கல்லூரி

அறிவைதேடும் பிஞ்சு பிரபஞ்சங்கள்
அலைகின்ற அறிவுக்கோவில்
சாதி மதம் துறந்த
சமத்துவ பூங்கா…
எங்கெங்கோ பிறந்து
மழை மேக கூட்டம் போல்
ஒன்றாகி நின்ற
எங்கள் சொர்கமும் இதுதான்
எவ்வளவு துன்பமும்
எள்ளளவு ஆகும்…
நண்பனின் முகம் பார்க்க
ஆசிரியர் சொன்ன கதைகள்
அரண்டு போன பின்னே
நம் மேசைகள் ஒவ்வொன்றும்
நம் கதை சொல்ல
நகைத்து கொள்கிறது
அவ்வப்போது கரும்பலகை…..
காலமெல்லாம் கடந்து போக
இறுதி ஆண்டின் இறுதியில்
எங்கள் இதயம் கணக்க
நட்புக்கினிய நண்பனையும்
மகிழ்ச்சி பொங்கிய
நான்கு வருடங்களையும்-விட்டு,
எடுத்து செல்கிறோம்
கைக்குட்டையில் கண்ணீர்
துளிகளை மட்டும்
….