எனக்குள் நான்
கனவுகளை துரத்திவிட்டு
இமைகளை இறுக்கி
மூடி தூங்கியவன் ,
திரை அரங்க
இருட்டுக்குள்
தன்னை தொலைத்து
தேடாமல் திரும்பியவன்
தொலைக்காட்சி
சாக்கடையீலையே. .. ...
தொடர்ந்து குளித்தவன்.
கொட்டாவி வேலை
மட்டும் வாய்க்கு
கொடுத்தவன் .
இப்படி எல்லாம்
இருந்தேன்.,
இருட்டை போக்கும்
வெள்ளி மலர்களே!
ஒரு இரவில்
மெழுகுவர்த்தி
உருகி மடிந்து
உருக்கியது
என்னை !...
ஒரு தீக்குச்சி
கருகி சாகிறது
எனக்காக ....
இதை கண்டவுடன்
"தீ
படாமலே
சுட்டது"
பாதி உலகமே
இரவில்
எனக்கோ சின்ன
விடியல் ......
வெளிச்சத்தில்
இருட்டை மட்டுமே
கண்ட நான் .
இருட்டில்
வெளிச்சத்தை
கண்டேன் .
சிதைந்த மனத்துண்டுகளை
சேர்த்து வைத்து
அழகு பார்த்தேன் .
இந்த நொடியில்
என் ஜென்மம்
ஆரம்பித்தது .
சிகரத்தை நோக்கும்
சிறு பறவைக்கு
சிறகு சுமை அல்ல
வெற்றியை தேட
எனக்கு
என்னை விட
துணை
எதுவும் அல்ல
தேடுகிறேன்
எனக்குள்
என்னையே !........
