வாழைத் தோரணம்

வாழைத் தோரணம்
=================

நான்கு கம்புகளை
அணைத்துப்பிடித்திருக்கிற
கோணிப்பையை விலக்கி
அவளைப் பார்த்துவிடும்
தைரியமில்லை அன்று

அவள் கணுக்கால் மஞ்சள் பூசப்பட்டு சிந்தூர் சோப்பால்
கழுவிக்கொண்டிருக்கிற காட்சியை
எத்தனை நாள் தான் முதுகு வலிக்க குனிந்துப் பார்ப்பது
விளக்கு வெளிச்சத்தில்
சேரியிலேயே புலர்ச்சி விடிதலின் முன்
குளிக்க போகிறவள் அவள் தான்
அந்த நேரங்களில் சாக்கடை வாசனைக்கு ஏனோ
என்மேல் அதீத கருணைதான் போல
நாறுவதே இல்லை
ஈக்களும் கூட என் முகத்தை மொய்ப்பதே இல்லை

உள்ளாடைகளை
புணுகு தேய்த்திருப்பாள்போல்
சிலநேரம்
துவைத்துக்கொண்டிருப்பாள்

வாடிய பூக்களின் நெடியோடு இவைகளெல்லாம்
கழிவிற்குள் ஒழுகிவிடும் முன்னே
ஒரு முறையாவது
சுவாசம் பிடித்து ஆனந்தப்படவில்லையென்றால்
இஜ்ஜென்மமே வீணோ
என்கிற மானங்கெட்ட கவலை வேறு

வேலையில்லாத போதோ, கையில் காசில்லாதபோதோ
பசி வேட்கை உறக்கம் திருடியிருக்கும்
விடியலின் தேடல்
எத்தனையோ ஆயுள் போல
அவ்வழியே
நைட் ஷிப்ட் முடிந்து, யாரேனும் வருவார்களா
ஒரு சிகரெட்
கடன் கேட்கலாமா என்று
காத்திருந்தவனுக்கு
எப்படியோ தென்பட்ட விருந்துகளமிது

இல்லையென்றால் மாத்திரம்
என்ன பெரிதாக
செய்துக் கொண்டிருக்கப் போகிறோம்
காலணாவுக்கு மதிக்காத
நண்பர்களுக்கு ஏத்த ஈத்தரை நான்

அவன்களுடைய வசவுகளைக் கடந்து, அறிவுரையைக் கடந்து
தெரிந்த மிமிக்ரி யின் மூலம்
எல்லோரிடமும் என்னைக் கைகாட்டிச் சிரித்தப்பின்னால்
கிடைக்கும் எச்சில் சோறும்
ரெண்டு பெக் சரக்கும்,,,
எத்தனைமுறைக் கேட்டும் கண்டுக்காம
பின்ன
போனாப்போகுதுன்னு
தூக்கிப்போடுற சிகரெட்டும்
அதுக்குவேண்டி
தூக்கங்கெட்டு பொலம்புர பொழப்பும்

பழக்கப்பட்டுவிட்ட
கரமைத்துனம் காலம் போக போக
சுவை மறக்கிறது
ஈடுபாடில்லாவிடினும் பசிக்கோ உறக்கத்துக்கோ
சிலநாள்
துணை நின்றதை மறக்கமுடியாதுதான்
அத்துமீறி உள் நுழைந்து
இதை இனிமேல் இழந்துவிடும் துணிவில்லை
எப்படியாச்சும்
பேசலாமுன்னாலும் பழகலாமுன்னாலும்
அவ ரோட்டைக் கடக்குற
ஏதோ ஒவ்வொரு நாள் கூட கேவலமாத்தான் பார்த்துட்டுப் போவா
என் மூஞ்சையெல்லாம்
ஏறெடுத்து சிரித்துப் பார்த்து பேசுவாளா ன்னு
யோசிக்கிறப்போ
யார் யாரோ மேலெல்லாம் காண்டாகுறேன்

நீட்டா ட்ரஸ் பண்ணுனவன்
உயரமா இருக்கிறவன்
நல்லா கவிதை பேசுறவன் ... அழகா சிரிக்கிறவன்
இப்படி அந்த ஏரியால
எவனைப்பார்த்தாலும் பத்திகிட்டு வரும்

ஒரு கனவு அடிக்கடி வரும்
நானும் அதுல
நேர்த்தியா முடி வாரி இருப்பேன்
ஊருக்குள்ளேயே
அழகா இருக்கிறவனோட
மூஞ்சைவிட
இன்னும் கொஞ்சம்
அழகான மூஞ்சியை,
அவனைவிட இன்னும்
நாலிஞ்சு அதிக உயரத்தை
அந்தக் கனவுக்குள்
இரவல் வாங்கியிருப்பேன்
ஊரிலேயே
அதிகமா பணம் வச்சிருக்கிறவனோட
வாரீசாக் கூட
இருந்திருக்கணும்னு
நினைச்சுக்குவேன்
அவளும் நானும்
ஒண்ணா
பெரிய காருல வெளியப்போரதுவும்
பெரிய
துணிக்கடையில
என்ன நிறமுன்னெத் தெரியாத
விதவிதமா
துணி போட்டுக்கிறதுவும்
கட்டிப்பிடிச்சுக்கிட்டு
பெரிய புல்வெளி ஒண்ணுல உருண்டுகிட்டே போறப்போ
எழுபதுகள் ல வெளிவந்த
இளையராஜா பாடல்களோட
வயலின் ஹார்மோனி
பேக் கிரவுண்ட் ல
வாசிக்கிறதாகவும்
ஆங்கிலத்துல
பேசி சிரிச்சுக்கிறது மாதிரியும்
பெரிய ஹோட்டல் ல
நிறைய விலையுயர்ந்த
சாப்பாடுகளை ஆர்டர் செஞ்சு
கொஞ்சமா சாப்பிட்டு
அவ முன்னாடி அதிகமா
டிப்ஸ் கொடுக்கிறாப்புலயும்
இப்படி இதெல்லாம்

எதுவுமே
நடக்காதுன்னுத் தெரிஞ்சும்
காலத்தைக்
கடந்துக்கிட்டிருக்கேன்

இதெல்லாம் எப்போ நடந்து
அவள கரெக்ட் பண்ணி
போங்கடா

ஒரே ஒருநா
மதியம் ராகி ஒலத்த வெளிய வந்திருப்பா
கொஞ்சம் கிட்டக்காப்போயி
இந்தாப்புள்ள
என்னைக் கட்டிக்கிறியா ... ன்னு கேக்கமுன்ன
பான் பராக் படிஞ்ச
பல்லுக்கரையைப் பார்த்து பயந்தவ
உள்ள ஓடிப்போய்
களேவரத்தக் கூட்டிவிட்டா

அதுவரைக்கும் யோசிச்சதுல்ல
பெத்து
இந்த உருவத்தக் கொடுத்து
தூக்கிப் போட்டுட்டுப் போனவுகளப் பத்தி,


அன்னைக்குத்தா நொந்துக்கிட்டே

கணக்காப்பீசருன்னு சொன்னாங்க
மூக்கும் மூஞ்சியும்
கண்ணாடி போட்டுக்கிருந்தான்
படுபாவி
நீளமா சொக்காயும் டவுசரும் போட்டுக்கிருந்தான்
சோக்கா இருந்தான்
அவள பொண்ணுப்பாக்க
வந்த அன்னிக்கு
சாக்கடையோரமா நின்னு
பாத்துக்கிருந்தேன்
ரெண்டுபேரும் தனியா நின்னு என்னமோ
பேசிக்கிருந்தாங்க

""ஒளித்துவைத்த
முழம் பூக்களை
அவள் கைகளுக்குள் திணித்தான்
கண்கள் மூடி
உதட்டைப்பிசைந்த மேனிக்கு
அவள் வெட்கிக்கிறாள்
சட்டென்று அணைத்தே விட்டான்""

பிறவியை நினைச்சு
விசனப்பட்டுக்கிறதைத் தவிர வேறென்ன செய்ய

ஊரையே கூப்பிட்ட
கல்யாணத்துல
என்னை கூப்பிடல
அவச்சோட்டு பொண்ணுங்க கூட வாசலைக் கடந்து போனப்போ
அதே பான் பராக் வாயாலே
என்னையெல்லாம்
கூப்பிடமாட்டியா ன்னு
வெட்கத்தைவிட்டு கேட்டேன்

யாரிடமும் எதைக்கேட்கவும்
அதுவரை
வெட்கப்பட்டதாக தெரியவில்லை
யாரிடமோ எதையோ எதிர்ப்பார்த்து
அவர்களிடம்
அது கிடைக்கவில்லையே
என்பதைப்பற்றியோ
கேட்டும்
முகத்திலறைவதைப்போல
இல்லை என்று
சொல்லிக் கடந்தவர்களைப் பற்றியோ
அப்புறம் கடந்துவிட்டு
என் காதுபட
இவனுக்கு இதே பொழப்பாப்போச்சு
என்றுப் என்னைப் பழித்துப்
போனவர்களைப் பற்றியோ நான்
ஒருநாளும்
நினைத்ததாகவோ
அதற்காக வருத்தியதாகவோ
நினைவிலில்லை
நானெல்லாம் வாழ்ந்ததும்
அதுவரை
வாழ்ந்துக்கிட்டிருக்கிறதும் கூட
ஒரு வாழ்க்கைதானா ன்னு
அன்னைக்கு நினைச்சேன்

நீள முடியை
துப்பட்டாவினோடு முடிந்துவிட்டு
திரும்பிக்கூட பாக்காமே போனவளுடைய கண்கள்
சற்றுதூரம் போனப்பின்னால்
ஒரே ஒருமுறைத் திரும்பி
முறைத்த பூக்களாய்ப் பார்த்தபோது
இந்த பிறவி அவஸ்த்தையை உணர்கிறேன்

திரும்பி ஒத்தைக்கு வந்தவளுடைய குரல்
வரலாம் வரலாம்
என்றது
என்னைத்தானா என்று
அவள் குரலையும் அதை அவிழ்த்துப்போன
இடத்தையும்
கணத்தையும்
என் பிரங்ஞைக்குள் கொண்டுவந்து
மீண்டும் மீண்டும் ஒளிப்பதிவு செய்கிறேன்

அதுவரை
ஒரு நாயும் கூட என்னை வென்றிருக்கும்
அதற்கான சுயமரியாதையில்
அப்படி என்ற ஒன்று
என்னிடம் இருப்பதாக
அவள் திருமண நாளைக்கு முந்தைய ராத்திரியில்
அந்த வீதி அலங்கரித்தத்
தோரண வாயிலை என் கால்கள்
தொடக் கூசிய போது
கூனிக்குறுகி வெளிச்சமுற்றிருந்தேன்

ஏனோ சாப்பிடப்பிடிக்கவில்லை
திரும்பிவிட்டேன்
வீட்டிலேயே தலைக்கட்டு என்பதால்
பந்தல் முகப்பில்
கட்டிவைத்த வாழைக்கு நடுவே நின்று
வேடிக்கைப் பார்க்கிறேன்

தாலியேறும் கணங்களுக்குள்
கரைந்துகொண்டிருக்கின்றன
அதுவரையிலான
புலர்ச்சியும்
சிந்தூர் சோப்பிட்டு
அவள் கணுக்கால் தழுவி
சாக்கடை ஒழுகிய
மஞ்சள் நீரோடையும்
அவள் உள்ளாடைகள் நுவர்ந்த
புணுகு வாசனையும்

தாலியேறி, புறப்படத் தயாராகிவிட்டாள்
அனைத்தும்
கரைந்து நின்ற என்னை
யாரோ சட்டென்று
யாருப்பா அது கொஞ்சம் தள்ளுப்பா ன்னு
சொல்லிட்டு
வாழை மரத்தை வெட்டி
சாக்கடையில
எறிஞ்சாங்க
அதுவரை அவளையே பார்த்துக் கொண்டு
நின்றவனுக்கு
இப்போது யாருமாற்றுக் கிடக்கும்
அந்த வாழை மரம்
ஆறுதல் சொல்லியதுபோல்
அதையே பார்த்திருந்தேன்

சாக்கடை ஈக்கள்
என் கால்களை
மொய்த்துக் கொண்டிருந்தன

அனுசரன்