மலைகளுக்கே தெரியாமல் அதன் தலை முடியை கோதி நெற்றியில் முத்தமிட துடிக்கும் மேகங்கள்..
கதிரவனுக்கே தெரியாமல் அது செல்லும் இடமெல்லாம் ஏங்கி நோக்கும் சூரியகாந்தி மலர்கள்....
இவைகளாய் நான் மாறினேன்..உன்னை சந்தித்தபின்...உனக்கே தெரியாமல் உன்னுள் கலக்க ஏங்கி விரும்பும் நான்..
.
.
இதனால்
.
.
கனவான கவிதை உலகத்தில் வாழ்கிறேன்..உன் நினைவுகளை மருந்தாக உட்கொண்டு....
.
ஆதலால்
.
.
என் நினைவலைகள் உன்னை வருடிகொண்டே இருக்கும்... தென்றலாய்...
.
முடிவில்..
கானல் நீரில் மூழ்கி மூச்சு அடைத்த பின்பு தான் தெரிந்தது.....அது காதல் என்று...
.
.
உன்னை நினைக்கவும் முடியாமல் மறக்கவும் முடியாமல் உருகுகிறேன் ஓர் மெழுகாய் !