இரத்த தானம் ஒரு உண்மை சம்பவம்

கீதா ரகுவின் மாமா பெண். சிறுவயதில் இருவரும் தொலைபேசியின் உதவியுடன் பேசுவது வழக்கம்.
பாடங்களில் கீதாவுக்கு சந்தேகம் வரும் பொழுது எழும் தொலைபேசி பேச்சு சிறிது நீண்டு போகும்.
ரகுவிற்கு கற்றுக்கொடுப்பதில் உள்ள ஆர்வம் அதில் தெரியும்.கீதா சில நேரங்களில் புரியாமல் கீதா
கேள்வியையே கேட்டாலும் பொறுமையுடன் பதில் அளிப்பான்.
அவர்கள் இருவரும் வருடத்தில் ஒரு முறை நேரில் சந்தித்து நாட்களை கழிக்கும் பொழுது படிப்பு
சம்மந்தமான விஷயங்களை தாண்டி அவர்கள் சமீபத்தில் பார்த்த படங்களையோ அல்லது
புத்தகங்களையோ அலசுவதுண்டு.
மாமாவும் அவர் குடும்பமும் ரகுவின் புத்திசாலித்தனத்தை பற்றி பேசும் பொழுது கீதாவின் கண்களில்
ஒரு பெருமை தெரியும். ரகுவும் கீதாவும் வளர்ந்து கல்லூரிக்குச் சென்றபின்னும் தொலைபேசி பேச்சு
தொடர்ந்தது. ரகுவின் பலவித ஆசைகளையும்,பிடித்த விஷயங்களையும் கீதா அறிவாள் அதே போல்
அவளது பொழுது போக்குகளையும் ரசனைகளையும் அவனும் அறிவான். அவர்கள் சந்திக்கும்
பொழுது எதைப் பேசவேண்டும். எது கூடாது என்பதை அன்றைய மூடில் இருந்து அறிந்து கொண்டு
இருவரும் செயல் படுவதால் நேரம் போவது தெரியாது.இப்படி சென்று கொண்டிருந்த நட்பு பின்னர்
கல்லூரி முடிந்து வேலை செய்ய ஆரம்பித்தவுடன் இருவரும் சேர்த்து வாழ வழிவகுத்தது.ரகுவின்
மாமாவும் அதற்கு சம்மதம் தெரிவித்ததால் திருமணமும் நடந்தேறியது. அவர்கள் வாழும் வாழ்க்கையின்
சந்தோஷத்தை தெரிவிக்கும் வகையில் அவர்களுக்கு ஒரு குழந்தையும் பிறந்தது.காலம்
உருண்டோடியது அவர்களின் பிள்ளை அருண் ஒரு சுறுசுறுப்புள்ள அறிவாளியாக வளர்த்தான்.
அவன் படிப்பிலும் மற்ற விளையாட்டுகளிலும் முதலாக இருந்து பல பரிசுகளை வீட்டிற்கு எடுத்து
வந்தான். ஒவ்வொரு முறையும் தான் பெற்ற அங்கீகாரத்தை அப்பாவிற்கு சொல்லி அவரிடம் இருந்து
ஒரு பரிசு பெறுவது வழக்கம். அன்றும் அவன் முதல் ரேங்க் வாங்கியதை அவரிடம் தெரிவிக்க
வேண்டி அப்பாவின் வருகைக்காக வீட்டில் இங்கும் அங்கும் நடந்து கொண்டிருந்தான்.
அம்மா, மணி 9 ஆகப்போகுதே இன்னும் அப்பா வரலையா?முதல் ரேங்க் வாங்கியதை அருண்
அப்பாவிடம் தனது ரேங்க்கார்டை காண்பித்து எப்போதும் போலப் பரிசுத் தொகை பெற வேண்டும்
என்று காத்திருந்தான். அருணுக்கு பத்து வயது படிப்பில் சுட்டி. இதுவரை பல பேச்சு, கட்டுரைப்
போட்டிகளில் கலந்து கொண்டு பல பரிசுகளை வென்றிருக்கிறான். இன்று அரையாண்டு பரிட்சை
முடிந்து ரேங் கார்டு கொடுத்து இருந்தார்கள்.
அருண் அப்பாவின் வருகைக்காக வாசலுக்கு சென்று நோக்க எழுந்து நிற்க முயன்று சுருண்டு
விழுந்தான். பதறிப்போன கீதா, அவனைத்தூக்கிப்பார்த்த போது மூர்ச்சையாகி இருந்தான்,
உடனடியாக டாக்டருக்கு போன் செய்து கிளினிக்கில் இருப்பதைக் உறுதிசெய்துவிட்டு, ஒரு
டாக்ஸியை பிடித்து டாக்டரின் கிளினிக்கு அருணுடன் செல்ல ஆயத்தமானாள்.
ஒன்பது வருடங்களுக்கு முன்பு அருண் ஒரு வருடக் குழந்தையாக இருந்த சமயத்தில் பால்
குடித்துக்கொண்டிருக்கும் போதே மூர்ச்சையாகிப் போகக் குழந்தை தூங்கிவிட்டதாக எண்ணி அவனை
அருகில் கிடத்தியவளின் கை அருணின் மீது பட்டவுடன் உடனே நடுங்கியது, அத்தனை சில்லிட்டு

இருந்தது அந்தப் பச்சிளம் குழந்தையின் உடல், தலை ஒரு பக்கம் சாய்ந்ததில் வாயிலிருந்து பால்
மெல்லிய கோடாக முகம் வழியாக விழுந்திருந்தது. பதறிய கீதா அருகே இருந்த ரகுவை எழுப்ப
அவனும் கீதாவும் உடனடியாகப் பேமிலி டாக்டரிடம் கொண்டு சென்றனர். தீவிர சிகிச்சைக்குப் பிறகு
ரகுவையும், கீதாவையும் அழைத்த டாக்டர்...அருணுக்கு பிளட் செல் டேமேஜ் ஆகி இருக்கிறது
அதனால் ஆக்ஸிஜன் குறைந்து அவன் மூர்ச்சையாகி இருக்கிறான்.பிளட் கேன்சராக இருக்குமோ என
சந்தேகிக்கிறேன்.டெஸ்ட் எடுத்திருக்கிறோம் பைனல் ரிசல்ட் வந்தவுடன் தான் எதுவும் சொல்ல
முடியும் என கூற ரகுவும் கீதாவும் திடுக்கிட்டு சொற்கள் இல்லாமல் திகைத்தனர்.
கீதாவின் கண்களில் இருந்து தாரை தாரையாகக் கண்ணீர். ரகு அவளைச் சமாதானப்படுத்த முயன்று
தோற்றுப் போய் அவளை அனைத்துத் தலையை வருடினான். இரண்டு நாட்களுக்குப் பிறகு டெஸ்ட்
ரிசல்ட் வந்தது அதில் கேன்சருக்கான ரிசல்ட் அனைத்தும் NIL என்றிருந்ததும் தான் வணங்கும்
கடவுளை மனதால் தொழுதாள் கீதா.
டாக்டர் மேலும் தொடர்ந்தார். இந்த ரிசல்ட் கேன்சர் இல்லாமல் போனது மிக மகிழ்ச்சி. ஆனால்
நீங்கள் அருணை மிகக் கவனமுடன் பார்த்துக்கொள்ள வேண்டும். அவன் இரத்த செல்கள் முழுதும்
அழியும் போது அவன் மூர்ச்சையாகி விடுவான். அவனுக்குச் சில உணவு கட்டுப்பாடுகளை
விதிக்கிறேன் அவனை மிகக் கவனமுடன் பார்த்துக்கொள்ளுங்கள் என்று அறிவுறை கூறி
அனுப்பினார். அவன் மொத்த பிளட் செல்லும் டேமேஜ் அடையும் பட்சத்தில் அவனுக்குப் புது இரத்தம்
தான் செலுத்த வேண்டி இருக்கும். அதனால் மிகக் கவனமுடன் பார்த்துக்கொள்ளவும்.
டாக்ஸி வேகமாகச் சென்று கொண்டிருக்க, கீதா ரகுவை மொபைலில் பிடித்து விஷயத்தைக் கூற
வேண்டும் என்று அவனுக்குப் போன் செய்யலானாள். நான்கு பீப் சவுண்டிற்குப் பிறகு சாவகாசமாய்
ரெகர்டட் வாய்ஸ் நீங்கள் தொடர்பு கொள்ளும் வாடிக்கையாளர் என ஆரம்பிக்கக் கடுப்பாகி கட்
செய்து விட்டு வாட்சப்பில், அருண் மயக்கமாகவிட்டான் நான் அவனைக் கிளினிக்குக்கு கூட்டி
கொண்டு போகிறேன், உடனே வாங்க என்று ரெகார்ட் செய்து அனுப்பி விட்டுப் பார்த்தாள். ஒரு கிரே
கலர் டிக் மட்டுமே காட்டியது அந்த ரெகார்டட் மெசேஜ் அருகில்.
இரண்டு மூன்று நான்கு ஐந்து என்று வருடங்கள் கடக்க பத்தாவது வருடத்தில் மீண்டும் அருண்
மயங்கி இருக்கிறான். கீதா தன் மொபைலில் வாட்சப் ஓப்பன் பண்ணி பார்த்தாள். இரண்டு கிரே கலர்
டிக் இருந்தது.
உடனடியாக ரகுவிற்குப் போன் செய்தாள். இரண்டு ரிங்கிற்க்கு பிறகு ரகு போனை எடுத்து சாரிம்மா
ஆடிட்டிங் இப்போதுதான் முடிந்தது கிளம்பிட்டேன் என்று சொல்ல.. என்னங்க அருண் மயக்கம்
போட்டு கீழே விழுந்துட்டான். பயமாயிருக்கு உடனே நீங்க டாக்டரோட கிளினிக் வாங்க என்று
கூறவும் ரகு பதறியடித்துக் காரை திருப்பினான். போனைக் கட் செய்த கீதா சில்லென்று இருந்த
அருணின் கைகளைச் சூடாக்க முற்பட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.
இரண்டு மூன்று நான்கு ஐந்து என்று வருடங்கள் கடக்க ஒன்பதாவது வருடத்தில் மீண்டும் அருண்
மயங்கி இருந்தான்.
மெயின்ரோட்டில் இருந்து சிறிய சந்தில் திரும்பிய டாக்ஸி அங்கே சிவப்பு நிற MKS கிளினிக் என்று
மின்னிய கட்டிடத்தின் கீழ் நின்றது.
காத்திருந்த செவிலி அங்குள்ள ஸ்ட்ரெச்சரை தள்ளிக்கொண்டு அருணை அதில் தூக்கி கிடத்தித்
தள்ளிக்கொண்டு போனாள். பின்னாலேயே ஓடிய கீதா ஐசியூக்கு அருணை கொண்டு போகவும் கதவு

அடைக்கப்படப் பட்டையாகக் கீழே பார்வைக்காக அமைக்கப்பட்ட கண்ணாடியின் வழியாகப்
பார்த்தாள்.
உள்ளே டாக்டர் சதாசிவம் அருணுக்கு முதலுதவி செய்து கொண்டிருந்தார்.
போர்டிகோ அருகில் சரியாகக் காரைக்கூடப் பார்க் செய்யாமல் அவசர அவசரமாகப் படியேறி வந்த
ரகுவை பார்த்த மாத்திரத்தில் போய் அணைத்துக்கொண்டு அருணுக்கு எனத் தேம்பினாள்.
நிலைமையின் தீவிரத்தை புரிந்துகொண்ட ரகு டாக்டரின் வருகைக்காகக் காத்திருந்தான்.
கால் மணி நேரத்திற்குப் பிறகு மறைந்த இயக்குனர் பாலச்சந்தரின் சாயலை ஒத்த டாக்டர் சதாசிவம்,
ரகுவையும் கீதாவையும் அழைத்துக்கொண்டு அவர் அறைக்குச் சென்றார்.
ஒன்பது வருடங்களுக்குப் பிறகு மீண்டும் இது நிகழ்ந்திருக்கிறது. உடனடியாக இரத்த மாற்று செய்ய
வேண்டும் என்று சொல்ல ரகு பேச முயன்றான். டோண்ட் ஒரி மிஸ்டர் ரகு. அருணை காப்பற்ற
வேண்டியது எனது பொறுப்பு.
ஆமாம் நீங்கள் செய்த நல்ல காரியம் தான் இப்போது உங்கள் மகனுக்கு ஆபத்பாந்தவனாக
அமைந்திருக்கிறது.
ஒன்பது வருடங்களுக்கு முன் டாக்டர் சதாசிவம் ரகுவுடன் பேசிக்கொண்டே வெளியே வருகையில்
இரத்த சேமிப்பு வேன் அவரது கிளினிக்கில் நின்று கொண்டிருந்தது. அவர் ஆஸ்பத்திரியில் பக்கத்து
அறைகளில் பலர் வரிசையில் நின்று கொண்டு இரத்தம் கொடுப்பதற்காக டெஸ்ட்டுகளை எடுத்து
அதற்கான பேப்பர்களில் கையெழுத்து போட்டு கொண்டிருந்தனர். டாக்டர் ராகுவின் பக்கம் திரும்பி
இரத்ததானம் ஒரு மாபெரும் சேவை
டாக்டர் கூறிய வார்த்தைகள் மிஸ்டர் ரகு. நீங்க பிளட் டொனேட் பண்ணி இருக்கீங்களா என்று
வினவ இல்லை டாக்டர் என்று பதிலுரைத்தான் ரகு. டாக்டர் அவனுக்கு இரத்ததானத்தின்
மகிமையையும் அதன் அவசியத்தையும் எடுத்துரைத்தார் டாக்டர் சதாசிவம் மேலும் கூறினார் உங்கள்
பிளட்டை நாங்கள் பிரிஸ் (freeze)பண்ணிவைப்பதுடன் சில சமயங்களில் அதை அணுக்களாக பிரித்து
வெள்ளை,சிகப்பு,பிலேட்லெட்ஸ் எனப் பிரித்து . பல நோயாளிகளுக்கு பயன் படுத்தி அதனால்
அவர்களை காப்பாற்றி விடுவோம். நம்ப கேன்சர் ரிசெர்ச் ஆஸ்பத்திரியில் நோயாளிகளுக்கு இரத்த
அணுக்கள் அவசியம் அவர்களது நோயை எதிர்க்கும் சக்தி குறைவதால் வெள்ளை அணுக்களும் சிகப்பு
அணுக்களும் உடனே செலுத்தி அவர்களை ஒரு அளவிற்கு எதிர்ப்பு சக்தியை வளர்த்து
விடுவோம்.இது உயிர்களை காக்க நமக்கு கிடைத்த வரம் என்றுதான் கூறுவேன்.
அதுவும் இல்லாமல் உங்கள் இரத்த வகை மிகவும் அரிதானது மிஸ்டர் ரகு. அவசரக்காலத்தில் இந்த
இரத்த வகைக் கிடைக்காமல் பலரை எங்களால் காப்பாற்ற முடியாமல் போயிருக்கிறது. நீங்கள் இரத்த
தானம் செய்யுங்கள். இதனால் உங்கள் உடலுக்கு ஒன்றும் நடக்காது. இது பிற்காலத்தில் உங்களுக்கே
கூட உதவலாம் என்று சொல்லவும்.ஸ்யூர் டாக்டர் என்று ரகு அன்றிலிருந்து நான்கு மாதங்களுக்கு ஒரு
முறை இரத்தம் கொடுத்து வந்திருந்தான்.
நீங்க கடைசியாகக் கொடுத்த இரண்டு யூனிட் இரத்தம் எங்களிடம் ப்ரீசரில் இருந்தது மிஸ்டர் ரகு. அது
தான் இன்று உங்கள் மகன் உயிரைக் காப்பாற்றியிருக்கிறது.
ஆல்ரெடி நான் பிளட் சர்குலேட் பண்ண ஆரம்பிச்சிட்டேன் கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுக்கட்டும் அருணை

நாளைக்குக் காலையில் நீங்கள் பார்க்கலாம் என்று டாக்டர் கூற ரகு டாக்டரை நன்றியுடன்
பார்த்தான். டாக்டர் சதாசிவம் அவனைப் பெருமிதமாகப் பார்த்து முதுகில் தட்டிக் கொடுத்தார்.
டாக்டரின் அந்த தட்டலில் தெரிந்தது இரத்த தானத்தின் அவசியத்தை அவனுக்கு
உணர்த்தியதற்காகவும் அவன் அதை உணர்ந்ததற்காகவும் கீதா கணவனைப் பார்க்க அவளை
அன்புடன் அணைத்துக் கொண்டான் ரகு.
டாக்டர் “க்கும்” எனத் தொண்டையைச் செரும டக்கென்று விலகி புண்முறுவலித்தனர் இருவரும். இனி
அருணுக்கு ஒன்றும் பயமில்லை.. அவனுக்குத் துணைக்குத் தம்பியோ தங்கையோ இருந்தால் அவன்
இன்னும் மகிழ்ச்சியாக இருப்பான் என டாக்டர் சொல்ல, கீதா நானத்தில் முகம் சிவக்க, ரகு
கண்களாலேயே சிரித்தான். டாக்டரின் பின்னால் இருந்த கண்ணடியின் வழியாக அங்கே அருணுக்கு
ரகு இரண்டு வாரங்களுக்கு முன் தானம் செய்த இரத்தம் துளி துளியாக இறங்கிக்கொண்டிருந்தது.