காத்திருத்தலில் காத்திருத்தலே மீதமாகி மிச்சமுள்ள உயிரை கொய்தே கொல்கிறது....
காத்திருத்தலில் காத்திருத்தலே மீதமாகி மிச்சமுள்ள உயிரை கொய்தே கொல்கிறது.
மௌனத்தின் சப்தங்களும் தனிமையின் கூச்சல்களுடன் கருணையற்ற கா(த)லியாய் காலம்.
கரையானின் கடைசி நிமிடப்போராட்டமாய் கடவுள் முன் காற்றில் கட்டிய கோட்டை அரிக்கிறது.
வரம்பின்றி சேகரித்த வார்த்தைகளெல்லாம் சபித்தபடி சகதியில் விழுகின்றன.
ஒளிமங்கிய உணர்வின் வெளிச்சமாய் நிகழ்கால நிர்பந்தத்தில் வெளுத்த நிறம்.
நெருப்புக்குமிழில் நிற்கச்செய்து
நிர்மூலமாக்க நீளும் கைபற்றும் தைரியம்.
கடைசியாய் எவரோவென கடக்கறேன்
என் ஒற்றை நம்பிக்கையை கைவிட்டபடி.