பனிப்போர்

முன்னேறு பயணத்தில் பின்னேறிப் போகின்ற இடைக்காட்சிகளை ஓடவிட்டுக் கொண்டே இருந்தபோது , சற்று தூரத்தில் ஆளுயர மெழுகுவர்த்தி ஒன்று சுடர்விட்டுக் கொண்டிருந்தது...சில நொடிகளில் கடந்துபோன இந்த உவமைக்கு அர்த்தமாய் ஒரு நடுகல் மீது தனது நீள்வட்டத்தை பிரபஞ்சப்படுத்திக் கொண்டிருந்தது ஒரு குட்டி அகல்விளக்கு..இன்று இந்த இரவின் நீளம் இன்னும் எவ்வளவோ என்ற பனிப் போருக்குள் சுருங்கிக்கொண்டே இருந்தது எனது பலம் அனைத்தும்......

அன்று அதிகாலை மணி 5.30 இருக்கும் தூத்துக்குடிக்குள் நுழையும் போதே மீன் வாசம் கமழ்ந்தது...அனைவரின் தூக்க வழிதலை இந்தப் பூங்காற்று தீண்டவில்லை....நிச்சயம் தீண்டவேயில்லை...எனக்கு பரமானந்தம்..தனிமையில் சில சுகானுபவங்களின் லயிப்பு எனது தேசத்தில் புதிதாக நுழையும் விருந்தாளிகளின் பரிசில்கள் போல..விடிவதற்கு நேரமிருந்த அந்த வெள்ளை இருளின் சொர்க்க வாசல் அடுத்த சில பத்து நிமிடங்களுக்குள் வெள்ளை வயல்களை விரித்திருந்தது வரப்பு தடுத்த உப்பளங்களாய்....இன்னும் இடைவெளிவிட்ட நெருக்கத்தில் உப்புக் குவியல்கள் முப்பட்டகங்களாய்...
இதற்குமேலும் இருப்புக்கொள்ளாத நிலையில் உறங்கிப்போனேன் முந்தைய இரவிற்கான தூக்கத்தின் முற்றுப்புள்ளியை முதல் புள்ளியாக மாற்றிவிட்டு.....

சுமார் 45 நிமிடங்களைக் கடந்திருக்கும் நாங்கள் பயணித்து வந்த சிற்றுந்து....உதய நிலையில் ஒரு பேருந்து நிலையத்தில் ,சிற்றுண்டிக் கடைக்கு முன்னர் நின்றிருந்த வண்டியில் ஓட்டுனரிடமிருந்து ஒரு குரல் தொடர்ந்து டீ ,காபியின் தேவைகளை நிறைவேற்றிக் கொள்ளும்படி... சன்னலோரம் துவண்டு கிடந்தது உற்சாகத்தின் போர்வை அதனை மெல்ல விலக்கிக்கொண்டு வேடிக்கை மட்டுமே பார்க்க முடிந்தது....பல் விலக்குவதா வேண்டாமா என்ற கேள்வியும் என்னைப் போலவே சோம்பேறியாய்...ஆமா எதற்குப் பல் துலக்க வேண்டும் ?மொத்த இரவுக்கும் சேர்த்து ஒரு மணி நேரம் கூட தூங்காத வாய்க்குள் எந்த மாற்றமும் நிகழாதபோது....நிஜமாகத் தான் நம்பினால் நம்புங்கள்....அப்போது தான் ஒரு நியாபகம் வந்து எட்டிப்பார்த்து புத்திக்குக் குட்டியது....பல்துலக்கியை எடுக்க மறந்து போன நியாபகம் அது.....எண்ணம் போலவே செயலும்....ச்ச,,, ச்ச,,, செயலைப் போலவே எண்ணமும் இருந்தது தான் சரி........ஐயோ இப்போது தூங்கவேண்டுமே என்ற உயர்ந்தபட்ச பச்சாதாப நிலையில் கண்களை உருட்டி சமாளித்துக் கொண்டே வருகின்றேன் எதிர்வரவிருக்கும் கடலின் ஆழம் காண.....இப்போதா அப்போதா என்று மறுபடியும் மூன்று பத்து நிமிடங்களைக் கடந்திருப்பேன் தொலைவில் அடிவானம் கூட தென்படவில்லை......ஒருவழியாக இதோ இறங்கி கடற்கரையை எட்டும் துரித வேகத்தில் மிதந்து கொண்டிருந்தேன் அனைவருக்கும் பின்னால்...நடக்க முடியவில்லை தூக்கமின்மை...தேவையா ...தேவையா..உனக்கு எப்போதும் இதே வேலை தான் உள்ளுக்குள் கடிந்துகொண்டேன்....தொட்டில் பழக்கமாம் எனக்கு தூங்காமலிருப்பது....

பயணம் தொடங்கும் முன்னரே சில தீர்மானங்களை அழித்து திருத்தி சரி பார்த்துக்கொண்டே படமெடுக்கும் கருவியின் மீது அதிக கவனம் வைத்தபடியே இருந்தவள் ஒப்பந்தமிட மறந்துவிட்டேன்....சரியாகப் போனது இன்று ...நினைத்தபடி என்னால் புகைப்படங்களை உருவாக்க முடியவில்லை.....கடலைக் கண்டதும் அதன் கரை காணாத தொலைவும் அடிவானத் தோல்வியும் , வந்தாயா என்று உப்புக் கொட்டி தரை தடவாத கால்களால் தாவியோடித் தவழ்ந்து வருகின்ற அலை வரிசைகளையும் விட வேறென்ன உலகம் பெரியதாய் தெரியப் போகிறது இனிமேல்........சில அடி தூரத்தில் கால் புதைத்துக் கொள்ளும்படியான ஆழத்தில் நின்று கடலையே உற்று உற்றுப் பார்க்கிறேன் அதன் நடுமை எப்படிச் சுழலுமென்று....அப்படியே என் கண் முன்னால் , வந்தியத்தேவன் பொன்னியின் செல்வரின் கப்பலென்று எதிரிகளின் கப்பலில் ஏறியபின் நடந்த சம்பவங்களும் படமெடுக்கத் தொடங்கிருந்தது.....அந்த இரவில் பொன்னியின் செல்வர் தீப்பிடித்து எரியும் பாய்மர வெளிச்சத்தில் தனது நண்பனைக் காப்பாற்ற கடலலைகளோடு போராடி நீந்துகின்ற தோள் வலியை உணரச் செய்திருப்பார் கல்கி......போகட்டும் யான் பெறாத வரம் அது....இங்கிருந்தே ஆழம் பார்த்தேன் இரண்டொரு கப்பல்கள் தென்பட்டன....ஆசையாக இருந்தது.....அருகில் வராதா அதில் இரு காவியப் புதல்வர்களை காணமாட்டேனா என்று.....இல்லையெனில் நான் தான் அங்கே போக மாட்டேனா அங்கிருந்தே பூரித்துப் போக மாட்டேனா அதே காட்சியை கண்ணுக்குள் அழுத்தமாய் இருத்திக்கொண்டு என்றிருந்தது............

இது எந்த இடமெனில் திருச்செந்தூர்......ஊகித்துக் கொள்ளுங்கள் தரிசனம் எல்லாமும் முடிந்துவிட்டது.... மீண்டும் மதுரை புறப்படும் நேரத்தைக் குறித்து வைக்கவேயில்லை.....அதற்கு ஒரு அவசரமும் இருப்பதாக பொழுதெல்லாம் போகின்ற போது விளங்காதபோது மாலையை நெருங்கிக் கொண்டிருந்த சமயத்தில் பதற்றம் நிலவத் தொடங்கியது....முதல்வர் கைது , கலவரம் ,போக்குவரத்து தடை ,அது இதுவென்று கலைகட்டிவிட்டது எங்களது நிலவரம்....மீண்டும் வீடு நோக்கிய பயணத்தில் அவரவர் இருக்கைகளில் தத்தம் உடன் அமர்ந்திருந்தவரோடு சின்னச் சின்ன விவாத மேடைகள்...இடையிடையே அவ்வப்போது தகவல்களை வாங்கிக் கொண்டே வாகனத்தை நடத்திக் கூட்டிப் போய்க்கொண்டிருந்தார் ஓட்டுனர்.........வந்த வழி வேண்டாம் என்கிறது இந்தப் பயணம்....இவர்கள் சுற்றி போகத்தான் ஆசைப்படுகிறார்கள் என்கிறது பயம்....இரண்டுக்குமிடையே நீடித்தது சாலையின் தடையில்லாக் கரை உடைப்பு ......

மணி நான்கிலிருந்து ஐந்துக்குள் இருந்த போது திடீரென நின்றது வண்டி...என்னவென்று அருகில் கேட்டேன் விவரம் கிடைக்கவில்லை...பிறகு ஓட்டுனரும் சக பயணிகளில் சிலரும் இறங்கிப் பரிசோதித்ததில் சக்கரமொன்று தனது காற்றுப்பையை உதறிக்கொண்டே இருந்திருக்கிறது வெகுநேரமாக...விவரம் முற்றிவிடும் முன் சமயோசிதமாக காலம் , எரிபொருள் நிரப்பும் இடமொன்றை சீக்கிரத்திலேயே சுட்டிக் காட்டியது..........அங்கு எரிபொருளை நிரப்பிவிட்டு அனைவரையும் இறக்கிவிட்டுவிட்டு அதற்குச் சிறிது தொலைவில் இருக்கும் பழுதுபார்க்கும் கடையை நோக்கியபடி சென்றுவிட்டது சிற்றுந்து.......... கைப்பேசிகளில் தீர்ந்துபோன இயக்குசக்தியை நொந்து கொண்டிருந்தோம் ....இருந்தால் சூழ்நிலைக்கு ஏற்றார் போல செலவழிக்கலாம் அல்லவா......அந்த எரிபொருள் நிரப்புமிடத்தில் அநேகமாக கைப்பேசியை உயிர்ப்பிக்கும் வாய்ப்பு இருக்கலாம் என்ற எண்ணத்தில் உற்றார் சிலரது நடவடிக்கைகளைப் பார்த்தபடி அவ்வப்போது துருவிக்கொண்டே இருந்தது எனது கவனம்....நினைத்த மாத்திரத்தில் ஒரு மின்னல் என்னிலிருந்து புறப்பட்டு உடன் பயணித்த உறவினர் பெண்ணொருத்தி மீது பட்டு செயல்பட்டது போல அவள் , அவளது கைபேசியை எடுத்துப் போய்க்கொண்டிருந்தாள் அலுவலக அறையை நோக்கி..பைத்தியக்காரி என்னிடம் சொல்லிவிட்டுத் தான் சென்றாள் போகும் காரணத்தை.....சிறிது நேரம் மனம் பிடிக்கவில்லை போகலாமா வேண்டாமா …...அது போன்ற சூழல் அநாகரீகமானது இருப்பினும் தேவை இருக்கும் பட்சத்தில் உடன் துணை இருக்கும் நாகரீகத்தில் முடிவெடுத்தேன்...அவள் என்னைவிட சிறியவள் தான்...அவளிடமிருந்து மின்னேற்றியை எனது கைப்பேசிக்கு மாற்றிக்கொண்டேன் பக்குவமாகச் சொல்லிவிட்டு.....அவளும் புரிந்துகொண்டாள்.......அதன்பின் நண்பர்கள் சிலரின் எச்சரிக்கை பதிவுகள் எல்லாம் முடிந்திருந்தது...தூக்கம் கண்ணைக் கட்டிக்கொண்டது......சுமார் 30 நிமிடங்களுக்கு மேல் அந்த இடத்திலேயே அனைவருமாக முகாமிடவேண்டிய கட்டாயம்..... வழியெங்கும் தென்படும் வேகத் தடைகள் போல நின்று பின் பயணம் தொடரச் செய்த காக்கி உடுப்புகள் இங்கும் வந்துவிட்டனர்...யாருக்கும் எரிபொருளை பாட்டில்களில் விற்பனை செய்ய வேண்டாமென்ற எச்சரிக்கை விளக்குப் பிடித்துக்கொண்டு உட்கார்ந்திருந்தனர்.......வண்டி வந்துவிட்டது......

போகின்றது ...போகின்றது …...மீண்டும் நின்றது அரைமணி நேரத்திற்கு பிறகு......மறுபடியும் முதலில் இருந்தா என்றேன் அருகில் தங்கையிடம்.....வெற்றிடமாக இருந்தது அந்த நிறுத்தம்.....வண்டியில் ஏதோ சத்தம் கேட்டுக்கொண்டே இருப்பதாக பீதியை ஏற்படுத்திவிட்டு யோசனைகளை அடுக்கிக் கொண்டு தடுமாறுகிறார் ஓட்டுனர்........வேலைமுடிந்து வீடு திரும்பக் காத்திருந்தவர்கள் அங்கே எங்களுக்குமாக காத்திருந்தனர் போலும்....ஆண்மக்கள் ஆளுக்கொரு திறமையைக் காட்டி இது போயிருக்குமோ அது போயிருக்குமொவென்று அலசல்....சில முகங்கள் பழுதுபடாத சன்னல்களையும் நோட்டமிட்டது .....வாலிப வயசு.......

அரைமணி இல்லை முக்கால்மணி நேரத் தொலைவில் எட்டயபுரத்தில் ஒரு பழுதுபார்க்கும் கடை இருப்பதாக வந்த மக்கள் வசதி சொல்ல , அவநம்பிக்கையும் , நம்பிக்கையுமாக மெல்ல விரைந்தோம் பயணத்தில்...

சில்லிட்ட காற்று ...சன்னல் ...இருளின் ரீங்காரம்....வானத்தில் ஆறுதலுக்கில்லாத நிலாவைத் தேடிக்கொண்டே இருந்தேன்...உடன் காதலும் சுட்டது.....காதலன் இல்லை என்றபோதும்.......அன்றைய அரசியல் விவகாரம் குறித்த கருத்துக் கணிப்புகளில் எனக்கு வயது 40 தங்கைக்கு 36.......எங்களுக்குப் பின் இருக்கைகளில் பயணத் தட்டுப்பாடு குறித்த அலவலாவல்கள்...முன் இருக்கைகளில் காரசாரமான விவாதம்...எல்லாவற்றுக்கும் நடுவில் எங்கள் (நான் மற்றும் தங்கை) வானில் பளிச்சிட்டது விண்மீன் ஒன்று எட்டயபுரம் என்றதும்............பாரதியார் வாழ்ந்த மண்....

"காற்றிலும் இல்லை
காவலிலும் இல்லை - அவன்
கதவுகள் திறந்தே கிடக்கும்
கவிதை என்னுமொரு
அணையா விளக்கேந்தி.......!”

தங்கை பாரதியார் பற்றிய வழக்குகளை (சமுதாயம் சார்ந்த)முன்வைக்கிறாள் என்னிடம் சாதகமான தீர்ப்பை எதிர்பார்த்தே...விடுவேனா ? நியாயங்களை வழங்கிக்கொண்டே இருந்தேன் எட்டயபுரத்திற்கான வழி பிரதான சாலையிலிருந்து பிரியும் வரை........
ஊருக்குள் சில தூரங்கள் சென்றதும் ஓட்டுனர் முகப்பில் நின்று விசாரித்தார் கடையைப் பற்றி....எங்களுக்கு , அடடா... வண்டி ஊருக்குள் மேலும் செல்லாதா பாரதியார் வீட்டை கணநேரமாவது பார்த்துவிடமாட்டோமா என்ற அவலநிலை..... பாழாய்ப் போன கடை அதிலிருந்து பிரியும் மதுரை வழியிலேயே இருந்து தொலைத்தது.......சலனம் இப்படியாக இருந்தது......அதாவது வண்டியில் பெரிய சிக்கல் ஏதாவது இருக்கவேண்டும் அதனால் ஊருக்குள் எப்படியாவது சென்றுவிடலாம் இரவைக் கழிக்கும்பொருட்டு..அந்த மூலமாவது பார்த்துவிடலாமே என்ற ஆசை தீப்பிடித்து மெதுவாக எரிந்துகொண்டிருந்தது உள்ளூர........மீண்டும் கல்கி நினைவில் வந்து தூபம் போட்டாரே பாருங்கள்.....அந்தக் காலங்களில் பயணங்களில் ஏதும் சிக்கல்கள் அல்லது தடைகள் நேரும் போது தங்குவதற்கு ஏதுவாக மண்டபங்கள் அல்லது சத்திரங்கள் கட்டி இருக்குமல்லவா அதெல்லாம் இப்போது இருந்து உபசரிக்கக்கூடாதா என்று தோன்றியது.....மேலும் சிவகாமியும் , மாமல்லனும் அவர்களுடன் வெள்ளத்தினின்று மீண்ட மற்றவர்களும் ஒரு கிராமத்தில் தங்கிப் பிறகு செல்வார்களே அந்த ஆசையும் திரிவிட்டிருந்தது....எட்டயபுரம் வளரும் கிராமமாக இருந்தது......

இறுதியாக வண்டியில் பிரச்சனை இதுவென சக்கரங்கள் அனைத்திலும் போதிய காற்று நிரப்பப்படாததே காரணமென கணித்து வேலை துரிதப்படுத்தப்பட்டது.......மணி எட்டரைக்கு பக்கத்தில் இருந்தது.....நாங்கள் மற்றும் சிலர் வண்டியைவிட்டு இறங்கினோம்.. மீண்டும் இருவரும் பாரதியைச் சுற்றி வட்டமிட்டோம்....குறிப்பாக எங்கள் இலக்கு அவரது வீட்டைக் குறித்தேயிருந்தது..வேலை முடிந்ததெனச் சொன்னதும் அனைவரும் ஏறுவதற்கு முந்துகையில் தயங்கித் தயங்கி ஏறினோம் கடைசி மூச்சை விட்டபடி விண்மீன் உதிர்ந்து விழுந்தது..............

மறுபடியும் தொடங்கிய பயணத்தின் போது எனக்குப் வலதுகைப் பக்கவாட்டில் சக்கர உராய்வுச் சத்தம் தடதடத்துக் கொண்டே வந்தது .....இருப்பினும் ஒரு சக்கரம் பிடுங்கிக் கொண்டு போனாலும் வண்டி ஒன்றும் கவிழாது என்ற நினைப்பில் வேறொரு சம்பவம் நினைவுக்கு வந்தது.........ஒரு நாள் மகிழுந்தில் பயணம் முடித்து வீடு திரும்பியதும் பெரியவாசல் வழியாக நுழைவதற்கு திருப்பப்பட்டதில் எனது இடக்கை பக்கவாட்டின் முன் சக்கரம் அப்படியே கழன்றுவிட்டது....தொடுப்பில் தான் நின்றிருந்தது....இப்போது பயம் அதிகமில்லை... இந்த வண்டிக்கு நடுவிலும் சக்கரம்..... மொடமொடவென உருண்டோடிக்கொண்டிருந்தன சக்கரங்கள் அனைத்தும் புடைத்த காற்றுப்பைகளோடு......கடுகடுப்பாக இருந்தது....ஆனாலும் இந்த ஓட்டுனருக்கு பீதி போகவில்லை.இவருக்கு உருட்டுனர் என்றாவது பெயர் கொடுக்கலாம்......மதிய வெய்யிலின் உருப்படி வானத்தில் மின்னல் வெட்டிக் கொண்டிருந்தது....மழைவேறு சங்கடப்படுத்தப் போகிறதே என்று கவலையாக இருந்தது....யான் பெற்ற இன்பம் ஒன்று உள்ளது...யாதெனில் ஒரு மின்னல் வெட்டும் போது மட்டும் அதன் கீழ் நட்சத்திரங்கள் மின்னி மறைந்தது...இரவு உண்பதற்கு நிறுத்த வடை தேடி ச்ச கடை தேடினர் எம் குல மக்கள் சிலர்...அடி ஆத்தி வீட்டுக்கு சீக்கிரம் போனாலே போதும் கடையே இருக்கக்கூடாது என்ற அசௌகரிய வாக்கு பலிக்காது சௌகரியமாகிப் போனது அம்மக்களுக்கு......பசித்தவர் போக மற்றவர்கள் இருக்கைகளில் வீடுகண்ட சொர்க்கம் புகுந்திருப்பது அப்போது தான் காணக் கிடைத்தது....தங்கையிடம் கேட்டேன் எப்படி இப்படி தூக்கம் வருகிறது நின்றது போவது தெரியாமல் என்று.......அந்த நேரத்தில் புளித்துப் போன பதிலொன்றைத் தருகிறாள் அது அப்படித்தானாம்....வழியில் பின் நிற்காமல் நகர்ந்தன சக்கரங்கங்கள் ...அடடே இப்போது உராய்வே இல்லை....செரிக்கப்பட்டிருக்கும் போலும்.......இரண்டு மூன்று தகவல் பரிமாற்றங்களை உகுத்துவிட்டு கைப்பேசியைக் கண்ணயரச் செய்தேன்.....இனி வீடு சில திருப்பங்களில்........நெடுஞ்சாலைச் சவகாசம் கொலைநாசம்........அனிச்சைச் செயலொன்றும் அரங்கேறவில்லை படபடத்த பொருந்தாக் காற்றின் வேகத்தில்........


எப்படியோ சுற்றிவளைத்து எங்களுக்கான நிறுத்தத்தில் இறங்கியபோது மணி பதினொன்று இருக்கும்.........முகத்தை ஒற்றி எடுத்த துடைப்பானில் கரிபூசிக் கிடந்தது நீண்டதொரு இரவின் பொருமல்........மழை பெய்து ஓய்ந்திருந்தது...........