விண்ணிலவே
விட்டுச் சென்ற
பாதையினை மீண்டும்
தொட்டுச்செல்ல
விளைகிறேன்...
பட்டுப்போன கொடி
பசுந்தளிர் விடுவதில்லை,
எனினும்
சுட்டுத் தீய்ந்த உள்ளம் என்றோ
சுடரொளி வீசுந்தானே;
கட்டுக் கோப்பில்லாக்
காதல் வாழ்வதனால்
தட்டுத் தடுமாறித்
தகிக்கின்ற உயிருக்கு -உன்
சொட்டுக் கண்ணீரால்
சோபனம் சொல்லாயோ !
