அந்திப் போதின் கதி

அந்தியும் மேற்கில் மறைந்தாள் -- அவள்
ஆடையெனும் கருவானம்;
எந்தத் திசையிலும் காற்றில் -- பறந்
தேறிடும் காட்சியும் கண்டீர்!
சிந்திய முத்து வடந்தான் -- ஒளி
சேர்ந்திடு நட்சத்திரங்கள்!
சிந்தையிற் கோபம் அடைந்தாள் -- அந்தி
சின்முகம் இங்குத் திருப்பாள்.

பாடுங் கடற்பெரு வேந்தன் -- தன்
பங்கில் இருந்தன னேனும்,
நாடும் உளத்தினில் வேறு -- தனி
நங்கையை எண்ணிடலானான்.
ஏடு திருப்பிப் படித்தால் -- அந்தி
எப்படி ஒப்புவள் கண்டீர்!
ஆடி நடந்து வந்திட்டாள் -- அதோ
அந்தியின் நேர் சக்களத்தி!

கன்னங்கறுத்த நற்கூந்தல் -- அந்தி
கட்டவிழ. நடந்தாளே!
சென்னி புனைந்த கிரீடம் -- மணி
சிந்திட ஓடிவிட்டாளே!
கன்னியுளம் வெறுத்தாளே -- கடற்
காதலன் போக்கினை எண்ணி
என்ன உரைப்பினும் கேளாள் -- அந்தி
இன்முகம் கீழ்த்திசை காட்டாள்!

ஏடி ஒளிமுகத்தாளே! அந்தி
என்னை மறந்தனை என்றே
கோடிமுறை அழைத்திட்டான் -- உளம்
கொந்தளிப் புற்று புரண்டாள்
வாடிய அந்தி நடந்த -- அந்த
மார்க்கத்திலே விழி போக்கிப்,
பீடழிந்தான் அந்த நேரம் -- ஒரு பெண்வந்து பின்புறம் நின்றாள்.

வந்திடும் சோதி நிலாவைக் -- கடல்
வாரி அணைத்தனன் கண்டீர்!
அந்தி பிரிந்ததினாலே -- கடல்
ஆகம் இருண்டது; பின்னை
விந்தை நிலாவரப் பெற்றான் -- கடல்
மேனியெலாம் ஒளிபெற்றான்!
சிந்தையை அள்ளுது கண்டீர்! -- அங்குச்
சீதக் கடல் மதிச் சேர்க்கை!