நன்றி சொல்லியது ’மியாவ்’
எங்கள் வீட்டுப் பின் வாசலில்
எலும்பும் தோலுமாய் மெலிந்து
போன தாயில்லாப் பூனைக்குட்டி!
தாய் போலப் பரிவுடன் ஆதரித்து
உணவும் பாலும் அளிப்பாரில்லை,
வெட்டவெளியில் பூனைக்குட்டி!
எழுந்து பயந்து ஓட எத்தனிக்கிறது,
ஓடும் அசைவில் விரட்டும் காக்கை,
நடுநடுங்கி நிற்குது பூனைக்குட்டி!
காக்கையும் மரத்தில் அமர்ந்து
இப்படி அப்படி வேடிக்கை பார்க்கிறது,
படப்டக்கும் நெஞ்சுடன் பூனைக்குட்டி!
மீண்டும் சிறு ஓட்டம் ஓடுகிறது,
காக்கையும் பிடிக்கப் பார்க்கிறது,
நெஞ்சு எனக்குப் பதறுகிறது!
காக்கைக்கு இரையாக்க மனமில்லை,
பூனைக்குட்டியை என் வீட்டினுள்ளே
பரிவுடன் அணைத்து எடுத்துச் சென்றேன்!
பாலும் சோறும் கலந்து வைத்தேன்,
வாலை மெதுவாகச் சுழற்றி முகம் நோக்கி
நன்றி சொல்லியது ’மியாவ்’.
