ரோஜாவின் முள் அதன் இதழ்களையே காயப்படுத்துவது போல்

என் கோப சொற்கள் என்னையே வதைத்தது

உன்னிடம் நான் கோபம் கொண்ட தருணம் ……..



பௌர்ணமி நிலவு தான்..

பிறை தூங்கிய அமாவசையாய் தோன்றியது

உன்னிடம் நான் கோபம் கொண்ட தருணம் …..



காற்றும் திட பொருளானது

கண் பார்க்கும் இடம் எல்லாம் காரிருலானது

உன்னுடன் நான் கோபம் கொண்ட தருணம் ……..



கோடை காலம் பெய்யும் மழை போல்

பிறர் உரையாடல்களுக்கு சில பொழுதுகள் மட்டுமே மறுமொழி அளித்தேன்

உன்னுடன் நான் கோபம் கொண்ட தருணம் ……..



உலகில் கணமான பொருள் யாதென்று கேட்டால்

என் உள்

மேலும்