பொறாமைத் தீ அணையட்டும்

பொறுக்க முடியாமை என்பது பொருளாம்
ஆட்கொள்ளி நோயாம் அகம் வாழும் பேயாம்
குணமாம் குணமாம் அரக்கனின் குணமாம்
அரக்கர்கள் முடிவு அறிந்தவன்தானே மானிடா
அக்குணம் உனக்கேன் அதைதான் நீயும் உதறிடடா

கல்லாமை இது கண்ணிருந்தும் குருடாம்
முயலாமை இது மெய் சிறந்தும் முடமாம்
பொறாமை இது மனிதப் போர்வையில் பேயாம்
பேயை அடித்து விரட்டிடடா
பிறவியில் மனிதனாய் வாழ்ந்திடடா

பொறாமை விதைகளை மனதில் விதைத்தால்
பொய்யும் புரட்டும் காமமும் களவும்
குரோதமும் கூடவே வளருமடா
கொடுமைகள் செய்திட தூண்டுமடா- படு
குழியினில் உன்னை தள்ளுமடா
முளையிலேயே கிள்ளிடடா அதை
முற்றிலும் நீதான் அழித்திடடா

பொறாமை இது உள்ளம் வாழும் துருதானடா
இது உன்னை அரித்தே உணவாக்குமடா
ஏற்றம் கண்டு நீயும் ஏங்காதேடா
இதயம் திறந்தே நீயும் பாராட்டிடடா
ஏற்றத் தாழ்வு எதுவும் இங்கில்லையடா
இறைவன் படைப்பில் எல்லாம் சமம்தானடா

தாழ்வு மனப்பான்மைய தவிடுபொடியாக்கடா
தன்னைத் தானே தாழ்வதை நிறுத்தடா
ஆசைக் கதவை அடைத்தே வையடா
அக்குணம் வரும் வழி அதுதானடா
பொறாமைக் கைகள் தட்டுமடா- அதன்
பிடறியில் அடித்தே விரட்டிடடா

பொறாமைத் தீயுனை பற்றிக்கொண்டால்
பொசுக்கென்று நீதான் அணைத்திடடா
அதைக் கொஞ்சம் நீயும்தான் எரியவிட்டால்
இன்பம் எரித்து துன்பம் வளர்க்குமடா
உன்னைக் கண்டால் உலகம் வெறுக்குமடா
உன்னை எரித்தே உயிரைக் குடிக்குமடா

அழகோ அறிவோ பணமோ புகழோ
அவரவர் உழைப்பால் வந்ததடா
ஆகவே நீயும் உழைத்திடடா
அகிலம் போற்றிட வாழ்ந்திடடா
பொறாமைக் களைகளை நீயும் அழித்திடுடா
பூக்களும் மலரும் உன் வாழ்க்கையில்டா