சுரங்கம்
உன்
நெற்றி மடிப்புக்குள்
ஒழிந்து கிடக்கும்
வாழ்க்கைக் குறிப்பு
குவிந்த விழிகளுக்குள்
அடைந்து கொழிக்கும்
ஏக்கக்கொதிப்பு
நெரிந்த அதரங்களில்
நிலைக்குத்தி நிற்கும்
கதகதப்பு
பஞ்சு நெஞ்சினை
பரந்து கனியும்
அடர்ந்த வெண்முடி
சொல்லாமலேயே
உறவாடத் தவிக்கும்
உதட்டோரச் சிரிப்பின் விரிப்பு
இந்த அற்புத இருப்பை
அறிக்கைத் தாக்கல்
செய்கிறது
வந்து வந்து போகும்
வாழ்வின் கடைசி
இரகசியங்களையும்
சொல்லிக் கொடுத்து
சுருதி கூட்டி நிற்கிறது
