ஏனோ
கண்ணே உன் கண்ணுக்குள் விரும்பியே சிக்கித்தவிக்கின்றேன் அது
மீளா காதல் சிறையென்று தெரிந்தும் ஏனோ !
பிறை நெற்றிதனில் குடியேறியிருக்கும் சின்னசிறு திலகமென மாறிவிட ஆசை வந்ததும் ஏனோ !
உன் ரோஜாமடலென திகழும் காதுகளில் ஊஞ்சலாடிடும் குட்டி குடை ஜிமிக்கியென மாறிவிட ஆவல்
வந்ததும் ஏனோ !
செங்கதிரவன் ஒளியால் பொன்னென மின்னிடும் உன் பட்டு கன்னத்தில் அந்த கதிரொளியாய் மாறி
உன்னை தொட்டுவிட பேராசை வந்ததும் ஏனோ !
கூர்தீட்டிய கூர்வாளாய் என்னை கொள்ளும் உன் நாசி மேலே மின்னும் மூக்குத்தியாய் மாறிவிட
பேராவல் வந்ததும் ஏனோ !
உன் செவ்விதழ்களுக்கிடையே சிக்கி தவிக்கும் உன் வெண்டைப்பிஞ்சு விரல் நகமென மாறிவிட
ஆசை கொண்டதும் ஏனோ !
காட்டாற்று வெள்ளமென கரையுடைக்க காத்திருக்கும் என் காதலை உன் கண்களெனும் சிறைதனில்
அடைத்துவிட்டு உன் காதலுக்குக்காக ஏங்குகின்றேனடி சகியே !
எப்படி கூறுவது என் மனதினை ஆட்டுவிக்கும் இக்காதலை நான் எப்படி கூறுவது உன்னிடத்தில் கூறடி
என் கண்மணியே !
