அன்னை மடி

வேலை அலுப்பில் அயர்ந்து தூங்க எண்ணி வீட்டிற்கு வந்தேன், இரவு உணவு வேண்டாம் அம்மா,, என்ற எனக்கு மறு மொழியாய் கிடைத்ததென்னவோ அடி தான்

வலுக்கட்டாயமாக உண்ண வைக்கப்பட்டேன். எத்தனை வயதானாலும் நம் பட்டினி நாம் அறியவில்லை என்றாலும் தான் அறிந்து உணவளிப்பது அன்னை உள்ளமே

இருந்த களைப்பில் உண்ட களைப்பும் சேர்ந்துக்கொண்டது,, எத்தனை அலுப்பிருபினும் தூங்க நேரம் ஆகும்

கண்களை மூடி முயற்சி செய்தேன்,,,

சட்டென்றே அழுகைக்குரல் எங்கிருந்து வருகிறது,,, விழிதிறந்த எனக்கு எங்கும் இருட்டு

அடர்ந்த மரங்கள், காற்றில் அசையும் கிளைகள் ,,, இது என் வீடு இல்லை அது மட்டும் புரிந்தது

எப்படி இங்கு வந்தேன்????? யார் கூட்டி வந்தார்கள் அல்லது தூக்கிவந்தார்கள்??? என் பெற்றோர் தடுக்க வில்லையா,,,,,, என் சுற்றம் எதிர்க்க வில்லையா??

எங்கே போவது எப்படி போவது??? கேள்விகள் தவிர ஏதுமில்லை என்னிடம்,,,,,,,

யாரோ நடந்து வரும் ஓசை யாரது மனிதனா?? மிருகமா?? நிற்பதா?? ஓடுவதா??

மனிதனின் வாழ்வில் கேள்விகளுக்கு மட்டும் பஞ்சம் வருவதே இல்லை,,,,,,,,,

யோசித்த தருணம்,

"யார் நீங்க?? இந்த காட்டுல என்ன செய்றீங்க??"- கேட்டாள் பெண்ணொருத்தி

அவளை பார்க்க மலைஜாதி பெண்போல இருந்தாள்,,, பழங்கால உடை,,, கையிலே விளக்கு,,,
என்ன தைரியம் இந்த இரவில் நாடு காட்டில் இப்படி ஒரு பெண்

"நா,,,, நா,,," என்ன சொல்வது அவளுக்கு

நான் எங்கிருக்கிறேன் தெரியாது,,, என் வீடு எங்கே போனது தெரியாது,,,, நான் இங்கு எப்படி வந்தேன் தெரியாது,,, இத்தனை தெரியாதை வைத்து கொண்டு நான் எங்கு இவளுக்கு பதில் சொல்வது

"எனக்கு தெரியல "- அதே பதிலையே கூறினேன்.

சிரித்தாள்,,, "வா என்னோடு"- கூட்டி சென்றாள்

எனக்கும் வேற வழி இல்லை கூடவே சென்றேன்,,, இவள் நல்லவளா?? கெட்டவளா?? எங்கு கூட்டி செல்கிறாள்?? என்ன செய்ய போகிறாள்??

எனக்குள் ஏன் இத்தனை கேள்விகள்,,,,,,, இந்த மனம் ஏன் யாரையும் உடனே நம்புவதில்லை,,,,,,,??

மனித வாழ்வில் எல்லாமே கேள்விகள் தான் போல அதற்கான விடையில் தான் அவன் வாழ்ந்ததற்கானா அர்த்தமே உள்ளது


சிறிது தூரம் சென்றோம்,,,,,,,, ஒரு பெரிய மலை அதை தாண்டினோம்,,,, அங்கு ஒரு பெண் தலைவிரிக் கோலமாய் அழுதுக் கொண்டிருந்தாள்.. இவளின் அழுகை குரல் தான் என்னை எழுப்பியதோ????

அவளின் உடை கிழிக்க பட்டிருந்தது,,, உடலிலும் காயங்கள் ,,,

என்னுடன் வந்தவள் நின்றாள்,, அவளையே பார்த்தாள்,,, நானும் பார்த்தேன்,,,

திரும்பி என்னை பார்த்தாள் அந்த மலை ஜாதி பெண்,,, நான் ஒன்றும் செய்யவில்லை,,, சற்று நேரம் யோசித்தாள்,,, பின் என்னை பார்த்து சிரித்தாள்

"வா போகலாம்"- என்றாள்,,,, அந்த பெண் பற்றி கேட்க வேண்டாமா அவளுக்கு என்ன பிரச்சனை அறிந்து கொள்ளவேண்டாமா?? திரும்பவும் கேள்விகள்,, ஆனால் நான் அமைதி காத்தேன்,,, நானே எங்கிருக்கிறேன் என்று தெரியவில்லை இதில் அவளைப் பற்றி நான் என்ன கேட்பது

திரும்பி பார்த்தேன் எனக்கு பாவமாக இருந்தது,,, அவள் அழுகை நிற்கவே இல்லை,,,,


இன்னும் சிறிது தூரம் சென்றோம்,,, அங்கு இருவர் இருந்தனர் ,, அதில் ஒருவன் கட்டைகளை கோபுரமாக அடிக்கினான், அதை மற்றொருவன் கலைத்தான் மேலும் அடிக்கியவனை அடித்து வதைத்துக் கொண்டிருந்தான்

எனக்குள் ஏன் இப்படி அடிக்கிறான் அவன் என்ன குற்றம் செய்தான்,, என்ற கேள்வி

இதையும் அந்த பெண் நின்று பார்த்தாள்,,,,,,, பின் என்னை திரும்பி பார்த்தாள்.,,,,,,,,,,,, முன் போலவே சிரித்தாள்

"வா என்னோடு"- என்றாள்,, எனக்குள் குழப்பம் என்ன இது,,,,,,,, இவள் ஏன் இப்படி செய்கிறாள்

நடக்கும் கொடுமைகளை ஏன் கேட்க மறுக்கிறாள், நான் தான் இந்த இடத்திற்கு புதியவள்
இவள் கேட்கலாமே,,, ஏன் கேட்க மறுக்கிறாள்

மீண்டும் எங்கள் பயணம் தொடர்ந்தது,,,,,,,,, சிறிது தூரத்தில் ஒரு ஓடை வந்தது அவள் அதில் முகம் கழுவினாள்,,, எனக்கும் களைப்பு அதை தாண்டி ஏனோ மனதில் இனம் புரியாத கவலை,,, ஏன் இப்படி???? என் வாழ்வு கேள்விகளோடு செல்கிறது

அவள் ஓடையின் கரையில் இருந்த கூழாங்கல் பிரதேசத்தில் அமர்ந்தாள்,,, என்னையும் அமர சொன்னாள்,, அமர்ந்தேன்,,, நிலவின் ஒளி எங்களின் மீது பட்டது,,,

இவ்வளவு நேரம் சிரித்தவள் திடீரென்று அழ ஆரம்பித்தாள்,,, சிறுத்தூரல் மழை ஆவது போல அவளின் அழுகை பெருகிக்கொண்டே போனது,,,

"ஏன் இப்படி அழுற?"- முதல் முறையாக அவளிடம் என் மனதில் எழுந்த கேள்வியை கேட்டேன்

என்னை பார்த்தாள்," என் மக்கள் நிலை கண்டு அழுகிறேன்" என்றாள்.

"ஒ அங்கு அடி படுபவன் உன் இனம் சேர்ந்தவனா ?"- என்றேன்

"அவன் மட்டுமல்ல அடிப்பவனும் என் மகனே"- என்றாள்

"என்ன சொல்கிறாய்???"

"ஆம், அங்கு அழுபவளும் என் மகளே அவளை சிதைத்தவனும் என் மகனே,,, அடிப்பவனும் என் மகனே அதை வாங்குபவனும் என் மகனே இதை எல்லாம் வேடிக்கை பார்த்த நீயும் என் மகளே"- என்றாள்

"எனக்கு குழப்பமா இருக்கு" - என்றேன்

"ஒவ்வொரு கொடுமையை பார்த்தபோதும் உன் மனதில் எழுந்த கேள்விகளை நீ அந்த கணமே கேட்டிருந்தால் புரிந்திருக்கும் அவர்கள் உன் சகோதரர்கள் என்று"- சொல்லிவிட்டு எழுந்தாள்

என்னை யாரோ அசைப்பது போல உணர்ந்தேன்


"எவ்ளோ நேரம் தூங்குவ, உன் பத்திரிகை ஆபீஸ்-லேந்து 5 தடவ போன் வந்துருச்சு எதோ ஒரு எடத்துல கொலை நடந்துடுச்சாம் உன்னை போய் ரிப்போர்ட் ரெடி பண்ண சொன்னங்க போ, ஊருவிட்டு ஊரு வந்து வயசு பொண்ணு செய்ற வேலையா இது, என்னமோ செய் போ"- என்னை எழுப்பி விட்டு சென்றாள் என் அன்னை


எழுந்த எனக்கு புரிந்தது அத்துணை கேள்விக்கும் பதில்கள்,,,,,,,,,,,,,,,,,,,