தானம் இது என் மரண சாசனம்
என் பிடரியின்
பின் ஆசனத்தில்
பிம்பங்களில்லா பிரளயமாய்
என் மரணம்
நீர்க்குமிழி போல
உப்பிக்கிடக்கிறது !
சில கனப்பொழுதில்
நிமிடங்களை வினாடிகள்
விழுங்கிவிடவும்கூடும் .
அந்த நிகழ் பொழுதில் நான் !
பிணமெனும் பிண்டமாய்
மா ( நா ) ரிப் போவேன்
ஆனாலும்
நான் எனும் நான் செத்து
நீ ஆகி
உன் இதயமாக
அவனாகி
அவன் இரு கண்களாக
அவளாகி
அவள் உள் உறுப்பாக
இவ் வையகத்தில்
வாழ்வாங்கு வாழப் போகிறேன் !
