avanum naanum

....avanum naanum....

அத்தியாயம் : 01

பூஞ்சோலையின் naduve irandu மாடிக் கட்டிடங்களோடு azhagaai காட்சியளித்துக் KONDIRUNTHATHU "Kannan illam"enru peyar thaangiya antha வீடு...பார்ப்பவர் கண்களிற்கெல்லாம் குளிர்மையைப் பரிசளித்து வெளிப்புறத்திற்கு பிருந்தாவனமாய் தோற்றமளித்தாலும் உள்ளகத்தில் mattum eno சோககீதத்தைத்தான் இசைத்துக் KONDIRUNTHATHU antha illam...

atharku oraeyoru kaaranam antha illatthin mainthan karthick krishnan...ராம்குமார் sitha தம்பதிகளின் ore puthiran avan...முப்பது vayathakium thirumaNaththai maruththuk konde varukiran enru solvathai விடவும்,antha பந்தத்தையே mutru muluthai வெறுத்துவிட்டான் enruதான் solla vENtum...

avanathu petrorgalum avanodu intha eunthu வருடங்களாய் yeppati yeppatiயெல்லாமோ poraadip paarthuவிட்டார்கள்...ஆனாலும் avan avarkalin PESA்சுக்களிலோ,கண்ணீரிலோ karaiyaadha kal நெஞ்சுக்காரனாகவே irunthu vaithan...

padippai முடித்ததுமே appavin தொழிலைக் கையிலெடுத்துக் கொண்டவன்,thanathu kadina உழைப்பினாலும்,விடாமுயற்சியினாலும் palveru thuraikalil கால்பதித்து...ore வருடத்திலேயே ilam தொழிலதிபராக உருவெடுத்திருந்தான்...இன்று ஆர்.கே குரூப் ov கம்பனிஸின் உரிமையாளனான avanai anthaத் thalainagarathil தெரியாதவர்கள் yarum இல்லையென்றுதான் solla vENtum...anthaளவிற்கு avan thanathu tholilil vetrik kodaiyai நாட்டியிருந்தான்...

avanaiப்பற்றிய arimugam nadanthu kontirukkum pothey படிக்கட்டுகளில் கழுத்துப்பட்டியைச் sari செய்தவாறே கம்பீரமாக irangi vanthu kondirundhaan avan...ஆறடி uyarathil ஆணழகனாகவே காட்சியளித்தவன்,வசீகரமான MUGATHIL புன்னகைக்குப் pathil சினத்தினைக் kuti vaithirunthan...

avan padikalil irangi வருவதையே sinthai thengiya mugatthodu paarththuk kondirunthar karthickகின் appa ராம்குமார்..அவருக்கு எதிராகவே avan unavu mesaiyil vanthu அமரவும்,ITHTHANAI வருடங்களாய் avanodu வாதாடித் thotrupona விடயத்தை ippothum vidathu aarambithu vaithar...

"yennaபா ஆபிஸ்க்கு கிளம்பிட்டியா...??..."

avarathu kelviyil avarai nimirnthu பார்த்தவன்,orவித முகச் சுழிப்போடு meendum தலையைக் keeze kuninthu கொண்டான்...avan ippatiயான KELVIKALUKU enruமே பதிலளிப்pathilலை...pathilகளைத் therinthu konde ketkappadum KELVIKALUKU avan enruமே மதிப்பளித்து pathil சொல்வதில்லை...கேட்பவர் yaraga இருந்தாலுமே உதாசீனமாய் or parvai paarthu vittu dhan velaiye kavanamaaga irunthu viduvaan...

aanaal avanathu intha alatchiyam avanathu தந்தையார் ராம்குமாருக்குத்தான் onrum புதிதானதில்லையே...இதைத்தான் ivar intha eunthu வருடங்களாகவே paarththuk கொண்டிருக்கிறாரே...ஆம் அவனொன்றும் பிறந்ததிலிருந்தே ippatiயில்லை...eunthu வருடங்களிற்கு munனிலிருந்துதான் aalae moththamaga marip போயிருந்தான்...

avanai moththamagaவே maatrum alavirkku peridaga yetho avan vazhkkaiyil நடந்திருக்கின்றது enru ஊகிக்க mudintha avanathu பெற்றோரால்...அது yennaவென்றுதான் கண்டுபிடிக்கவே முடியவில்லை...அவனிடமே pala thadavaiகள் KETTUM paarthuவிட்டார்கள்...aanaal avanதான் IPPOTHELLAAM or vaarthai PESAுவதற்கே kooli ketkath தொடங்கியிருந்தானே...avanathu nerunkiya Nanbargalidam koodaக் kettup paarthu விட்டார்கள்...aanaal avarkaluku angum கிடைத்ததென்னவோ emaaRRamthaan...

"ஏன்டா kelvi கேட்டா...ஒன்னு ஆமான்னு sollaு...இல்லை இல்லைன்னு sollaு...ippati ethuvume sollaாமா தலையைக் குனிஞ்சுக்கிட்டா yenna அர்த்தம்..??..."

"ம்ம்...pathil solla விருப்பமில்லைன்னு அர்த்தம்..."

"இப்போ nee pathil solla விருப்பப்படாத alavukku அப்படியென்னத்தடா naan கேட்டுட்டேன்...??..ஆபிஸ்க்கு கிளம்பிட்டியான்னு kettathu oru குத்தமா..??..."அவனிடமிருந்து oru kelviக்கு pathil vaanguvatharkul evvalavu PESA வேண்டியிருக்கிறது enru தனக்குத்தானே nonthu கொண்டார்...aanaal appothum avan asainthu கொடுத்தால்தானே?

"இப்போ yennaதான் venum ungaluku..??..ஆபிஸ்க்குத்தான் கிளம்பிட்டிருக்கேன் bodhuமா...??..."

ippati erinthu விழுபவனிடம் atharku melum thirumanap PESA்சை edukka avarukkuth thuli kooda விருப்பமில்லைதான்...aanaal avar athai avanidam KETKAAMAL vittaal dhan thirumana வாழ்விலேயே poogambam வெடித்துவிடும் அபாயம் இருந்ததால்,மெதுவாக thirumanap PESA்சையும் aarambithu vaithar...இல்லையென்றால் samaiyalaraiyil yetho வேலையிருப்பதைப் pol kaattik konde ingey நடப்பவற்றை உன்னிப்பாகக் gavanitthuk kontirukkum avar manaivi sithaவின் agnip parvaiகளிற்கு avar iraiyaaga வேண்டியிருக்குமே...

"அது mattumae enkalukku போதாதேபா...காலாகாலத்தில oru பொண்ணைப் paarthu kalயாணமும் பண்ணிக்கிட்டாய்னா...naankalum peran பேர்த்தின்னு மீதியிருக்கிற yenga kaalththai ஓட்டிடுவோம்..."

avar sollaி முடித்ததுமே,சாப்பிடுவதைப் paathiyil niruthik கொண்டவன்...கைகளைக் கழுவிvittu vaasalai nokki நகர்ந்தான்...வெளியேறுவதற்கு muthal avaraiத் thirumbip பார்த்தவன்,

"இப்போ neeங்க kettathuக்கான pathilai eunthu வருடங்களிற்கு munnadiye naan sollaிட்டேன்...neeங்க ethtnai thadavaiதான் ithe kelviயையே maaththi maaththiக் கேட்டாலும்...en pathil ஒன்னுதான்...en வாழ்க்கையில thirumanaம் enkira PESA்சுக்கே இடமில்லை...oru பொண்ணை nambi en vaazhkkayai ஒப்படைக்கிற alavukku naan onnum முட்டாளில்லை..."

"இன்னொரு thadavai இதைப்பத்தின PESA்சு en munnaadi vanthaால்...அப்புறம் Kannan illam karthick krishnan illatha இல்லமாத்தான் irukka வேண்டியிருக்கும்....intha pathil ungaluku மட்டுமில்லை...உள்ளுக்கிருந்து kettukகிட்டு irukkaிற unga manaiviக்கும்தான்..."enறவன் caril yeri அலுவலகத்தை nokki viraiNthaan...

avan sendrathum kannerai முந்தானையால் துடைத்துக் konde vantha sitha...ராம்குமாரின் ethire vanthu அமர்ந்தார்...irandu வருடங்களிற்கு mun avarukkum avanukkumaana thirumanaம் தொடர்பான வாக்குவாதத்தில்,avanathu vaarthaiகள் எல்லைமீறிப் போய்விடவே...அன்றிலிருந்து avar avanodu கதைப்தையே நிறுத்தியிருந்தார்...அப்படியாவது avan thirumanaத்திற்கு சம்மதித்துவிட மாட்டானா enru எதிர்பார்த்தவருக்கு...avan dhan முடிவிலிருந்து konjamum maaraathu athey பிடிவாதத்திலேயே irunthathu miguntha vethanaiyai alithathu...

"இப்போ எதுக்kuti அழுகுற...?இவன் இதையேதானே ITHTHANAI varusama sollaிட்டிருக்கான்...இதுக்கு melaையும் இவனோட போராடுற sakthi எனக்கில்லை...inthaப் PESA்சை ini இதோடையே விட்டிடுவோம்..."

"neeங்களே ippatiச் sonnaa எப்படீங்க...??..avanதான் பிடிவாதமா irukkaான்னா naankalum appadiye விட்டிர்ரதா...??.."

"வேற yennaதான் பண்ணச் sollaுற yennaை?avanதான் தெளிவா sollaிட்டுப் போறானே...இதுக்கு melaையும் inthaப் PESA்சை ஆரம்பிச்சா VEETAI vaitade போயிடுவேன்னு...அவனோட பிடிவாதத்தை ITHTHANAI varusama பார்த்ததுக்கப்புறமும் இதைப்பத்தி MARUPADIYUM avanகிட்ட ketkach sollaுறியா...?.."

"oru muunu naalu மாசத்துக்கு inthaப் PESA்சைத் thallip போடுவம் sitha...avan pokkileye konja kalathukku vittuப் பிடிக்கிறதுதான் sariன்னு தோனுது..."

avar sonnathaiyey amaithiyaaga kettuk கொண்டிருந்தவர்,பதிலிற்கு ethuvume sollaாமல் ulle செல்லத் thayaaranar...

"yenna nee naan paattukku PESAிட்டே irukkaேன்...nee paattukku ethuvume sollaாமல் கிளம்பிப் போயிட்டிருக்க...??.."

"அதான் ini inthaப் PESA்சே வேண்டாம்னு,unga magan mathiriye neeங்களும் முடிவா sollaிட்டீங்களே..இதுக்கு mela naan solla yenna irukkaு..??.."

avarathu manam patum vethanai avarukkum புரியாமலில்லை...aanaal athaiப் pokka வேண்டியவனே athaiப்பற்றிக் konjamum சிந்தியாமல் nadanthu kollum bodhu avaraal mattum yenna செய்துவிட முடியும்...??..

irukkaையைvittu எழுந்தவர்,avarai marpodu serththu அணைத்துக் கொண்டார்,தலையினை methuvaai வருடிக் கொடுத்தவாறே...

"இங்க paaru sitha...மனசில ethaiyum pottuk குழப்பிக்காத...koodaிய seekkirame ellam sariயாகிடும்..."enru ஆறுதல்படுத்தியவரின் manam,

"dhan thaayin vethanaiyaiப் pokkaிடவாவது avan thirumanaத்திற்கு சம்மதித்துவிடக்koodaாதா...??..."enru எண்ணமிட்டுக் கொண்டது...aanaal dhan manathil erinthu kontirukkum ரணத்தின் தீயினையே anaikka mutiyaathu avan manathoodu avne intha eunthu வருடங்களாய் போராடிக் kondirukiran enபது avarகள் இருவருக்குமே therindhirukkavillai...


thodarum...