புதிதாய் பிறப்போம்

இன்பத்தை புன்னகையால்
செதுக்கிடும் சிறுநடைகள்..
அழகையும் இளமையையும்
நாடிடும் சிலைகள்..
ஆண்மையும் திருப்த்தியும்
போற்றிடும் படைகள்..
பணத்தையும் உறவையும்
பிரித்திடும் ஈன்றர்கள்..
பக்தியும் முக்தியும்
தேடிடும் மூப்பர்கள்..
யாவரும் அறிவோமா...
அழியும் விந்தை உலகில்
அழித்திடும் நிந்தை மாந்தர்கள்
நாமென்று..ஆனால்
இயற்கை அவளோ தன்னை
தாயென இன்றும் உணர்கிறாள்..
எட்டி மிதித்தாலும் ஏங்கியே
தவிக்கிறாள் நம் பாதம் வலிக்குமென்று..
விட்டு வெறுத்தாலும் தாங்கியே
சுமக்கிறாள் நம்மனம் மீளும்மென்று..
அவள் வலித்திடும் ரணத்திலும்
வாழ்கிறாள் நமக்காய்..
அவள் பேணிட புதிதாய் பிறப்போம்.
அவள் வாழ்ந்திட சுதந்திரம் கொடுப்போம்..
அன்றியும் அவளை கொன்றிட முனைய
அனுதினம் நம்மை தின்றிடும் மரணம்..!

...கவிபாரதி...