பசிகொண்ட காதல்

எண்ணிப்பார்க்கிறேன் இப்போது
இந்தக் காதல்
இத்தனை செழிப்பாய்
இந்த உலகில்
எப்படி வளர்ந்ததென்று?

வளராதா பின்னே

என் கண்ணீரை உண்பதுபோல்
இன்னும் இவ்வுலகில்
எத்தனைப்பேரின் கண்ணீரை
உணவாய் உண்டு
உயிர் வாழ்கிறதோ?

ஓ காதலே..
வா...
இதோ
அவள் நினைவுகளை விறகாக்கி
என் நெஞ்சினை அடுப்பாக்கி
உனக்கான உணவை சமைத்து விட்டது
என் விழிகள்

நினைவுகள் தீர்ந்துப்போகாது
இதனால்தான்
நித்தமும் நீ செழிக்கிறாய் காதலே
நித்தமும் நீ செழிக்கிறாய்...