அப்பாடலின்
நோக்கத்தை வீணடித்து தமிழரின் மனதையும் குழப்பிப் புண் ஆக்கவிடுகிறீர். இலக்கியன்
என்பவருக்கு சாணக்கிய சாஸ்திரம் தெரிந்தது போலவும் மனு சாஸ்திரம் அறிந்தவர்
போலவும் ஏதேதோ சொல்கிறார். அவர் படித்த வட மொழி சாத்திரங்கள் என்ன?
அவருக்கு ஒரு சாத்திரமும் தெரியாது என்பதை நாம் அறிவோம். மற்றவரும் அவரைவிட
அதிகம் படித்தவரே. என்ன தமிழில்கொஞ்சம

மேலும்

கருத்து
எனும் விதை,
கற்பனையால்
மரமாகி,
நன்மை எனும்
கனி தந்தால்,
அதுவே கவிதை!!!

மேலும்

வந்தார்கள் வென்றார்கள்
என்பது போல..
"நீயும்" வந்தாய்...! !
என் இதயத்தை
உன் வேல் விழியால்
தாக்கிவிட்டு சென்றாய்...! !

நான் காதல் காய்ச்சல்
கொண்டேன்...
என்னால்....
தாங்கவும் முடியவில்லை
தூங்கவும் முடியவில்லை..! !

விரைந்து வா...
மருந்திட்டு செல் என்றேன்.
மறுநாள் வந்தாள்...
மயக்கத்தில் இருந்த
என்னை...
இறுக்கி அனைத்து
தன் செவ்விதழ் கொண்டு
முத்தமிட்டால் மருந்தென்று...! !

என்ன மாயமோ..மந்திரமோ..
என் காதல் காய்ச்சல்..
போயே போச்சுங்க...! !
--கோவை சுபா

மேலும்

நில்லாமல் நகர்ந்திடும் நிமிடங்களையும்;
வெகுவிரைவாய் உருண்டோடிடும் நாட்களையும்;
துரத்தியவளாய் நடைபோடுகிறேன் வாழ்க்கைப்பாதையில்.....
நினைத்தவைகள் நிகழவில்லை....
பிடித்தவைகள் கிடைக்கவில்லை...
கிடைத்தவற்றை பிடித்ததாய் மாற்றிக் கொள்ள முயன்றும் முடியவில்லை...
கடமைக்காய் வாழ்கிறேன்....
வாழ்கிறேன் என்று உள்ளத்தால் உணரப்படாமல்,
வாழ்க்கையினைப் புரிந்திராமல்..
வாயளவில் வார்த்தைகளற்ற மௌனியாய்;
மனதளவில் எண்ணங்கள் மிகு வாயாடியாய்!
புன்னகையில் பல இன்னல்கள் மறைத்தே, புதிர்களை பதுக்கியே பதுமையாய் வாழ்கிறேன் நானும்!
என்றோ ஓர் நாள் மாற்றங்கள்
மனதை மகிழ்ந்து நிறைய வைக்கும் என்ற மூடநம்பிக்கையை சுமந்த

மேலும்