கைப்பிடி துயரம்

ஒரு ஆரம்பத்தின் விதியை தீர்மானிக்கும் உரிமையைக் கூட எதுவும் தன்னைப் பணித்து தந்துவிட முடியாது..அது ஏதோ ஒன்றின் மீறிய வினைப் பொறியாகவே இருக்கிறது..பொறி அரும்பிப் போகும் நெருப்பின் வழியது விதியின் வலியது..நினைக்கக் கூட நேரமில்லாத போது தலை கிறுகிறுக்க சுயக்கட்டுப்பாடுகள் வரம்பிழந்து போவதுண்டு. ஒரு வலுத்த மேற்புறத்தை பகட்டாய் தரித்திருக்கும் மண் பொருளினைக் கை தவறும் வரையிலும் உடையும் எளிமை உணரப்படுவதில்லை..முடிந்தபின் தேடும் மடமைக்கு அளவுகோலிடும் மாதவத்தின் பயனது..

பெரிய பீடிகையை சிதறவிடுதல் கவரவே அல்ல.புதியதாய் ஏதேனும் திறக்கட்டும் என்றே என்ற விவரம் யாரும் அறியாவண்ணம் , முன்னமே அதன் உட்பொருள் பொதிந்திருக்கக் கூடும்....

ஒரு அறைக்குள் அடைபட்டுக் கிடக்கும் மேசையின் தத்துவத்தில் இரு கைகளும் கணினியுமாக கழிப்பது என்னவோ சிறியதிலிருந்து பெரியனவாகும்.எந்த உலகமோ திருத்திக்கொண்டிருக்கும் விடைத்தாள்களில் கணக்குப் பாடம் என்பதோ ஒன்று எளிதாய் இருக்க வேண்டும் இல்லையெனில் அரியதாய் திணற வேண்டும்...

சரி சில புத்தங்கள் இதோ எதிரே , விலகியும் , பழகியும் ஏய்த்தது போதும் என்ற சுளிப்பில் ..எப்போதாவது சிநேகம் கொள்ளும் பழக்கம் அழகா ?! நமக்கென்னவோ இதுதான் கதி. நீயும் நானுமாக ஒரே நோக்கத்தில் குறிக்கோளாய் இருக்கும் போது பிணக்கு எதற்கு என்பது மேசை மீது இருக்கும் பூச்சாடிப் பறவைகளின் மேல் மற்றும் கீழ் நோக்கிய பார்வைகள்..

அப்படியும் இப்படியுமாக எதையாவது செய்கின்ற ஒன்றில் செயற்கையை பூசுவதற்கு சும்மா கிடப்பது சிவன் சித்தம்...ஒரு வழியாக ஓரிரு பாடல்களால் நிலைமை தீவிரம் அடையவில்லை..மனம் மட்டும் எங்கேயோ சென்றுவிட்டு தனது முகத்தை மறைத்துக்கொண்டிருக்கிறது..யாரிடம் இந்த விளையாட்டு ?!பிறகென்னை ஏமாற்றலாம் இப்போது கவனி என்பது புத்தியின் மொழி... அடடே என்ன இது நீ சொல்லி நான் கேட்பதா ? என்கிறது மனதின் மறுமொழி..உங்கள் வம்புக்கு தீனி கொடுக்கவா வந்தேன் ? யாரது இந்த வழியில் ? அதோ திரும்பி நிற்கும் வெறுப்பைக் கண்டதும் , சகஜ நிலைக்கு திரும்பப் பார்க்கிறது மேற்படி வழக்கு..

அம்மாடியோவ் கதவு சாத்திக் கொள்ளும் இருட்டுக்கு பயந்து , ஓடி வருகிறது மின்சாரம் , எப்படி என்று கேளும் ? மின்சார விளக்குகளாம் ! ஓங்கிக் குட்டினால் எதுவும் இந்தத் தலை வழியாக தப்பிப் பிழைக்கிறதா பார்ப்போம்...."குட்டு வாங்கினாலும் மோதிரக் கையால் வாங்க வேண்டுமாம் " .பழமொழி அறியாமல் இருக்கலாம் அறியாமையாய் இருக்கலாமோ ?! போதும் போதுமென்றிருந்த போது தலைப் பாரம் குறையவில்லை..தயவு காட்டும் கருணையும் காணோம் …...மொட்டைத் தலைக்கும் முழங்காலுக்கும் முடிச்சிடும் யோசனை யாரைவிடும் ?!

எழுந்திருக்கப் போவது உறுதி ..என்ன இது கண்ணை மறைக்கும் திரை … கண்கட்டு வித்தை ! மீண்டும் எழுந்து கொள்ளவில்லை..சோம்பல் கொடுக்கும் உபத்திரவமில்லை.

இந்தா காபி என்றதும்….. எங்கோ பத்திரமாய் இருந்துவிடக் கிளம்புகிறது இரு சொட்டுக் கண்ணீர்த் துளிகள்...கவலைக்குக் கண்துடைப்பு !