அந்த அவள்

அழகின் மொத்த உருவாய்
அவளைப் படைத்த இறைவன்
அவளைப் பேசா மடந்தை
ஆக்கியது ஏனோ- பேசாதவள்
மட்டும் என்றெண்ணி நான்
என்னருகே வருமாறு அழைத்தேன்
அப்போது தெரிந்தது அதுவும்
அழகிய காதுகள் இருந்தும்
கேட்க முடியாதவள் - ஐயகோ
என்ன கொடுமை என்றெண்ணினேன்
என் கண்களில் நீர் பெறுக
அதை கண்டா அவள் ,
என்னருகே வந்தால் , என் கண்களை
துடைத்தாள், தன மொழியில்
-சைகை மொழியில் கூறினாள்
'கலங்க வேண்டாம், எனக்காக
இறங்க வேண்டாம் நட்பே,
' தீயவை கேட்கவேண்டாம் என்று
செவிகளை அடைத்துவிட்டான்,
தீயவைப் பேசுதல் கூடாதென்று
பேச்சு தரவில்லை- ஆனால்
இறைவனுக்கு என் நன்றிகள்
ஆயிரம், ஆயிரம் எனக்கு
காண கண்கள் தந்தானே '
அதைக் கொண்டு நண்பா
உன்னை கண்டுகொள்ள
ஒரு நல்ல நண்பனை அளித்தானே
அதில் இன்பம் அத்தனையும்
நான் காண்கின்றேன் என்றாள்
என் கண்களில் என்னை அறியாது
கணீர் ஆராய்ப் பெருகியது .......