எங்கள் தாய் ..(பாரதியார் கவிதை )

தொன்று நிகழ்ந்த தனைத்தும் உணர்ந்திடு
சூழ்கலை வாணர்களும் - இவள்
என்று பிறந்தவள் என்றுண ராத
இயல்பினாளாம் எங்கள் தாய்

யாரும் வகுத்தற்கு அரியபி ராயத்தன்
ஆயினுமே எங்கள் தாய் - இந்தப்
பாருள்இந் நாளுமோர் கன்னிகை என்னப்
பயின்றிடு வாள்எங்கள் தாய்

முப்பது கோடி முகமுடை யாள்உயிர்
மொய்ம்புற வொன்றுடை யாள் - இவள்
செப்பு மொழிபதி னெட்டுடையாள், எனிற்
சிந்தனை ஒன்றுடையாள்

நாவினில் வேதம் உடையவள் கையில்
நலந்திகழ் வாளுடை யாள் - தனை
மேவினர்க் கின்னருள் செய்பவள் தீயரை
வீட்டிடு தோளுடை யாள்

அறுபது கோடி தடக்கைக ளாலும்
அறங்கள் நடத்துவள் தாய் - தனைச்
செறுவது நாடி வருபவ ரைத்துகள்
செய்து கிடத்துவள் தாய்

பூமியி னும்பொறை மிக்குடை யாள் உருப்
புண்ணிய மாம்எங்கள் தாய் - எனில்
தோமிழைப் பார்முன் நின்றிடுங் கால் கொடுந்
துர்க்கையு மாம்எங்கள் தாய்

கற்றைச் சடைமதி வைத்த துறவியைக்
கை தொழு வாள்எங்கள் தாய் - கையில்
ஒற்றைத் திகிரிகொண் டுஏழுல காளும்
ஒருவனை யும்தொழு வாள்

போகத்தி லேநிகர் அற்றவள் உண்மையும்
ஒன்றென நன்றறி வாள் - உயர்
போகத்தி லேயும் நிறைந்தவள் எண்ணரும்
பொற்குவை தானுடை யாள்

நல்லறம் நாடிய மன்னரை வாழ்த்தி
நலம்புரி வாள்எங்கள் தாய் - அவர்
அல்லவ ராயின் அவரை விழுங்கிப்பின்
ஆனந்தக் கூத்திடு வாள்


வெண்மை வளர்இம யாசலன் தந்த
விறல்மக ளாம்எங்கள் தாய் - அவன்
திண்மை மறையினும் தான்மறை யாள்நித்தம்
சீருறு வாள்எங்கள் தாய்