கருத்து கானல்

மமதை என்னுள் ஒரு நேரம் மிகுந்தது
கவிதை என்ன பிரமாதம் இதோ என்றது
வெள்ளை தாளில் பேனா பிடித்து அமர்ந்தேன்
வெகுளியாய் அதனுள் என் கவிதை தேடினேன்
நேரம் ஆக ஆக எனக்குள் சோர்வு வந்தது
நல்ல வார்த்தைகள் கோர்வை இன்றி நின்றது
ஏக்கத்தில் வெயில் உக்ரத்தில் மனதினுள் பார்த்தேன்
தண்ணீர் போல கருத்து கானல் கண்டு அயர்ந்தேன்