கதை விடுதல்
கதை விடுதல்
இந்த சொல் அல்லது செயல் நம் வாழ்க்கையோடு பின்னி பிணைந்திருக்கிறது என்று குறிப்பிட்டால் உங்களுக்கு சந்தேகம் வரும், அது எப்படி என்று?
இந்த உலகத்தில் மனித இனங்களுக்கு மட்டுமே சொல்லாற்றால், படைப்பாற்றல் இவைகள் இருக்கின்றன. படைப்பாற்றலை விட்டு விடலாம். சொல்லாற்றலை எடுத்து கொள்ளலாம். இந்த சொல்லாற்றலில் பல வகையான ஆற்றல்கள் இருக்கலாம். பேச்சாற்றல், கவி ஆற்றல், கதை ஆற்றல் இன்னும் பல, அவைகளை மனிதன் தன் இயற்கையாக வந்த திறமையாலோ அல்லது கற்று கொள்ளும் திறமைகளாலோ கற்று கொண்டு சிறப்பாக நடை முறைப்படுத்துகிறான்.
ஆனால் இந்த கதை விடும் ஆற்றல் என்பது மட்டும் நம் எல்லோரிடத்தில் இயற்கையாகவே உள்ளிருக்கிறது என்பதை அனைவரும் உணர்ந்திருப்போமா?
இதற்கு மேல் இந்த விசயத்தை இழுத்து கொண்டு போக விரும்பாமல் முதல் பாராவில் சொல்லியிருந்த ‘கதை விடுதல்’ என்னும் சொல்லும் செயலும் எப்படி நம்மோடு பின்னி பிணைந்திருக்கிறது என்பதை சொல்லி விடுகிறேன்.
நாம் ஏதாவது ஒரு விசயத்தை பிறர் சொல்லி கேட்டோ அல்லது நாம் அறிந்து கொண்ட வகையிலோ அதை மற்றவர்களுக்கு பகிரும்போது அப்படியே அவர்களுக்கு கடத்தி விடுகிறோமா? கொஞ்சம் மனசாட்சிப்படி பதில் சொல்லுங்கள். குறைந்த பட்சம் அதில் கொஞ்சம் அதிகமாகவோ அல்லது குறைவாகவோ (இது கண்டிப்பாக இருக்க வாய்ப்பு இல்லை) சொல்லாமல் விட்டு விடுகிறோமா?
உதாரணமாக தக்காளி விலை ரூபாய் எழுபதுக்கு விற்பதாக கேள்விப்படுகிறோம். அதை அடுத்தவருக்கு கடத்தும்போது அப்படியே அதை சொல்லாமல் நூறு ரூபாய் வந்திடுச்சு என்போம், மனசாட்சி கொஞ்சம் உறுத்துபவர்கள் நூறு ரூபாய் பக்கம் வந்திரிச்சு என்று சமாளித்து மற்றவர்களுக்கு கடத்துவார்கள்.
இது உதாரணத்துக்காக சொல்லப்பட்டதுதான், பெரும்பாலும் எல்லா விஷயங்களையும், கொஞ்சம் காது மூக்கு வைத்து ஒரு முகமோ அல்லது உருவமோ செய்து அதை மற்றவர் காதில் போட்டு விடுகிறோமா இல்லையா? நம்மால் கடத்தப்பட்ட செய்தி அவர் மற்றவர்க்கு கடத்தும்போது அவர் கொஞ்சம் கண் காது மூக்கை சேர்த்து இன்னும் கொஞ்சம் விரிவு படுத்தி விடுகிறார். ஆக மொத்தாம் தக்காளியின் உண்மையான விலை கடைசி வரை மர்மமாகவே போய்விடுகிறது.
(இதில் நாம் தப்பிக்க இன்னொரு வசதியும் இருக்கிறது, ஒரு சில கடைகளில் விலை வித்தியாசப்படுவதால் நாம் “நான் அந்த கடையில வாங்கினப்போ’ என்று சொல்லி விடலாம்.
சரி இந்த கதை என்பதை வலைதளத்தில் தமிழ் அகராதியில் தேடியபோது கிடைத்த தகவல் “மொழிபு” இது உரை நடை இலக்கியம் என குறிப்பிட்டிருந்தது.
‘கதை விடுதல்’ இதை தேடும்போது “ஓரு சொல் அல்லது சொற்றொடர் நேரான பொருளை உணர்த்தாமல் வழி வழியாக வழங்கி வரும் பொருளை உணர்த்துவது. இது மரபு தொடர் என குறிப்பிட்டுள்ளது- பரவாயில்லை இது மரபுத்தொடர் என்று இலக்கணமே சொல்வதால் நாம் அதை நடைமுறைப்படுத்துவது தவறு ஒன்றுமில்லை என்றே கருதுகிறேன்.
சில நேரங்களில் கதை விடுதல் இப்படி கூட விபரீதமாக புரிந்து கொள்ளக்கூடிய வாய்ப்பும் உண்டு. ஒரு கண் தெரியாதவரிடம் ஒருவர் ஒரு செய்தியை கடத்துகிறார் “பால் குடிக்கும் போது ஒரு குழந்தைக்கு மூச்சு திணறி மருத்துவமனைக்கு கொண்டு போய் விட்டார்கள்” என்று. கண் தெரியாதவருக்கு சந்தேகம் பால் எப்படி குழந்தைக்கு மூச்சு திணற வைக்கும், அப்படிப்பட்ட பால் எப்படி இருக்கும்? அதை அவரிடம் கேட்க அவர் “வெள்ளையா” இருக்கும் வெள்ளையான்னா? வெள்ளையான்னா? அவர்..ம்..ம்..கொக்கு நிறத்துல இருக்கும், கொக்கு எப்படி இருக்கும்? செய்தி சொன்னவர் கொஞ்சம் கோபத்துடன் அவர் கையை பிடித்து தனது கையை கொக்கு போல வளைத்து தடவி பார்த்து இப்படி இருக்கும், என்றார். அவர் இவரின் கையை தடவி பார்த்து இவ்வளவு பெரிசை குழந்தையின் வாயில் திணித்தால் மூச்சு திணறாமல் என்ன செய்யும்?
இப்படித்தான் சில செய்திகள் தவறாக புரிந்து கொள்ளப்பட்டு விடுகிறது.
“கதை விடுதல்” இலக்கியம் “கட்டுக்கதை” என்று பெயரிட்டு புறம் தள்ளினாலும் அதற்கு சொற்பொருளாக “ஆதாரம் இல்லாமல் சொல்லும் செய்தி” என்று விளக்கம் சொன்னாலும், நம்மால் ஒரு செய்தியை ஒட்டலும் நீட்டலும் இல்லாமல் சொல்ல முடிவதில்லையே என்பது கொஞ்சம் சங்கடமாகத்தான் இருக்கிறது.
என்ன செய்வது? நாம் வாழும் வாழ்க்கையில் அன்றாடம் சர்வ சாதாரணமாக இந்த “கதை விடுதல்” அக்கம் பக்கத்தாரிடம் சொல்லிக் கொண்டுதான் இருக்கிறோம்.
வரும் வழியில் ஒரு விபத்தை பார்த்துவிட்டு வரும் ஒருவர் அலுவலகத்திற்கு தாமதமாக வருகிறார் என்றால் ஏன் தாமதம்? என்று அவரது மேலாளரோ அல்லது உடன் நண்பர்களோ கேட்கும் கேள்விக்கு அவர் தரும் பதில் என்னவாக இருக்கும் என்பதை யோசித்து பாருங்கள். அங்குதான் அவருடைய கதை விடுதலின் திறமை வெளிப்படுகிறது.
இப்படித்தான் சின்ன சின்ன விசயங்களில் கூட அன்றாடம் நாம் இந்த கதை விடுதலை சர்வ சுதந்திரமாக செய்து கொண்டிருக்கிறோம்.வீட்டிலாகட்டும், அலுவலகம் அல்லது மற்ற வெளியிடங்களில். அரசியல்வாதிகள் இதை கடை பிடித்தால்தான் அவர்களால் வாழ்க்கையின் உச்சத்திற்கு போக முடியும் என்று உணர்ந்திருக்கிறார்கள்.
இது ஒரு கட்டத்தில் அளவுக்கு மீறி சென்று அவரை சிறந்த “திரைப்பட கதாசிரியர் அளவுக்கு உயர்த்தியிருந்தாலும் ஆச்சர்யப்படுவதிற்கில்லை. ஏன் அவர் கதாசிரியராக முடியாதா? என்று கேட்டீர்கள் என்றால் “முடியும்” ஆனால் அவர்களால் அதை தொடர முடியுமா/ என்பது சந்தேகமாக இருக்கிறது.
