வீழ்ச்சி

தொல்லையை தோளில்திரும்பவும்
தாங்கி தவிக்கப் போகிறேன்
என்பது நிதர்சனம்.

வட்டத்தினுள் வரும்வரையில்தான்
வானத்து வஞ்சப் புகழ்ச்சி.

வந்தபின்தான் வீழ்ந்த வீழ்ச்சி
புரியும் நிதம்.
அடிமைப் பட்டுநிற்க்கும் சூழ்ச்சி
அறியும் மனம்.

இனியும் முன்போல் இருக்கப்
போவதில்லை என்று நெகிழ்ச்சி.
இப்படியே கடலலைபோல் முயற்சி.

கரை கடக்க முடிவதேயில்லை
வீழ்ந்தபின் காதலினுள், மடியும்வரை.

அது ஒரு சிறுகக் கொல்லும் துன்பம்,
கொன்று தின்னும் இன்பம்.