கீழ்வானம் சிவந்திடுச்சி சின்னப்பொண்ணு உன்முகம் பார்த்து...
கார்மேகம் கவிழ்ந்து கொட்டியது மழை.. அவள்கண் சிமிட்டலில்

காற்றும் அசைந்தது நின்சிரிப்பில்
நிலவும் தேய்ந்தது அவள்நினைவில்
கட்டழகி கையை அசைத்தால் கதிரவனும் காணாமல் போவான்

இந்த புவியில் காதல் கொள்ளா உயிரும் உளதோ ...உன்னதமே உன்னிடம்தானா என்இதயம்
உயிராய் உறங்குகிறதோ...

மேலும்

மேகம் முட்டட்டும்
வானம் கொட்டட்டும்

ஏரிகுளம் நிறம்பட்டும்
நானிலம் சிறக்கட்டும்

வயல்வெளி வளரட்டும்
வனமும் செழிக்கட்டும்

மரம்கொடி துளிர்க்கட்டும்
மயிலும் சிலிர்கட்டும்

மலர்கள் மலரட்டும்
மனமும் நிறையட்டும்

-உமா சுரேஷ்

மேலும்

இருளின் ஒளியாய்
நெருப்புப் பிளம்பாய்
விடியலின் பிறப்பாய்
பகலின் பகலவனாய்
உழவரின் தோழனாய்
பனியின் பகைவனாய்
சூரியகாந்தியின் தலைவனாய்
உலகின் உன்னதனாய்
-உமா சுரேஷ்

மேலும்

கால் மேல்
கால் போட்டு
தூங்குகிறது குழந்தை
தொட்டிலுக்குள் ...

அவ்வப்போது
சிரிப்பும்...
சிணுங்கலுமாக
தொட்டிலுக்குள்ளிருந்து
சப்தம்...

எட்டிப் பார்த்தால் ...
சிறுநீர் கழித்திருந்தது ...

குழந்தை
ஏதாவது கனவு
கண்டிருக்கும்...

அதன் பயத்தில்
இப்படிச் செய்கிறது
என்கிறாள் பாட்டி...

குழந்தைகள் கனவில்
நரிகள் வருவதாய்
பாட்டி சொல்ல
கேட்டிருக்கிறேன் ...

அப்படி ஏதும்....
கனவுகள் காணுமா?
அறிந்தவர் இருந்தால்
கூறுங்களேன்?

மேலும்

சித்தர்கள் தமிழ்

நேரிசை ஆசிரியபபா

அகத்தியர். சீடனாம் அத்தேரை யன்தான்
மகத்து பதார்த்தனூல் காண்டான் -- சுகமாக
எண்சீர் விருத்தமதில் சேர்த்தனன் அங்கங்கே
கண்ணான மோனை களும்


டாக்டார் திரு வ.க.கன்னியப்பன் அவர்கள் தேரையசித்தர்
எழுதிய பதார்த்த குண சிந்தாமணி என்ற பழம்பெரும்
சுவடி நூலை ஆராய்ந்து இத்தளத்தில் கொடுத்து வருகிறார்.
அவர் ஆராய்ந்து எடுத்து அச்சுப்பிழைகளை நீக்கி அப்பாடல்
என்ன வகையுடையது என்று தேடிக் கண்டுபிடித்து நமக்கு
கொடுத்த ஒரு பாடல்தான் கீழே வருகிறது.அதில் மருத்துவன் யார்
அவன் எப்படி யிருக்க வேண்டும் என்று தேரையர் சொல்லியுள்ள
பாடலை. நம் மருத்துவர் நமக்கு சொல்கிறார்

மேலும்

நீலவண்ண பட்டுச்சேலையும் நளினம்கொளும் நீளமாய்
நீஉடுத்தி வருகையிலே... நின்அழகை கண்டே நில்லாதடி யென்மனம் என்னிடம்

புதுவெட்கம் கொண்டாளடி நிலமகளும்
உன்னழகை கண்டு உன்மேல் வேட்கை கொண்டேன் வேந்தன்நான்... விண்ணுலக
பெண்ணே விருப்பம் கொள்யென் மேல்..

அங்கம் எல்லாம் தங்கமாய் தகிக்கும் விண்மீனை தங்கபூக்கள்யென நீலவண்ணச்சேலையில் நித்தமும்
பதித்த பாரிவள்ளல் எவரோ...

இந்த பாரில்உளரோ நிகராக பாவையர் எவரும் உன்னழகில் உனை மிஞ்ச...
உனைக் கொஞ்ச மனம்தான் துடிக்குதடி
மஞ்சனையும் கெஞ்சுதடி மதப்பைகாண

நிலத்தினும் பெரிதே தேடினேன் கட்டிலை
காணோம் யென்அன்பைவிட பெரிதா ஆயினும் கண்டிட்டேன் நீர்சூழ் ம

மேலும்

அன்பே ஆருயிரே உன்மேல் நான் கொண்ட காதல் உலகறிந்தது

ஆயினும் அரைத்திங்களில் இருநாட்கள் உனை காணாது தவிக்கிறேன்

மூன்றாம்நாள் முகமதி முகத்தை திரையிட்டு பிறைநிலவாய் வந்து மறைவிடத்தில் பதுங்கினாய்..

பத்தாம்நாள் பாதிமுகமாய் பனியில் நனைந்தபளிங்காய் பாவையாய்நீ

பதினைந்தாவது நாள் உன்முழுநிலவு முகம் கண்டே முழுநிறைவு கொண்டது யென்மனம்...
நான் உனைநோக்க ராணிநீ நாணிசிவந்தாய்..யென்சிந்தையில் கலந்தாய்...யென்பெயர் கதிரவன் ...
நின்பெயர் மதிதானே பெண்ணே...

(மதி-நிலவு
மதிமுகம் -நிலவு போன்ற முகம்- உவமேயம்
முகமதி- முகம்(பாவை) போன்ற நிலவு -உருவகம்)

அரைத்திங்கள்- இரு வாரங்கள்
இரு நாட்கள் --

மேலும்

பறந்து சென்ற பச்சைக்கிளியை தேடிபிடித்தேன் தேர்திருவிழாவில்
அறியாததை காணும் குழந்தை
அச்சப்படுவதைபோல அங்கிருந்து சென்றாள்

என்மனம் பொங்கியதில் புத்தரிசி பொங்க
பொங்கலோ என்றாள் புதுபானை கிண்டி
காத்திருந்த தனிமைக்கு வாய்த்தது வசதியாக...கல்லூரி திறப்பு

காதலை திறக்க காலம் கனிந்ததுயென
நான்எண்ணிட நந்தியாய் வந்தான் நந்து
என்னும் நந்தகோபால்... நொந்துபோனேன்
நான் அவளது மாமன் மகனால்

இடைவிடாத லூட்டியும் குறைவிலா ஜொள்
கொண்டு லொள்ளு பண்ணினான் லூசு
பாஸ்யென அவன்பர்சை பதம்பார்த்தன
பகல்கொள்ளையர் கூட்டம் பாவைவடிவில்

காதல்சொல்ல இதுவல்ல நேரம் என காத்திருக்கேன் கவலையாக ..ஆனால் அவளோ இங்கிலாந

மேலும்

தமிழ் ஞானி ஆன ஔவையார் ஒரு முறை தமிழ்தொன்டு புரிய நடைபயணம் மேற்கொண்டிருந்தார்...

அப்போது வயல்வெளி வழியாகக் நடந்து சென்று கொண்டிருந்தார்.அச்சமயத்தில் ஓர் உழவன் தன் வயலுக்கு ஏத்தம் (ஏற்றம்) மூலம் தண்ணீர் இறைத்து கொண்டிருந்தார் .

ஏத்தம் என்பது பழங்காலத்தில் சால் எனப்படும் பெரிய மண் பாத்திரம் ஒருபுறம் கயிறு கொண்டு மரத்தில் கட்டி மறுபுறம் ஆள் ஏறி காலால் மிதிக்க (2 மரத்தை ஏறக்குறைய கூட்டல் குறிபோன்று அமைத்து அழுத்தம் கொடுக்க) சால் நீர்நிலையின் உள்சென்று தண்ணீர் மோந்து வரும் அதை இன்னொரு ஆள் வாங்கி வாய்க்காலில் ஊற்றி வர நீர் வயலுக்கு சென்று பாயும்.

அந்த விவசாயி தன் களைப்பை போக்க பல பாடல்கள் பா

மேலும்