இரவை உடைக்கிறேன்....
ஒரு இரவை உடைப்பதென்பது
அவ்வளவு எளிதாயில்லை
எனக்கு.
அடர்த்தியான கரும் மரத்துண்டாய்
இருக்கும் அதை செதுக்கத் துவங்கினேன்..
எனது சொற்களால்.
சிதறி விழுந்த இருளின் துகள்..
எனது நிழலாய் அலையத் துவங்கியது
சொற்களைச் சுமந்த படி.
இரவு முழுதும் ....
அதன் முணுமுனுப்புகளோடு...
துன்புறுகிறேன் நான்.
திடீரெனப் பரவத் துவங்கும்...
வெளிச்சத்தின் கிரணங்கள்...
ஒரு கிருமியென
இரவைத் தின்னத் துவங்க...
அழத் துவங்குகிறது இருள்...
ஒரு பொம்மை பறிக்கப்பட்ட
குழந்தையென.
முணுமுணுப்புகள்.. ஒரு கேவலாகி...
நீளும் அழுகை என மாறும்..
ஒரு இரவை உடைப்பதென்பது...
ஒருபோதும் எளிதாயில்லை எனக்கு.
