பறந்து சென்ற பச்சைக்கிளியை தேடிபிடித்தேன் தேர்திருவிழாவில்
அறியாததை காணும் குழந்தை
அச்சப்படுவதைபோல அங்கிருந்து சென்றாள்

என்மனம் பொங்கியதில் புத்தரிசி பொங்க
பொங்கலோ என்றாள் புதுபானை கிண்டி
காத்திருந்த தனிமைக்கு வாய்த்தது வசதியாக...கல்லூரி திறப்பு

காதலை திறக்க காலம் கனிந்ததுயென
நான்எண்ணிட நந்தியாய் வந்தான் நந்து
என்னும் நந்தகோபால்... நொந்துபோனேன்
நான் அவளது மாமன் மகனால்

இடைவிடாத லூட்டியும் குறைவிலா ஜொள்
கொண்டு லொள்ளு பண்ணினான் லூசு
பாஸ்யென அவன்பர்சை பதம்பார்த்தன
பகல்கொள்ளையர் கூட்டம் பாவைவடிவில்

காதல்சொல்ல இதுவல்ல நேரம் என காத்திருக்கேன் கவலையாக ..ஆனால் அவளோ இங்கிலாந

மேலும்

கொஞ்சும்கிளியாய் வந்துநின்றாள் வஞ்சிஅவள் வனப்பாய்... அக்கணமே கண் இமைக்கா வானுலக தேவர் ஆக வரம் பெற்றேன் நான்

வஞ்சியிடம் வாஞ்சையாக பேசிட துடித்தது யென்வாலிப குணம்.. வலியச்சென்று வழியாதே எனதடுத்தது தன்மானம் அதனைமிஞ்சி பஞ்சுபோல் அவள்பின் பறந்துசென்றது யென்மனம் எனைவிட்டு

இசையாய் ஒலித்தது ஓர்ஓசை கோவில்மணி எதிரொலியில் ஓங்கி ஒலித்தது...
ஆம்இதழை அசைத்தவள் என்னவள்
குங்குமம் கொடுங்க அர்ச்சகரே...என்றாள்

இசைவானநேரம் இதுயென இதயம் மின்னியது...பாங்காய் நடந்து பாவைபின்
நின்றேன் ...பளிங்குதேவதை பட்டென்று பறந்தது...அர்ச்சகரை அர்ச்சித்து வந்தேன்

பறந்து சென்ற பச்சைக்கிளி பற்றி சொன்னது சொச்சம்... மிச்சம்

மேலும்

மாலையின் கீதம் தென்றல் இல்லாமல்
இரவின் கீதம் வான் நிலா இல்லாமல்
நாளின் கீதம் ஆதவன் இல்லாமல்
காதலின் கீதம் நீ இல்லாமல்
விரிந்த வெறும் பாலை மணல் வெளியே

மேலும்

உண்டியும் உடையும் பெருகலாச்சே
உத்தமர் நிலையும் குறையலாச்சே
கண்ணியம் என்பது இற்றுப்போச்சு
கற்பென்ற நிலையும் கேலியாச்சே
திரைப்பட நிலையே வாழ்க்கையாச்சே
அன்பினால் பாசம் அரியதாச்சே
அதிகமாய் புசிப்பது பெருலாச்சே
அதற்கேற்ற பணிகள் குறையலாச்சே
உழைப்போரின் உள்ளங்கள் கள்ளமாச்சே
உற்பத்திக்கும் பொருள்கள் கலப்படமாச்சே
எல்லாவற்றுக்கும் பணமே முதன்மையாச்சே
எண்ணிக்கையில்லா தவறுக்கு காரணமாச்சே
இயற்கையின் விலகல் அதிகமாச்சே
இம்சைக்கும் வியாதிகள் பெருக்கலாச்சே
நளினமிகு நடிப்புகள் கூடுதலாச்சே
நம்பிக்கை துரோகங்கள் அதிகமாச்சே
பகுத்தறிவு நிலையதுவும் பெருகியதாலே
பல்லுயிர் பூமியது சிதையலாச்சே
ஆறறிவு மிருகத்தின் ஆடம்பரத

மேலும்

கலித்துறை

அவ்வையே செந்தமிழை தெளிவாய் பயின்ற கிள்ளையே
கவ்வையை உன்னின் ஒவ்வொரு பாடலும் வெல்லுமே
செவ்வையை உன்னால் எழுதிய அனைத்து சொல்லுமே
தவ்வையே உன்னில் எழுத்தால் பெருமைதான் தமிழுக்கே. ---- (1)

கவ்வை - பொறாமை ; செவ்வை - நேர்மை ; தவ்வை - தாய்.

தகுந்த முறையில் எதனையும் செய்யவே முனைதலே
வகுத்து செல்லும் பாதையில் சிறந்த முடிவையும்
மிகுந்த வகையில் தந்திட அப்பணி முனையுமே
உகந்த இன்பமும் வந்துநம் உள்ளம் புகுந்திடுமே. ---- (2)

சின்னமே தமிழின் மரபின் எல்லையின் சின்னமே
முன்னமே இனிமேல் பிறக்கும் கவிஞரின் முன்னமே
பொன்னாய் உன்னையே போற்றி போற்றி வணங்கியே
தன்னால் புனையுது கவிதையை என்னின் கரங்களுமே. ----

மேலும்

வண்ணக் கோடுகளை வரைவது
ஓவியக் கலை
கல்லில் சிலை செதுக்குவது
சிற்பக்கலை
சொற்களை அழகினில் சொல்வது
கவிதைக்கலை
விழியின் இதழின் மௌனத்தில் சொல்வது
காதலின் கலை

மேலும்

வெள்ளி நிலவே வெளியில் வந்துவிடு
வந்து எனக்கொரு விடையை தந்துவிடு
அள்ளி பருகிடமாட்டேன் உன் அழகை
அல்லிசூழ் குளத்தில் சிறையிட மாட்டேன்

வா...வந்து விடு பால்வீதியை விட்டு விலகி
இந்த பாமரனுக்கு ஒரு பதிலை தந்து விடு
நீலவானம்தன் பின்தான் நில்லாதே நின்று
பின் யெனை எட்டியெட்டி பார்க்காதே

வெண் முகிலின் மஞ்சனையில் துயில் கொண்டது போதும்...கார்வண்ணனை காதலித்தும் போதும்...காத்துகிடைக்கேன்
கருணை இலையோ பகல்நிலவே

உன்னிடம் ஒரு கேள்விதானே கேட்டேன் அதற்குள் ஓடி ஒளிந்து கொள்வது ஏனோ
வட்டமுகம் உனக்குவடிவாய் அமைந்தது எப்படி ? என ...ஏனிந்த தயக்கமும் மயக்கம்

ராணிதானேநீ நாணிசெல்வது முறையா ?
நாணல்போல் வளைந்து

மேலும்

மிடி போட்டு மிடுக்குடன் நட
சுடி போட்டு சுறுசுறுப்புடன் நட
தாவணி போட்டு தவழ்ந்து நட
சேலை கட்டி சீக்கிரம் நட

ஓலைகட்டி உட்கார்ந்து விட்டேன்யென
ஓய்ந்துவிடாதே உன்வாட்டம் அறிந்து
நோட்டம்காணும் கூட்டம்எதுவென உணர்
உத்தம வேடம் தரித்து உன்உணர்வை மிதிப்பது யார் மதிப்பது யாரென உன்மதி
கொண்டு ஆராய்ந்திடு நிம்மதி வந்திடும்

அன்பை அகத்தில்மட்டும் காட்டிடு
பண்பை பார்வையில் தீட்டிடு
காரியத்தில் வீரியம் கொள்
கல்வியில் வேள்வி கொள்
சாதிப்பது புதிதல்ல அறிந்து தெளி
நவீன நங்கையே...

மேலும்

தமிழ் ஞானி ஆன ஔவையார் ஒரு முறை தமிழ்தொன்டு புரிய நடைபயணம் மேற்கொண்டிருந்தார்...

அப்போது வயல்வெளி வழியாகக் நடந்து சென்று கொண்டிருந்தார்.அச்சமயத்தில் ஓர் உழவன் தன் வயலுக்கு ஏத்தம் (ஏற்றம்) மூலம் தண்ணீர் இறைத்து கொண்டிருந்தார் .

ஏத்தம் என்பது பழங்காலத்தில் சால் எனப்படும் பெரிய மண் பாத்திரம் ஒருபுறம் கயிறு கொண்டு மரத்தில் கட்டி மறுபுறம் ஆள் ஏறி காலால் மிதிக்க (2 மரத்தை ஏறக்குறைய கூட்டல் குறிபோன்று அமைத்து அழுத்தம் கொடுக்க) சால் நீர்நிலையின் உள்சென்று தண்ணீர் மோந்து வரும் அதை இன்னொரு ஆள் வாங்கி வாய்க்காலில் ஊற்றி வர நீர் வயலுக்கு சென்று பாயும்.

அந்த விவசாயி தன் களைப்பை போக்க பல பாடல்கள் பா

மேலும்