அச்சம் நிரம்பிய பகல்
கனவுகளின் கரைகளில்
பதுங்கியிருக்கின்றன
அச்சம் நிரம்பிய பகல்களைச்
சுமக்கும் குழந்தைகள்.
கதைகளால் நிரம்ப வேண்டிய
அவர்களின் உலகம்...
அகதியாய்..
களவாடிய பொழுதுகளால்
இரவுகளில் புதைகிறது.
குழந்தையின் நிறம் இழந்த குழந்தைகள்
புழுதி படியும் காலத்தில்...
தன் வழியற்ற முகவரியில்...
அடையாளம் இழந்து பிரிகின்றன
மௌனத்தால் கைது செய்யப்பட
திசைகளை நோக்கி.
எஞ்சியிருக்கும் குழந்தைமை காலங்களை
கனவுகள் தின்றுவிட..
குழந்தைகளின் நிலத்தில்
எலும்புக்கூடுகளே நிரம்புகின்றன.
இன்னமும்
உறங்கியே இருக்கின்றன...
எமது நிலத்தில்
குழந்தையும், குழந்தைமையும்.
