அம்மா......அம்மா........வா இங்கே......

அம்மா......அம்மா........வா இங்கே..........
உன் குரல்.........
திடுக்கிட்டுத் திரும்பினால்
எல்லாம் பிரமை தான்
அருகிலே நீ இல்லை,
தொலை தூரம் நீ,

அம்மா......பசிக்கிறது ,
உன் குரல்........
உதறலோடு அன்னம் எடுத்து வர,
அருகிலே நீ இல்லை, தொலை தூரம் நீ,
இதுவும் கூட பிரமை தான்.

அம்மா.....தலைக்கு எண்ணை தேய்.......
எண்ணைக் கிண்ணத்துடன் ஓடோடி நான் தேட,
தொலை தூரத்தில் நீ,

அம்மா.......... பேருந்து நிறுத்தம் வரை
வருகிறேன்
நானும் உன்னோடு ..............
பேசியபடி நாம் இருவரும்....
இப்போது
கால்கள் வலிக்குதடா,
நீ வருவாய் என.......
காத்திருந்து,காத்திருந்து ,என் கண்ணா!
அருகிலே நீ இல்லை, தொலை தூரத்தில் நீ,

அம்மா...வெளியில் வருவாயா
மாலையில் என்னுடன்
இன்றாவது நீ?
அப்போது கேட்பாய் தினமும்.
இன்று........
புதிய புடவையில்
பறந்து,பறந்து
தேடுகிறேன் உன்னுடன் வெளியில் வர,
எங்கே சென்றாயடா, நீ?

நாள் முழுவதும் உழைத்துவிட்டு,
களைப்போடு நான் படுத்தால்
அம்மா, ஏனம்மா என்றபடி,
பக்கத்தில் நீ, ஆறுதலாய் உன் ஸ்பரிசம்,

களைத்துப் போனேனடா,
இன்று நான்...................
நாள் முழுதும் உழைக்காமலே,
உன்னைத் தொலை தூரம் வழி
அனுப்பி விட்டு,

சிறு பிள்ளையாய் நீ என்
அம்மா வீட்டில்.அப்போது ...........
விடுமுறையில் நான் வருவேன்
பக்கத்தில் வந்து நிற்பாய் ,
கைகளைப் பற்றி கொண்டு,

கேட்பாய் கண்களில் கண்ணீருடன்,
மறுபடியும் எப்பம்மா,வருவே?
கதறி அழுகிறேனடா,இப்போது,
நூறு கோடி முறை கேட்கிறேன் நான்,
அதே கேள்வியை,
உன்னிடம்.

மாறிப் போனோமடா,!
நீ அம்மாவாய்,நான் சேயாய்,