அதுவரை பொறு மனமே
இதயமே ....!ஓ...! இதயமே......!
பஞ்சு மீது வைத்த பாறை போல
ஏன் இவ்வளவு கனக்கிறாய்........!
கவலை இன்றி சிறகு விரித்த......!
உன் சுந்தந்திர வானம்
ஏன் சுருங்கி போயிற்று......
சிறு பூவின் சுமை கூட
தாங்காத உன்னை
சிலுவையில் அறைந்தது யார்?
உனக்குள் ஈரம் இருப்பது
என்னவோ உண்மைதான்
அதற்காக.....!
விழிகள் நதியில்
விடியும் வரை நீர்பாய்ச்சி
எந்த பயிரை வளர்க்க நினைக்கிறாய்......!
இன்னும்
எத்தனை காலம்தான் .....!
ராத்திரி நிலத்தில்
நினைவு விதைகளை....!
தூவி தூவி.....!
ஏக்கச் செடியில்
கண்ணீர் பூக்களை பறிக்கப்போகிறாய் ......!
அவளை உன் நெஞ்சு கூட்டுக்குள்
வைத்ததர்க்ககவா .......!
நீ நெருப்பு கூட்டுக்குள்
வதைபடுகிறாய்......!
நீயே நந்தவனமாகி......!
உனக்குள் வளர்த்த அந்த
ஒற்றை 'ரோஜா' .......!
இன்று யார் வீட்டு
பூந்தொட்டியில்
இதழ் விரிக்கிறதோ.......!
நீயே விளக்காகி ......!
உனக்குள் ஏற்றி வைத்த
அந்த காதல் தீபம்.......!
இன்று
யார் வீட்டு பூஜை அறையை
அலங்கரிக்கிறதோ.......!
கனவு கலைந்துவிடும் என்று
யாரும் விழிக்காமல் இருப்பதில்லை.....!
பொழுது முடியுதென்று
அதற்காக யாரும் அழுவதில்லை......!
"காதல் "போனால் என்ன ?
"காலம்" வரும் ........!
அதுவரை பொறு மனமே.......!
