வினாக்களே விடையாகின்றன உன் விழிகளின் திருப்பங்களில்
வளைந்தும் நெளிந்தும் ஓரமாய் வழியும் அலைகள்
ஆயிரம் அர்த்தங்களில் மொழி பெயர்க்கின்றன அந்த விடைகளை!

அதன் மொழி புரியாமல் நிற்கும் என் தோரணைக்கு
உன் மென் இதழ்களின் மௌனம் ,
என் இதயத்தின் அறைகளின்
எண்ணிக்கையை கூட்டி கொண்டே போகிறது அளவில்லாமல் ...

சொல்வதற்கு எளிதாய் இருக்கும்
"நீ எனக்கு வேண்டாம்" என்ற வார்த்தைகளை
சொல்ல உன் பூவிதழ்களுக்கு எவ்வளவு வலியதாய் இருந்திருக்கும்
என்பதை நான் அறிந்தாலும் அதை கிரகிக்கும் திறன்
எனக்குண்டா என்று நீ அறிவாயா பெண்ணே

கேட்டதெல்லாம் கிடைக்குமா ? எனும்
கேள்வியின் விடைப்பகுதியில் "இல்லை " என்பதனை
எவ

மேலும்

உலகத்தின் அழகானவை அனைத்தும்
உன் அருகே இருந்த போதிலும்
அதெப்படி அனைத்தையும் சிரித்தே தோற்கடிக்கிறாய்....


இந்த விஷயம் தெரியாமல் வாசலில் காத்திருக்கும் நிலவுக்கும்,
சோபாவில் அமர்ந்திருக்கும் நட்சத்திரங்களுக்கும் என்ன பதில் சொல்லட்டும் ?

இல்லை இல்லை நாங்கதான் அழகு
மறுபடியும் போட்டி வையுங்கள் என்று கூறிக் கெஞ்சும்
மயில்களையும் வெண்புறாக்களையும் பார்த்தால் சிரிப்புதான் வருகிறது!


வீடு வரை வந்துவிட்டார்களே
என்ன செய்வது
வெறும் கையுடன் அனுப்பாமல்
உன் புகைப்படங்களை கொடுத்தனுப்பினேன்..
வயிறெரிந்து சாகட்டும்..ஹா ஹா ஹா..


உண்மையை சொல்
நீ எப்பொழுதாவது அழகாய் இல்லாமல் இருந்ததுண்டா.

மேலும்

நிஜங்களை மட்டும் சுரக்கும்
மனிதத்தை கிடைக்காதென்றும் நான் வேண்டுவதேன்....


மீண்டும் மீண்டும் என்னை நோக்கி ஓடி வரும் சுயநல தேவைகளை நான் மறுக்காமல் ஏற்பதேன்...

பொய்யாய் சிரிக்கும் உதடுகளில் என் மனம் ஏன் உண்மையை உருக்கி பிரிப்பதேன்...


என்றுமே கிடைக்காத பூரண அன்பை ஒவ்வொரு மனிதரிடமும் தேடுவதேன்...


நேர்மையை சுமந்து செல்லும் என் கால்கள் நெருக்கத்தை விட பிரிவுகளை நோக்கியே விரைவதேன்...

காத்திருக்க வைக்காத சத்தியத்தை
கொடுக்கும் இதயத்தை காண அலுப்பில்லாமல் ஓடுவதேன்....


கடவுளின் உருவத்தை கருப்பு புத்தகங்களில் கரைத்து ஊற்றி விட்டு "அவன் எங்குமில்லை" என்று பிதற்றி திரிவதேன்...

மேலும்

மேக மழையே நீ வர மறுக்கிற தினங்கள் ....

என் கடைசி பசியின்
இறுதி பருக்கைகள்...

என் கனவுக் கதறலின்
தெருமுனை கூட்டங்கள் ...

என் போலிக்கவிதைகளின் நிஜமான வரிகள்...

என் வைராக்கிய கொள்கைகளின்
வலுவிழந்த கெஞ்சல்கள்....

என் ஆழ்ந்த புரிதல்களின்
குறிப்பிடப்படாத வேற்றுமைகள்...

இப்படி என் உணர்வுகளை இரக்கமில்லாமல் கிளறிப்போடும்
அந்த நாட்களில்
அழுகைச்சாயத்தை கொண்டு புன்னகை வரைந்து கொள்கிறேன்..

நாளைக்கான
மீண்டும் ஒரு காத்திருப்பு..
எனக்குள் பல கோடிக்கணக்கான
ஒளி வருடங்களை தாண்டுமோர்
சக்தியை யாசிக்கிறது...

நம்பிக்கையே வாழ்க்கை! சரிதான் நின் வருகை உருவாக்கும் ஈரத்தில்
தான்

மேலும்