மௌன மலர்கள்

மௌன மலர்கள்
**************************

ஒரு இளவேனில் காலத்து
அழகான அந்தி அது
தூரநிலாவில்
சிறு முல்லை பூத்தது போலே
மூடிக்கிடக்கும் இதய மொட்டின்மேல்
விட்டில்போல் நெருங்கி
முத்தம் அணிந்ததால் மலர்கிறேன்
கணநேர அமைதிக்குப் பின்னால்
நீ கடந்துவிட்டதை
திரும்பிப் பார்த்தபோது
என் நிழற்படவி கவர்ந்த
உன்னுடன் சேர்ந்து
நானும் நடக்கிறேன்
அடுத்தொருமுறை
பூங்கொத்து கொடுக்க
ஒத்திகைப்பார்த்த போது
ஜாலங்கள் நிறைந்த மனவாதலினூடே
கோபமாய் போகிறாய்
மந்தாரம் விலகி
பூரணமாய் எழில் பெய்த
பௌர்ணமிபோல
புல்வெளிமேல் படர்ந்திருக்கிறேன்
மாதுரம்போல வந்து
உன் ஞாபகங்களை உதிர்த்துப்போகிறாய்
சொல்லாமல் மறைத்த
"ஏதேதோ கனவுகள்"
மௌன மலர்களாய் புடைக்கின்றபோது
விரியாத இதழ்கள் விரிந்து
மெல்ல கிசிகிசுத்தன
சாந்தமாய் ஒரு சங்கீத ஆலாபனையை
மனதைமட்டும்
பிடித்த நினைவுகளுக்கு
துணையாக்கி இருத்திவிட்டு
வழக்கமான மரத்தூணில்
தனிமையில் சாய்ந்து கிடப்பதும்
அலாதியின் ஒரு வகைதான் போல ம்ம்

"பூக்காரன் கவிதைகள்"