anputhaan inba uutru

sirukathai
anputhaan inba uutru !

அசோகச் சக்கரvara்த்தி naadu pidikum por veriயில் kalinga naatin meethu padaieduththu vittaan. avanidam aaன்றோர் பலர், அறிவுசார்ந்த amaichsar பெருமக்கள், avan konda por veriயை போக்குமாறு, edutthuk kooriயபோதும், avan செவிமடுக்கவில்லை. puththaசாமியார்களும் avanukku uyirக்கொலைபுரியும் por வேண்டாம், uyirgalidaththil anbu kolla vENtum. anbu வடிவான puththa பகவானும் anbu seiya vENtum enru valiyurutti kooriயதையும், athanaik கடைpidiத்தால், naattil அமைதிநிலை yerpadum enruம் kooriனார்கள். avargal kooriயதெல்லாம் அசோக மன்னருக்கு appothu வேம்பாக கசந்தது. antha alavukku avanidam por veri தாண்டவமாடியது.
atho kalinga naattil por nadaiperukirathu. அப்பப்பா! ethtnai Thalaigal keeze உருண்டோடுகிறது. வேட்டுண்ட kaikal துடிப்பதைப் paarunkal , engu paartthaalum kuruthi vellam. kuruthi vellathil manitha udalgal adaiththuch senrathu. engu paartthaalum marana oosai ! அழுkuralகள் ! orupuram vetrip பெருமிதத்தில் sila por வீரர்களிடையே களிப்புக் kondaாட்டாம். aayirakkanakaana கபால odaுகளின் meethu nindru, dhan vettri கொடியைப் parakka vittaan அசோக mannan.
சரணடைந்து vittathu. kalingaம். andru iravu kalinga naatin பாசறையில், thangal vettriயை மது, மாதுவின் mayakkathil inbaம் துய்க்கலாம் ena ninaiththu porவீரர்கள் kuthiraiகளிலும் , யானைகளிலும் , kalinga naatin அகன்ற veethikalil பவனியும் பற்ந்தும் vanthu kondaிருந்தார்கள்.

aanaal antha porவீரர்கள் koottaththil oru porவீரன் mattum anthaக் kooda்டத்திலிருந்து vilagich sendran. avan துன்பமறிந்து avanai sumanthukondaு senra kuthiraiyum poopol nadanthu senrathu. avan kuthirai லகானை entha neratthilum vittu vidaுவான்pol kai சோர்ந்தது. avan idaiyil oru kattari pugunthu athilirunthu kuruthi kanneerpol vadinthu kondaிருந்ததது. avanai sumanthukondaு senra kuthiraiயானது medu pallangalil yeri இறங்கும்போது avan ‘ aa... ayyo vali thaanka mudiyavillaye ! ‘ enru முணங்கிக் kondaான்.
yuththa தர்மப்படி paartthaal அசோக mannanukku kidaithathu ena்னமோ migapperiya vettrithaan. aanaal dhanனை sumanthu sellum kuthirai eduthu vaikkum ovvoru adiயினால் yerpadum thanakku yerpadum valiயினாலும், aayirakkanakaana uyirkalaip pali konda vettriயானது அருமையாக irundaal ena்ன ? kodumaiயாகவும் irundaalthaan ena்ன? enruthaan avanal ninaiththuப் paarkka முடிந்ததது.
moocchiraikka kangal irandum irundu vara keeze விழப்ponaவன், satru nidhaaniththu valathu kaiயினால் kuthirai லகானை pattrik kondaு, idathu kaiயினால் இடுப்புக் கச்சையில் முடிந்திருந்த பச்silaை mudichu irukkiratha ? enaத் thottup paarththuk kondaான்.
avan antha பச்silaையைத் thottup பார்த்தவுடன், than ore magal malarvizhi thirumanathirkaga kaathuk kondaிருப்பது thvirkka முடியாமல், avalai ninaiththuப் paarkkaச் seythathu. aen ena்றால் avanathu anbu magal avan porukkuch sellumபோதெல்லாம் marakaamal intha பச்silaையைக் koduththu ‘ appa ithai eppothum idaiyil, mudinthu vaithuக்kollaுங்கள்.aaபத்துச் samayaththirkku uthavum. yeppatiப்பட்ட kaayathaiyum nodippozhuthil தீர்த்துvidaும்’ enru koori பச்silaையை koduththu அனுப்புவாள்.
aanaal ithuvaraையில் aval koduththu anuppiya பச்silaையை avan ninaiththuக் kooda paarkkaவில்லை. kaaranam ithupol ithuvaraை avan idaiyil kattari pugunthu ippadippatta KAAYAM ethuvum avanukku erpattathillai. aanaal ippothu atharku avasiyam ஏற்பட்டு vittathu. antha பச்silaையில் SIRITHU thanneer தெளித்து, அthanை thatti kaayathin meethu vaithu katta vENtum. பச்silaை தட்டுவதற்கு kooda avanukku palam appothu iruப்பதாகத் theriyavillai.
avan nanbargal yaravathu than pinnaal varaுகிறார்களா? enru thalaiyai கஷ்ட்டப்பட்டு SIRITHU uyarththip paarththaan. kannukettiya thooram varaை yarum varaவில்லை. apadi yarum vanthaாலும், dhanனால் அvara்களை kural koduththu alaika mudiyuma ? ena்பது avanukku சந்தேகமாகத்thaan irunthathu. than ularndhu pona than ithazkalai naavinaal neeவிக்kondaான். .
pavurnami nilavu velichathil minnalena therintha ஒற்றையடிப்பாதை valiye kuthirai avanai sumanthu kondaு senrathu. kuthirai sila samayangalil ‘ ithe valiye sellaவா’ enru ketpathu pol nindru கனைக்கும்போது avan அdhan mudhugil thatti, thatti போகச seithan.
avanudaiya nalla NERAMO allathu கெட்டNERAMO kuthirai oridatthil vanthaவுடன், oda aaரம்பித்தது . .odaிய vegatthil அdhan mudhugil sumanthu vantha por veeranai MARANTHATHU. enaவே avanudaiya லகான் pidi தளர்ந்து, avan பொத்தென்று keeze விழுந்thaan. vizundhavan ezhunthu nirga muyarchi seithu thotrup ponaான். valiயும் avanai எழvidaவில்லை.

than iru kaiகளையும் tharayil ஊன்றிக்kondaு கஷட்டப்பட்டுத் thalaiyaiத் thookkip paarththaan. eunthu adi thooraththil nilavoliyil oru idintha கல்மண்டபம் therinthaது. அthanருகில் neer nirambiya குட்டையும் iruப்பது thelivaga் avanal paarkka mudinthathu.
thaneeraiக் kandavudan avanukku thaagam எடுப்பதுபோலும் THONDRIYATHU. yeppati ezhunthu selvathu enru yosikka yosikka avan kaalgal iruந்தும் ippati பயனற்று போய்vida்டதே !
iru kaiகளையும் tharayil ஊன்றிக்kondaு siru குழந்தைpol thavazha aaரம்பித்தவுடன், avanukku vali atigam ஏற்பட்டு ‘kattariயானது un idaiyil புகுந்திருக்கிறேன்...’ enru kooriயது. avan pallai katithu kondaு thavazha்ந்தும் நகர்ந்தும் naanகடி நகர்ந்திருப்பான்
. angu oru manitha udal. oru pakkam saaynthu kidanthu. avanal antha mukathai thelivagaப் paarkka mudiyavillai. avan அணிந்திருந்த அங்கியை பார்த்ததில்,அவனும் oru porவீரனாகத்thaan iruப்பான் enru ninaiththuக் kondaே, than palam konda mattum kaiயினால் அப்por veeranin pidaari முடியைப் pidiத்து izhudhdhu avan mukathai vaanathaip paarkka NIMIRTHTHI vittaan. por வீரன்thaan enru thelivaagath therinthaது. aanaal avan dhanனைப்pol முதியவனாக் இல்லாமல், இளைஞனாக iruந்thaan. avan வயிற்றிலே aaழமாக ambu ontru தைத்திருப்பதைப் paarthu திடுக்கிட்டு, avanukku moochu irukkiratha enru than kaiயை avan mookin ARUGIL kondaு sendran., appothu thaan kadanthu vantha ஒற்றையடிப் பாதையில், viraivaaka kuthiraiகளில் sila porவீரர்கள் selvathuம், thelivaga avanukkuத் therinthaது.

kuthiraiகளின் kulambadich sattham கேட்டதாலோ allathu antha முதிய porவீரன் dhanனை தொட்டதாலோ antha ilaignan imaikalai சிரமப்பட்டு thiranthu, thanneer vENtum ena்பதுpol dhan kaiக்kattaை viralai vaayil ARUGIL vaithu சைkai seithan.
appothuthaan antha முதிய porவீரன் thaanum தாகத்திற்கு thanneer aruntha angu vanthaதை உணர்ந்thaan உணர்ந்தாலும் dhanனை vida antha இளைஞனுக்குத்thaan thanneer mudhalil koduththu, innum satru neratthil போகப்போகும் avanathu uyirai நிறுத்தvENtum enru நினைத்thaan antha முதிய porவீரன்..
ninaiththavan செயல்பட்டான். melum thavazha்ந்து senraு , thanneer avanukku வசதியாகவே தரையோடு பரவலாக kidanthu. kaiயினால் eduthu yeppati antha இளைஞனருகில் eduthuச் sella mudiyum enru thanakkuத்தானே சொல்லிkondaே sutrum mutrum paarththaan. or udaintha manpaanai odaு thanneer edukkum வkaiயில் kidanthu. antha manpaanaiத் oda்டில் thanneer eduthu oru kaiயை tharayil ஊன்றிக் kondaே thavazha்ந்தது selvathu avanukku migavum சிரமமாகவே iruந்தாலும் antha முதிய porவீரர் athaip பொறுப்படுத்த்வில்லை
ilaiya porவீரன் வாயினருகில் thaneerai சாய்த்து, avan methuvaga arunthaும்படி seithan. thanneer SIRITHU arunthaியவுடன் antha இளைஞருக்கு paathi uyir vanthaதுpol therinthaது.
avan கிணற்றுக்குள் iruந்து PESAுவதுpol PESA aaரம்பித்thaan. “ayya ena்னை kondru vidaாதீர்கள் ”enru பயத்துடன் kooriனான்.
“ unனை naan etharkaaga கொல்லvENtum. கொல்ல ninaiththaal unakkuth thanneer kondaு vanthu koduத்திருப்பேனா? “ enru koori avan payaththai தெளிய வைத்thaan antha முதிய porவீரன்.
“illai ! naan ungal ethiri kalinga naattu mannanin porவீரன். thaankaளோ அசோக சக்கரvara்த்தியிடம் பணியாற்றும் porவீரர். அthanால்thaan apadi payantheyn “ ena்றான் antha ilaiya porவீரன்.

“nee ethiri naattu porவீரன் ena்பது, un அங்கியில் iruக்கும் சின்னத்தினை vaiththe munbey therinthaு kondaேன். ena்னோட peyar மணிமாறன். un peyar ena்ன ? “ enru dhanனைத்தானே avanukku arimugam seithu kondaே avanaiப் pattrik kettan முதிய porவீரர்.
“ ena்னோட peyar ராஜதிலகம் “ enru kooriயவன், PESAமுடியாமல் melum களைப்படைந்thaan MARUPADIYUM மணிமாறன் avanukku SIRITHU thanneer koduத்தவுடன் “ ayya தயவுseithu ena்னை ena் kathali அமுதவல்லியிடம் kondaு serththu vidaுங்கள். aval madiyil ena் uyirai vida்டால் enaக்கு santhoshamaga iruக்கும். “ enru aaசை pongak kooriனான்.
“ unனை ena்னால் un kathaliயிடம் serka mutiyaathu “ enru மணிமாறன் kooriக்kondaே than idaiyil pugunthukondaு செந்neer vadikkum காட்டாரியை காட்டினான். antha முதிய porவீரன் மணிமாறன்.

“ ayya ! ena்ன kodumai ! தங்களுக்கு., ena்னை mannithu vidaுங்கள். ungal நிலையைப் paarkkaாமல் ETHO ETHO PESAி vida்டேன். ena் kathaliயின் meethu konda kaadhal மிகுதியால்...” enru kooriயபோது avanudaiya varaுத்தமும், athey samayatthil than aaசைக் kathaliயைப் paarkka mutiyaathupol iruக்கிறது ena்ற ekkamum avan mukam kaattiyathu.

“ unனை ena்னால் un kathaliயிடம் kondaு serka mutiyaathu enruthaan kooriனேன். aanaal unனை un kathaliயிடம் vaazha vaikka mutiyaathu enru கூறவில்லையே.! unadhu kathali அமுதவல்லியிடம் sernthu vaazha vaikkaிறேன் பயப்படாதே ராஜதிலகா ! unaku சந்தோஷம்தானே !“ ena்றார் மணிமாறன்
“ yeppati ayya thangalaal mudiyum ! innum satru neratthil ena் uyirai intha ambu kondruvidaும் ena்பது ungalukkuth தெரியாதா? ethaiyaavathu koori aaசையை valarkaatheerkal. அமுத்வல்லியின் நினைவாகவே iranthu vidaுகிறேன். “ enru kanneer peruga ராஜதிலகம் kooriனான்.
“ ராஜதிலகா ! ena்னிடம் kaayaththai oru nodiyil aaற்றும் apoorvaமான பச்silaை vaithu iruக்கிறேன். athai thatti un காயத்தில் vaithu kattaிvida்டால், un காயமும் maraindhu vidaும், un aaசையும் நிறைவேறிvidaும். enru kooriக்kondaே மணிமாறன் than idaiyil vaithiruntha பச்silaையை” edutthukகாட்டினான்.
“apadiயா ayya ! தயவுseithu antha பச்silaையை iruvaraும் thattiக் காயத்தில் vaithuக் kattaிகொள்வோம்” ராஜதிலகம் magizhchi மிகுதியில் kooriனான்.

“ ராஜதிலகா ithu oruvaraுக்கு vaithu kattaுவதற்கு mattumthaan பச்silaை iruக்கிறது. enaவே naaney unaku kattaி vidaுகிறேன் “enru மணிமாறன் kooriனார். .
“வேண்டாம் ayya தயவுseithu neengale பச்silaையை kattaிkollaுங்கள் . ena்னைப் pattrik kavalaip படவேண்டாம். nenga ena் meethu karunai koornthu kooriயதற்கு migavum nandri “ enru iru கரம்kooppiனான் ராஜதிலகம்.

“ illai ராஜதிலகா ! neethaan vaazha vENtum. aen enaில் nee vaazha vendiya ilaignan. nano ellam aaண்டனுபவித்தக் kizhavan. un aaசைகள் அழியக்koodaாது “ enru kooriக் kondaே ராஜதிலகம் evvalavu தடுத்தும் KETKAAMAL avan meethu தைத்திருந்த அம்பினை uruvi vittu, antha itathil apoorva பசsilaையை vaithuக் kattaினார் மணிமாறன். ‘ yeppati ivvalavu sakthi thanakku vanthaது ena்றே theriyavillai. yeppatiயோ ராஜதிலகத்தின் KAAYAM meethu kattaிvida்டார்.

kattaிய sila nodigalil ராஜதிலகம் ezhunthu nindru vittaan. “aiyaa ena்னையும் அமுத்வல்லியையும் vaazha vaiththa theivam nengaள்thaan. ungaluku yeppati nandriக்கடன் செலுத்தப்போகிறேன் ena்பது enaக்கே theriyavillai “ enru iruகரம் kooppi mandiyittu வணங்கினான்.

“ ராஜதிலகா enaக்கு oru uthavi செய்வாயா? “ enru மணிமாறன் keddaar.

“ kattaளையிடுங்கள் aiyaa kaathirukiren. ena்ன seiya vENtum kooruungal. MARUKKAMAL seygiren “ ena்றான் ராஜதிலகம்.

“ ராஜதிலகா ena் idaiyil pugunthu ithuvaraை ena்னை naraka வேthanைப்படுத்தும் inthaக் kattariயை uruvi, enaக்கு intha ulagathil iruந்து vidaுதலை kodu. maruthu vidaாதே ! “ ena்றார்.

முதிய porவீரன் மணிமாறனின் kangal ராஜ திலகத்தைக் Kenchiyathu. ராஜதிலகம் kankalail neer peruga , than kangalai iruka மூடிக்kondaு மணிமாறன் idaiyil ulla kattariயை uruviயவுடன் மணிமாறன் RATHTHA vellathil மிதந்தார்.

ராஜதிலகம் kangalaiத் thiranthu paarththaan kuruthi vellathil midhakum மணிமாறனைக் kandu kanneer vittu kathari அழுthaan. kathariயவன் pinnaal ‘ anputhaan inba uutru ! anputhaan inba uutru ! “ ena்ற kural kettu thirumbip paarththaan. angu அசோக mannan nindrukondaிருந்thaan. ராஜதிலகா ! பயப்படாதே ! ingu நடந்தவையெல்லாம், ungal iruvaraுக்கும் theriyaamal gavanitthuk kondaேthaan vanthaேன். ராஜதிலகா ! anpirkku ivvalavu sakthi iruக்கும் enru கனவில்kooda naan ninaikkavillai anputhaan inba uutru ! “ enru மென்மையாகக் kooriக்kondaே, thanது idaiyil iruந்த வாளையையும் கேடயத்தையும் அசோக mannan thookkik keeze எறிந்thaan.

poo. சுப்ரமணியன்,
பள்ளிகரணை, chennai