சைவம் vs அசைவம் ஒரு சித்தாந்தப் போர்
ஆட்டுக்கறியையும் கோழிபிரியானியையும் சாப்பிட்டுவிட்டு கைகழுவிவிட்டு பால்பாயாசத்துக்கு காத்திருந்தபோது சைவசாப்பாட்டுக்காரர் ஒருவருடன் நடந்த உரையாடல்.
ஒருவர் : வணக்கம்.
நான் : அட பாத்து ரொம்பநாளாகுது, வணக்கம்.
ஒருவர் : நானுங்கள பாத்துட்டுத்தான் இருக்கேன். நீங்கதான் என்னக்கவனிக்கல.
நான் : என்னங்க பண்றது.. மனிதனுக்கு சாப்பாடு முக்கியமில்லையா... அதுவும் எனக்குப்பிடிச்ச கறிசோறு சாப்பிடும்போது உங்களக் கவனிக்க நேரமில்ல ;-)..
ஒருவர் : ஓரளவுக்கு நல்ல அறிவு உங்களுடையது. ஆனா இப்படி புலால் உண்ணறீங்களே. ஒரு உயிரக்கொல்லுறது தப்புங்கிறது உங்களுக்குத் தெரியாமப்போச்சே...
நான் : நான் பொழுதுபோக்குக்காகக் கொல்லலையே. என்னோட பசிக்குக் கொல்லுறேன்.
ஒருவர் : நம்மப்போன்ற மனிதர் பசிக்குத்தான் இறைவன் அத்தனைத் தாவரங்களப் படைச்சிருக்கான். அததிண்ணு பசியப்போக்கிடலாமே.
நான் : இதெல்லாம் நாம வேளாண்மை செய்யப்பழகுன அப்புறம் வந்த உணவுகள்தான. ஆனா வேட்டையாடி திண்ணுட்டு இருந்தப்போ நாம இந்த வியாக்கியானமெல்லாம் பேசலையே.
ஒருவர் : அப்பப்பேசலதான். ஆனா கலாச்சாரமா உயரவுயர இதெல்லாம் நாம புரிஞ்சுகிட்டோமே. அதுக்கப்புறமும் ஒரு உயிர உணவுக்காகக் கொல்லுறது தப்புதானே.
நான் : இல்லையே. உணவுக்காக உயிரக்கொல்லுறதுதான் உலக நியதி. அதனாலதான் தாவர உண்ணிகள், புலாலுண்ணிகள்னு இருகூறா உயிர்களிருக்கு. அதனாலதான் நான் புலாலுண்ணியாவும் நீங்க தாவரவுண்ணியாவும் இருக்கீங்க.
ஒருவர் : அப்ப புலாலுண்ணியான நீங்க பசுவ கொல்றதில்லையே ஏன்?? புலியையோ, யானையையோ கொன்னு திங்கலாமே?? ஏன் கோழியையும் ஆட்டையும் மீனையும் வளர்த்து பின்ன கொன்னு திங்கறீங்க??
நான் : திங்கலாம். தப்பில்லை. ஆனா, அதுங்கள மட்டும் நாம விட்டுவச்சிருக்கோமா?? பசுவக் கொல்லாம இருக்கறதுக்கு ரெண்டு காரணமிருக்கு. ஒன்னு பசுங்கறது பொன்முட்டையிடும் வாத்து. ஒரு பசுவக் கொன்னேனு வச்சிக்குங்க, மிஞ்சிப்போனா ஒரு நூறுகிலோ கறி கிடைக்குமா? அதனால என்னபலன். அதுவே அந்த பசுவுக்கு உணவு கொடுத்து அதுகிட்டயிருந்து பாலக்கறந்தா அதோட ஆயுசு முடியறதுக்குள்ள குறைஞ்சபச்சம் ஒரு ஐயாயிரம் லிட்டர் பாலாவது கிடைக்கும். இப்படி கறி சாப்பிடுற அன்னைக்கு பால் பாயாசமா கொஞ்சமாவும் கறி சாப்பிடாத அன்னைக்கு அரைப்படி பாலா குடிச்சும், தயிர், நெய்னு சாப்பாட்டோட சேர்த்தும் சாப்பிடலாம். காளையா இருந்தா அத ஏரோட்டவும், பறம்படிக்கவும், வண்டியிழுக்கவும் பயன்படுத்தலாம். இப்ப காளைகள வச்சு வேலை வாங்கறது குறைஞ்சுபோச்சு. அதனால காளைகள வித்துடுறோம். அதுதான் உண்மை. வாங்கிட்டுப்போறவங்க கொன்னு கறி சமைச்சு சாப்பிடுறாங்க. ஆனாலும் அப்படி எங்க குலத்துக்காக உழைச்ச மாடுகள திங்கிறதுக்கு மட்டும் மனசு வரதில்லை. புலிய கொல்றதில்லை. ஏனா புலியில்லைனா காடுகளோட உயிர்ச்சூழல் கெட்டுடும். புலியையும் பண்ணையில பட்டிபோட்டு வளர்த்துக் கொன்னு திங்கிறாங்க சீனாவுல. ஆவங்களுக்கு நிலவளம் அதிகம். அதனால புல்வெளியில ஆட்டையும் பன்றியையும் வளர்த்து அத புலிக்கு திங்கக்கொடுத்து அதத்திங்கிற புலிய கொன்னு திங்கிறாங்க. நாம அப்படிப்பண்ணமுடியுமா? அதனாலதான் அதிகமாத்திங்கிற பன்றியவிட குறைவாத்திங்கிற கோழிய வளர்த்து அதக் கொன்னு திங்கிறோம். குதிரை, யானையெல்லாம் படையில வச்சு போர்களில பயன்படுத்துனோம், குதிரை வண்டியிழுத்துச்சு, யானை பாரம் சுமந்துச்சு. அதனால அதுங்களத்திங்கலை. இங்க எந்த உயிரும் நம்ம தேவைக்காக மட்டும்தான் இருக்கு. ஒன்னு கொன்னு திங்கிறோம், இல்ல வச்சு வேலைவாங்குறோம். ஏனா உணவுச்சங்கிலியோட உச்சத்துல நாம இருக்கோம்.
ஒருவர் : என்னயிருந்தாலும்,
நான் : மவனே, பால்பாயாசம் முடிஞ்சிடப்போகுது. மரியாதையா மனசுக்குள்ளையே போயிடு.
ஒருவர் : மனசாட்சிய நொந்து என்னாகப்போகுது.
