தமிழ்தாயே
தமிழ்த்தாயே ...
உன்னை வேரோடு சாய்க்கும்
எங்களைக் கண்டும்
ஏனிந்த மௌனம்?
முதன்முறையாக வேறொருத்தி
எங்கள் நாவில் நடமிட்டபொழுதே
நாவைத் துண்டித்திருக்கவேண்டும்.
பிறரை வாழ வைக்கும்
உனைக்கொன்று உன் மேலேயே
பரதநாட்டியமா?
அன்று உன்னில் கலவைக்
கம்மிஎன்று மௌனித்திருந்தாய் ,
இன்று கலவையே நீயானபோதும் ...
எங்கள் நம்பிக்கை வயலில்
நீ தேவையற்ற நாற்றான போதும்
மௌநித்திருக்கிறாயே ;
உன் படைப்புக்களை
காலமும் வெல்லாதென்ற
இறுமாப்பா?
இல்லை
மீண்டுவந்த கோவலன்போல்
நாங்களும் உன் காலடி வீழ்வோமென்ற
தன்னம்பிக்கையா?
