இரயில் சிநேகம்

ஒரு சிங்காரச் சிரிப்புடன் தான் துவங்கியது
அந்த கும்மாளமான‌ ரயில் பயணம்
அக்கம் பக்கம் இருக்கைகளில் மனிதப்பூக்கள் பூக்க பூக்க‌
பெட்டி முழுதும் சிரிப்புத் தோட்டமானது

ஆடி ஆடி செல்லும் ரயிலது இளைஞர் பேச்சுக்கு தலையாட்டுது
அசைந்து அசைந்து செல்லுமது
வாழ்வில் அசைந்து கொடுக்காரையும் அசையவைக்குது
சில இடங்களில் வழிகொடுக்க நின்று
அவசரமாய் சென்று கொண்டிருபோரின் வயிரை பிசையவைக்குது

சிரிப்புக்குப் பின் இப்போது தின்பண்டங்கள் பகிரப்படும்
சிறு உணவும் ஞாபக ஊறுகாயும் எல்லோராலும் தொட்டுக்கொள்ளப்படும்
தேநீர் கூட இவர்கள் பேச்சைக் கேட்டு நிறுத்தி நிதானமாய்த்தான் மோட்சமடையும்

மணித்துளி கரைய கரைய இருப்பிடம் அடைய அடைய‌
நினைவுகள் சுருக்குப்பையில் அடைக்கப்பட்டு
சேர்ந்திருந்த பூக்களெல்லாம் சென்றுவிடும் தங்கள் வீடுகளுக்கு..
அடுத்த ரயில் பயணத்தில் சந்திக்கப்போகும் சிநேகத்திற்காக‌
காத்திருக்கத் தொடங்கிறது கண்ணீர்விட முடியாத அந்த ரயில்..