மரியாள் - வேலு
தோல் வாடி தேகத்தில் தோரணை செய்கிறாள்
மலர் வாடி கூந்தலில் மனம் வாடாத வாசம் வீசுகிறது
உப்பு காற்று வீசும் திசையில்
தன் நேசம் சொல்லி தருகிறாள் அவன் காதில் சேர !
எந்த உத்தமிக்கு பொறந்தவளோ இவள்
பிடிவாதமாக
அவன் சென்ற திசையில் தவம் செய்கிறாள்
காந்த பார்வையில் கடந்த காலத்தை ஈர்கிறாள்
காதல் மலர் தூவி காத்திருக்கிறாள் காதலன் கடந்த பாதையில்!
தளர்வான நடையில் தள்ளாடு போகிறது வாழ்க்கை
அவன் வருகைக்கு காத்திருதே
இவள் வருக்கைக்கு நாட்கள் எண்ணப்படுகிறது !
மறைந்த சூரியனின் முன்னாள் மறித்து போகாத ஒரு காதல் !!
