எண்ணங்கள் தொலைந்தலையும் போது…

எண்ணங்கள் தொலைந்தலையும் போது…..
எண்ணங்கள் தொலைந்து
சிந்தனைகள் சிதறி
உருத்தெரியமல்
நான் என்னை மறந்துபோக
ஓர் காலை நடை.
ஆகா இது வல்லவோ இன்பம்
அந்த அடர்ந்த கட்டிடங்கட்குள்ளும்
எங்கெங்கும் பச்சை
உள்ளம் குளிரும் பச்சை.
அந்த பெரிய நெருப்பு பந்து
சிகப்பாய கிழக்கில்.
உயர்ந்த அந்த
நிறம் மாறா பச்சை இலை மரம்
அந்த பகவலனிலும் பெரிதாய்
அவனை மறைக்க.
பின்னால் ஓர் சப்தம்
இடியோசையாய.
வந்தேன் திரும்பி
அந்த அரை நிர்வாண அழகி
மாருதி 800னுள்
பிறகு நான் நானானேன்.
ஜாபகம் வந்தது
இன்றைய வேலைகள்
ஆகா! வங்கி செல்லவேண்டும்
மருத்துவ ரசீது கொடுக்கவேண்டும்
நாற்பது ரூபாய்தான் ஆனாலும்
செலவு செய்து விட்டோமே.
பிறகு அம்மாவின் வெளிறிய முகம்
என் முன்னால் அதனுடன்
என் கிராமம்
அந்த ஆறு, மணல்
புளிய மரம் எல்லாம்.
மறந்தேன்
இந்த கட்டிடக் காடுகளை
அப்படியே மறந்தே வழலாமே!
மறைந்தே வாழலாமே.