கம்பன் ஏமாந்தான்
உன்னை பார்த்த பொழுதே
நான் தொலைந்தேனே
நீ பேசியபொழுதே
நான் விழுந்தேனே
விழியோரமாய் தவித்தேனே
விடியும் முன்பே எழுந்தேனே
இருபது வருஷமாய் அலைந்தேனே
இருபது நொடியிலே சாய்த்தாளே
காலை வேளையிலே
நான் உண்ண மறந்தேனே
உன்னை காணும் பொழுதே
இந்த உலகை மறந்தேனே
இரவுகளில் சொக்கித்தவித்தேன்
சொப்பனத்தில் வாழ்ந்துவருகிறேன்
இதுதான் காதல்
என்று தெரியாமல்
சித்தம் கலங்கி
நிற்கிறேன்
இப்படிக்கு,
தமிழ் ரசிகன்
