ஒப்பற்ற மனித நேயம்
ஓய்வில்லா உழைப்பு
அலட்டல் இலா ஆளுமை
அன்பு அகலா எளிமை

இளைஞர்களின் உத்வேகம்
இந்தியாவின் நற்சொத்து

உன்னை போன்ற ஒரு மனிதன்
உலகில் இனி காண்பது எப்போது

டாடா எனும் தரமே
உனக்கு ஏது டாடா

காத்திருக்கும் இளைய தலைமுறை...

மேலும்

கொடியில் படர்ந்த மல்லிகைப் பூவில்
கொடி இடையாள் சிரிப்பின் பல்வரிசைக்
கண்டேன் வாடிய மல்லிகைப் பூவில்
என்வருகைக்கு காத்து காத்து நான்
வாராது போக வாடிய அவள் முகம் கண்டேன்
மலரும் மங்கையும் ஒரு ஜாதி

மேலும்

ராகமெனும் பூவனப்பே ரானந்த பைரவிநீ
மேகமெனும் ராகத்தின் மெல்லிசைச் சாரல்நீ
வீணையின் நாதம் விழியின் சலனமோ
நாணமோபே சாதமௌ னம்

மேலும்

எண்ணமெல்லாம் ஏதோ இலக்கியம் பாடுது
வண்ணநீ லத்தால் வசீகரிக் கும்விழியால்
புன்னகை யைப்பரிசாய் தந்தாய் இதயத்தில்
என்னென் னவோகற் பனை

எண்ணமெல்லாம் ஏதோ இலக்கியம் பாடுது
வண்ணநீ லத்தால் வசீகரிக் கும்விழியால்
புன்னகை யைப்பரிசாய் தந்தாய் இதயத்தில்
சின்னச்சின் னக்கற் பனை

மேலும்

மகள் பிறந்த நாள் இன்று யென்
அகம் நிறைந்த நாள் இன்று

அகவை ஒன்றில் அடியெடுத்து
அகிலம் ஆள நினைக்கிறாள்

தத்தி நடை பழகி தரணி காண முயல்கிறாள் பரணியில் பிறந்த
பளிங்கு

ஓர் முத்தம் தந்து உலக மொத்த சத்தமும் ஓர் நொடி நிறுத்தினாள்


அப்பப்பா... அப்பா ஆக இருப்பதில்
உள்ளதடி யென் மகளே உலகின் மொத்த சுகமும்

மேலும்

நாற்பத்தேழில் சுதந்திரம் வென்று
வேட்கை கொண்டோம் பல

எழுபத்தேழு ஆண்டு ஆயிற்று
எழுந்து நிற்கிறோம் இமயமாய்
வரலாற்றில்

ஆயினும் தவழ்ந்து கொண்டுதான்
இருக்கிறோம் தரணியில் இன்னும் காலத்தின் பிடியில்

என்னதான் தவழ்ந்தாலும் எழுந்தாலும் தளராது நம்மன உறுதி

அதை இந்தியா என்னும் ஒற்றை வார்த்தை வேராக நின்று நீர் பாய்ச்சுகையில்

பாயும் புலி ஆக இந்தியா( தேசிய விலங்கு)
சீறும் சிங்கம் ஆக இந்தியா ( அசோக சக்கரம் நான்முகம்)
பறக்கும் மஞ்ஞை ( மயில்)ஆக இந்தியா ( தேசிய பறவை)

தழைத்து ஓங்கும் ஆலம் ஆக இந்தியா ( தேசிய மரம்)

என்றும் தரணியில் ...

பாரத கண்டம் பழம்பெரும் நாடு என்ற பாரதியின்

மேலும்

மழையே மாநிலம் தழைக்க பொழிந்தாயே
நானிலம் சிறக்க நனைத்தாயே

நீயும் பெண் தானோ ஏனெனில் வந்தால் திகட்டல்
வரவில்லை யெனில் வாட்டல்

கூட்டம் கூட்டமாக கூடுகிறீர்கள்
நாட்டம் நாட்டமாக உம்மை நோட்டம் காணவேஎம் கண் கொள்கிறீர்கள்

மழையே நீ வரவில்லை எனில் புறம் முழுக்க வெக்கைச்சூடு
அவள் தான் வரவில்லை எனில் என்
அகம் முழுக்க தாகச்சூடு

மழை பெருகிட வெள்ளம் கூடிட நிலம் எங்கும் சமன் ஆகிடும்
அவள் எமைநாடிட அன்பு கூடிட உளம்
எமக்கு சமன் ஆகிடும்

உம்மை எதிர்த்து ஆலம் ஆக நின்றவரை வேரோடு சாய்ப்பதில் இருவருமே சூறாவளி

உம்மை எதிர்த்து நாணலாக நின்ற எதையும் தென்றலாக தீண்டி செல்வதில் இருவரும் பொறுமைசா

மேலும்

மகள் பிறந்த நாள் இன்று யென்
அகம் நிறைந்த நாள் இன்று

அகவை ஒன்றில் அடியெடுத்து
அகிலம் ஆள நினைக்கிறாள்

தத்தி நடை பழகி தரணி காண முயல்கிறாள் பரணியில் பிறந்த
பளிங்கு

ஓர் முத்தம் தந்து உலக மொத்த சத்தமும் ஓர் நொடி நிறுத்தினாள்


அப்பப்பா... அப்பா ஆக இருப்பதில்
உள்ளதடி யென் மகளே உலகின் மொத்த சுகமும்

மேலும்

தமிழ் ஞானி ஆன ஔவையார் ஒரு முறை தமிழ்தொன்டு புரிய நடைபயணம் மேற்கொண்டிருந்தார்...

அப்போது வயல்வெளி வழியாகக் நடந்து சென்று கொண்டிருந்தார்.அச்சமயத்தில் ஓர் உழவன் தன் வயலுக்கு ஏத்தம் (ஏற்றம்) மூலம் தண்ணீர் இறைத்து கொண்டிருந்தார் .

ஏத்தம் என்பது பழங்காலத்தில் சால் எனப்படும் பெரிய மண் பாத்திரம் ஒருபுறம் கயிறு கொண்டு மரத்தில் கட்டி மறுபுறம் ஆள் ஏறி காலால் மிதிக்க (2 மரத்தை ஏறக்குறைய கூட்டல் குறிபோன்று அமைத்து அழுத்தம் கொடுக்க) சால் நீர்நிலையின் உள்சென்று தண்ணீர் மோந்து வரும் அதை இன்னொரு ஆள் வாங்கி வாய்க்காலில் ஊற்றி வர நீர் வயலுக்கு சென்று பாயும்.

அந்த விவசாயி தன் களைப்பை போக்க பல பாடல்கள் பா

மேலும்