என்
சிறிய வீட்டில்
பசி எடுக்கவில்லை
ஆடை அணியவில்லை
கண்களைக்கூட திறந்ததில்லை

மிதந்தேன்
அங்குமிங்குமாக
மிதந்துகொண்டே
உருண்டேன்

ஒரு வழியாய்
பத்தாம் மாதம்
ஒரு நாள் உந்தி உதைத்து
முட்டி மோதி
என் வீட்டின் கதவைத்திறந்தேன்

சில்லென்று
ஒரு பெருங்காற்று நிரப்பியது
உடல் முழுவதையும்

பயந்து
பின் சென்று
ஒளிந்துகொள்ள முயன்றேன்

விடாப்பிடியாய்
வெளியே இழுத்தனர்.
கத்திக்கதறினேன்
பயனில்லை

பதிலுக்கு
என் வீட்டுக்கும் எனக்கும்மான
இணைப்பின் பிணைப்பையே
அறுத்தனர்

புரிந்தது
என் வீட்டைவிட்டு
பிரிகப்பட்டுள்ளேன் என்று

ஒரே வலியும்
கோபமும் பசியும் எனக்கு
கண்ணை இருகமுடியபடிய

மேலும்

அன்பே அழகானவளே
அம்மா !
உன் அகமே முகமா
அழகா சிரிப்பாயே
ஆனா
அந்தம் வரை சிரிச்சு
ஆதி காரணம் மறச்சாயே

உன் சேலையில தலைதுவட்ட
மழையில நான் நனைஞ்சா
மண்டையில குட்டு வச்சு
மறக்காம தல துவட்டி
உச்சியில முத்தம் தந்து உசுரையே நனைச்சவளே

நிலவொளியில நிலப்படியில
உம்மடிசாஞ்சா
முத்தமிடுமே உம்மூச்சுக்காத்தும்
என் நெத்தியில

எத்தன முற அழுதாலும்
உன் சிரிச்ச முகம் மறக்கலையே

என்னப்பெத்து எடுக்க
செத்துப்பிரந்தவளே

அத்தன முற நான் அழுதாலும்
நீ பட்ட வலி
உன் விழி கூட காட்டலையே..!

நான் படிச்சு பட்டம் வாங்கையில
என்ன விட்டுப் போனவளே..!

உன் பேச்சக்கேட்க முத்து இருக்க

மேலும்