பூக்கள் தூவி பூமணம் பரப்பி
பார் இவள் பார்மகள் என்று
பார்ப்போர் பார்வையெல்லாம் பதிந்தது ...
அதுவோர் பொற்காலமாய்...

தேவைகள் தோன்றிட காடும் நாடாய் மாறிட பார் மகள் அவள் பூமகளாய் சத்தமின்றி நித்தமிருந்தாள்...

தேவைகள் முடியலாம் வேட்கைகள் முடியுமோ?
பூமித்தாயின் நெஞ்சுபிழந்து அவள் ஈரக்குழையிலும் வைரம் அறுத்து உதிரத்தை எண்ணெய்யாய் உறிஞ்சி அவளை வதைக்கும் வர்த்தகர்களாய்...

வேதனை தாங்கியும் பெற்றவள் போலங்கே பிள்ளைகளுக்காய் பொறுமையில் பெரு மகளாய் ...

தேவைக்காய், வேலைக்காய், தொழிலுக்காய், வாழ்வுக்காய்...
எல்லாம் போய் இப்போதிங்கே அழகுக்காய் பூமியை கருவருக்கும் காலம்...

கொங்கிறீட் குழந்தை

மேலும்

பூக்கள் தூவி பூமணம் பரப்பி
பார் இவள் பார்மகள் என்று
பார்ப்போர் பார்வையெல்லாம் பதிந்தது ...
அதுவோர் பொற்காலமாய்...

தேவைகள் தோன்றிட காடும் நாடாய் மாறிட பார் மகள் அவள் பூமகளாய் சத்தமின்றி நித்தமிருந்தாள்...

தேவைகள் முடியலாம் வேட்கைகள் முடியுமோ?
பூமித்தாயின் நெஞ்சுபிழந்து அவள் ஈரக்குழையிலும் வைரம் அறுத்து உதிரத்தை எண்ணெய்யாய் உறிஞ்சி அவளை வதைக்கும் வர்த்தகர்களாய்...

வேதனை தாங்கியும் பெற்றவள் போலங்கே பிள்ளைகளுக்காய் பொறுமையில் பெரு மகளாய் ...

தேவைக்காய், வேலைக்காய், தொழிலுக்காய், வாழ்வுக்காய்...
எல்லாம் போய் இப்போதிங்கே அழகுக்காய் பூமியை கருவருக்கும் காலம்...

கொங்கிறீட் குழந்தை

மேலும்

ஒருத்தியின் புன்னகையில்
கண்ணீரை வடிகட்டி
சமாதிகளில் ஊற்றுகிறேன்
இமைகளின் உலகத்தில்
அவளுடைய ஞாபகங்கள்
சிலுவைகள் ஏந்துகின்றன
பார்வையெனும் ஆயுதம்
என் கால்களை வெட்டி
சப்பானியாய் மாற்றியது
உன் மாதாவிடாய்
காலங்களின் போது
என் வயிறு வலிக்கின்றது
ரேகையெனும் நூலகத்தில்
விரலெனும் புத்தகங்கள்
இயக்கமின்றி பரிதாபமானது
பூக்களின் தேர்வறையில்
பட்டாம் பூச்சி போல்
இமைகள் உறங்குகின்றது
நதிக்குள் தொலைந்த
மீன்களை போல
கனவுகள் தூரமாகிறது
சுவாச நரம்புகளில்
அவளுடைய ஓவியத்தை
உதிரங்கள் வரைகின்றது
என்னவள் சிரிக்கும்
போது குருடனுக்கும்
கவிதைகள் கிடைக்கிறது
கர்ப்பத்தை உட

மேலும்

அவளது பாதங்கள் தரையில் பதிய மறுத்தன. மகிழ்ச்சியில் உள்ளம் துள்ளியது. குதிக்க வேண்டும் போல. ஆட வேண்டும் போல ஏதேதோ எண்ணங்கள் ஊடாடின. காட்டாற்று வெள்ளம் போல் பொங்கிய மகிழ்ச்சியில் திக்குமுக்காடிப் போனாள்.

அந்தக் கடிதத்தை மீண்டுமொரு முறை வாசித்தாள்.
"அவர் வந்த உடனே இதைக் காட்ட வேண்டும்."
நினைத்து முடிவதற்குள் அவளது தொலைபேசி சிணுங்கியது. திரையைக் கண்டவளது கண்கள் அகல விரிந்தன.
"ஹலோ... "
அவளது குரலோசை கேட்டது தான் தாமதும் எதிர் முனையில் பாய்ந்து விழுந்தான் ரோஷன்.
"வேலைல ஈக்கிற நேரம் கோல் பண்ண வாணம் என்டு சொல்லி இருக்கன் தானே.. எத்துன மிஸ் கோல் அப்டி என்ன தல போகிற வேல?"
கண்ணீ

மேலும்

உலகை உள்ளங்கைக்குள் அடைத்து விட்டதாய்
உவகை கொள்ளும் உள்ளம்.....
தொலைவுகள் நெருங்கிவிட தொலைந்தன நெருக்கங்கள்...
பேஸ்புக்கில் பேஸ் தெரியாத பேஷன் வாழ்க்கைகள்...
பெற்றவரின் அன்பை மற்றோரிடம் வேண்டும் மாயாஜாலம்...
கட்டியவன் தரவேண்டிய அன்பை காணாதவனிடம் கேட்கும் அவலம்...
தாய் சம்சுனில் தொலைக்க பிள்ளைகள் அப்பளில் தொலைந்தனர்...
மகிழ்ச்சியும் சோகமும் ஸ்டேட்டஸ்களாயின...
தாய்க்காய், தாரத்திற்காய் செலவழித்திட தருணங்கள் இல்லா இயந்திரவோட்டம்...
கனவனோடு குழந்தையோடு குடும்பத்தோடு சின்ன சின்னதாய் செதுக்கப்பட்ட சிந்தனை சிற்பங்கள் தகர்த்தெறியப்பட்டு விட்டன...
உள்ளங்களின் உன்னதங்கள் எல்லாம் உருக்குல

மேலும்

அம்மா,ம்மா..., என படுக்கையிலிருந்து எழும்போதே அம்மாவை கூப்பிட்டபடி எழுந்தான் சதாம், (90ல் பிறந்த அவனுக்கு ஈராக்-அமெரிக்கா யுத்தத்தின் நினைவாக அப்போதய ஈராக் அதிபர் சதாமின் பெயரை அவன் தந்தை வைத்திருந்தார்)அவன் தாயிடமிருந்து பதில் கிடைகாததால் மீண்டும் இன்னும் சத்தமாக ம்மா ஆ ஆ.... என கூக்குரலிட்டான்

மரத்தூள் அடுப்பில் புகைகுழலில் ஊதியபடி ,கண்களில் பட்ட புகையின் எரிச்சலை சமாளிக்க கண்களை சுருக்கியபடி என்னத்தா?..... என பதில் கொடுத்தாள் அவனுடைய அம்மா.
ம்மா இவன் இன்னைக்கும் டவுசர்லயே ஒன்னுக்கு போய்டான்ம்மா என தனது தம்பி ரபீக் மீது அன்றைய நாளின் முதல் புகாரை பதிவு செய்தான்.
இவன் போட்ட சத்தத்தில் த

மேலும்

உலகை உள்ளங்கைக்குள் அடைத்து விட்டதாய்
உவகை கொள்ளும் உள்ளம்.....
தொலைவுகள் நெருங்கிவிட தொலைந்தன நெருக்கங்கள்...
பேஸ்புக்கில் பேஸ் தெரியாத பேஷன் வாழ்க்கைகள்...
பெற்றவரின் அன்பை மற்றோரிடம் வேண்டும் மாயாஜாலம்...
கட்டியவன் தரவேண்டிய அன்பை காணாதவனிடம் கேட்கும் அவலம்...
தாய் சம்சுனில் தொலைக்க பிள்ளைகள் அப்பளில் தொலைந்தனர்...
மகிழ்ச்சியும் சோகமும் ஸ்டேட்டஸ்களாயின...
தாய்க்காய், தாரத்திற்காய் செலவழித்திட தருணங்கள் இல்லா இயந்திரவோட்டம்...
கனவனோடு குழந்தையோடு குடும்பத்தோடு சின்ன சின்னதாய் செதுக்கப்பட்ட சிந்தனை சிற்பங்கள் தகர்த்தெறியப்பட்டு விட்டன...
உள்ளங்களின் உன்னதங்கள் எல்லாம் உருக்குல

மேலும்

இரவில் ஊர்வலம் போகின்றாய் நீ....
நினைவில் ஊர்வலம் போகின்றேன் நான்...
ஆதவனின் ஒளியில் ஜொலிக்கிறாய் நீ...
ஆயிரம் கவலையிலும் சிரிக்கிறேன் நான்...
உன்னை வைத்து ஆயிரம் பாடல்கள்...
எனக்கே என்னுள் ஓர் ஊமைகீதம்....
சுற்றத்தோடு சிரிக்கின்றாய் நீ....
சுற்றம் சிரிக்க துவள்கிறேன் நான்.....
களங்கம் இருந்தாலும் களங்கிடாது நீ...
கலைந்து போன கனவுகளின் கண்ணீரோடு நான்...
என்றும் இங்கே தனிமையில் நாம்...

நுஸ்ரா அமீன்

மேலும்