திருப்பாவையில் ஒரு புதிய பக்திநெறிப் புலப்பாடு

1. முன்னுரை

பன்னிரு ஆழ்வார்களில் ஒருவரான பெரியாழ்
வாரின் வளர்ப்புமகள் ஆண்டாள். முத்தமிழ்
வளர்த்த முச்சங்கம் இருந்த பாண்டி நாட்டிலே
உள்ள ஸ்ரீ வில்லிபுத்தூரே ஆண்டாளின்
பிறப்பிடமாகும். ஆடி மாதத்துப் பூரநட்சத்திரத்
தன்று துளசிப்பாத்தியில் பெரியாழ்வார்
இவளைக் குழந்தையாகக் கண்டெடுத்து
வளர்த்தவர்;

திருநந்தவனம் அமைத்து மலர்மாலை தொடுத்துக்
கண்ணனுக்குச் சார்த்தி வழிபாடு செய்யும் வழக்க
முடையவர். ஆண்டாளுக்கு ‘கோதை’ எனப்பெயரிட்டு
வளர்த்தார். பெரியாழ்வார் கோதைக்கு கண்ணன்
கதைகளையும் உயர்ந்த தத்துவ ஞானக் கொள்கை
களையும் பயிற்றினார். அதனால் கோதையின் உள்ளம்
பக்திச் சூழலால் பண்பட்டு விளங்கியது. கண்ணனையே
அடைய வேண்டும் என அவாவுற்றது.

அவளுடைய பக்தியுணர்வு ஏனைய
ஆழ்வார்களிலிருந்து வேறுபட்டமைந்திருந்தது.
பெண்மைக்கென புதிய பக்திநெறியை உண்டாக்கி
உலகிற்கு அளித்தது. ஆண்டாளின் செம்மொழிப்
புலமை அதற்குச் சிறந்த ஊடகமாக விளங்கியது.
அப்பக்திநெறியை நன்கு விளக்கி உலக வழிபாட்டு
நெறியைச் செம்மைப்படுத்த அது எவ்வகையில்
உதவும் என்பதை எடுத்துக் காட்டுவதே இக்
கட்டுரையின் இலக்காகும். ஆய்வுக்குத் தரவாக
ஆண்டாள் பாடிய திருப்பாவை என்னும் பதிகம்
மட்டுமே பயன்படுத்தப்படும்.

2. பெண்மையின் வளர்ச்சியும் பக்திநெறியும்.

குழந்தைப் பருவத்தில் கண்ணனைப் பற்றித்
தன்னளவில் எண்ணிப்பார்க்க முடியாத கோதை
குமரிப்பருவம் அடைந்ததும் உலகியல் நெறியான
மணவினையை நாடாது கண்ணனையே விரும்பினாள்.
திருமால் மீது அவள் கொண்ட அன்பு வித்தியாசமானது.
தந்தையார் கண்ணனுக்குச் சார்த்த எனக் கட்டி வைத்த
மலர்மாலையைத் தானே சூடிப்பார்த்தாள்.

சூடி நிற்கும் நிலையில் மாலையின் அமைப்பு
முழுமையானதுதானா என அறிய விரும்பினாள். இது
அவளுடைய பக்திநிலையில் ஒரு தனித்துவமான
இயல்பு ஆகும். இச்செயற்பாடே அவளுக்குச்
‘சூடிக் கொடுத்த சுடர்க்கொடி’ என்ற
சிறப்புப் பெயரைத் தந்தது.

தன்னுடைய வாழ்வியல் நிலையில் கண்ணனை
அடைவது எளிதன்று என்பதை உணர்ந்த கோதை
ஆயர்பாடிச் சிறுமியாகத் தன்னை மாற்றிக்
கொண்டாள். தன்னுடைய பெண்மைநிலையில்
உயர்ந்த வேதத்தால் உபநிடதங்களால் பிற
அறநூல்களால் கண்ணனை அடைய முடியாது
என்ற உணர்வு அவளுக்கு ஏற்பட்டது.
எனவே ஒரு புதிய பக்திநெறியை உருவாக்க எண்ணிச்
செயற்பட்டாள்.; அந்தணர் குலத்து உதித்த பெரியாழ்வாரின்
மகளாக இருந்து கொண்டு கண்ணனை அடையத்
தானே ஒரு வழியைச் சமைத்துக் கொண்டாள்.

ஆயர் பாடிச் சிறுமியாக மாறிவிட தன் நடை, உடை,
பாவனை, பேச்சு அனைத்தையும் மாற்றிக் கொண்டாள்.
ஆயர்பாடி இடைச்சிகளைப் போல தலைமுடியை
ஒரு பக்கமாகச் சாய்த்து கொண்டை அமைத்துக்
கொண்டாள். அவர்கள் வெள்ளை உள்ளத்துடன்
பேசும் மொழியினைத் தானும் ஏறிட்டுக்கொண்டு
பேசலானாள். இடைச்சிகளுக்கேயுரிய முடை
நாற்றமாகிய வெண்ணெய் நாற்றம் ஏற்பட பால்,
தயிர், வெண்ணெய் இவற்றை உடம்பிலே பூசிக்
கொண்டாள்.

இச்செய்திகளை உரையாசிரியச் சக்கரவர்த்தியான
பெரியவாச்சான் பிள்ளை
“இடைமுடியும் இடைப்பேச்சும் முடை
நாற்றமுமாயிற்று” என்பார்.
முற்றிலும் தன்னை இடையர் குலப்பெண்ணாகவே
பாவனையால் மாற்றிக்கொண்ட ஆண்டாள் நோன்பை
ஒரு வெளிக்காரணமாகக் கொண்டு திருப்பாவைப்
பாடல்கள் முப்பதையும் பாடிப் பரவிப் பரமனைக்
கிட்டிக்கைங்கர்யமாகிற தொண்டு செய்யும்
நற்பேற்றினைப் பெற்று மகிழ்ந்ததாகப் பேசுகிறாள்.

இந்நிலையில் திருப்பாவை பாடிய ஆண்டாளின்
பாடல்களில் பெண்மையின் வளர்ச்சி நிலைகள்
சிறப்பாகப் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளன. தமிழிலக்கியத்தில்
‘பாவை’ என்னும் செய்யுள் வடிவத்தில்
பலர் பாடியுள்ளனர். ஆண்டாள் கண்ணன் மீது
காதல் கொண்டு அவனுக்கே பிறவி தோறும்
தொண்டாற்ற விரும்பிப் பாடிய திருப்பாவை
போல் மாணிக்கவாகசர் ‘திருவெம்பாவை’
என்னும் பாடல்களைச் சிவபெருமான் மீது
பாடியுள்ளார்.

சைன சமயத்தில் ‘அருகன் திருவெம்பாவை’
என்னும் நூல் மகாவீரரைக் குறித்து இயற்றப்பட்டுள்ளது.
இப்பாடல்களை விட ஆண்டாள் பாடல் தனித்துவமானது.
செம்மொழித்தமிழ் ஆண்டாள் பாடல்களில்
அவளுடைய பக்தியுணர்வைத் தெளிவாகப்
புலப்படுத்துகின்றது.

பெண்மையின் வளர்ச்சி நிலைகளைப் தெளிவாகப்
பல சொற்கள் மூலமும் சொற்றொடர்கள் மூலமும்
ஆண்டாள் குறிப்பிட்டுச் செல்வது இங்கு அகச்சான்றாக
அமைகிறது.

பாடல்: 01 ஆய்ப்பாடிச் செல்வச்சிறுமீர் - பருவமடையாத சிறுபெண்கள்.
பாடல்: 01 நேரிழையீர் - அழகோடு இயைந்த வினைத்திறனுடைய
அணிகலன்களை அணிந்த இளம் பெண்கள்.
பாடல்: 07 பேய்ப்பெண்னே – அறிவில்லாத பெண்ணே.
பாடல்: 09 மாமான் மகனே – முறைப்பெண்.
பாடல்: 10 அருங்கலமே – ஆபரணம் போன்ற பெண்.
பாடல்: 11 பொற்கொடியே – அழகிய வடிவுடைய பெண்.
பாடல்: 11 புனமயிலே – மயில்போன்ற தோற்றமுடையபெண்.
பாடல்: 11 செல்வப் பெண்டாட்டி – விரும்பப்படும் மனைவி.
பாடல்: 12 தங்காய் - சகோதரி உறவுடைய பெண்.
பாடல்: 13 பிள்ளைகள் - பெண்பிள்ளைகள்.
பாடல்: 14 நங்காய் - நிறைவான பெண்.
பாடல்: 15 இளங்கிளியே - இளமையான கிளிபோன்ற சொற்;களையுடையவள்
பாடல்: 15 நங்கைமீர் - நிறைவான பெண்களே
பாடல்: 16 ஆயர் சிறுமியர் - இடையர் பெண்கள்.
பாடல்: 17 கொழுந்தே – முதன்மையாகப் பிறந்தபெண்.
பாடல்: 17 குலவிளக்கே – மங்களதீபம் போன்றவளே.
பாடல்: 17 எம்பெருமாட்டியசோதா – எமது பெருமைக்குரிய யசோதா
பாடல்: 18 நப்பின்னாய் - நப்பின்னைப் பிராட்டி.
பாடல்: 18 மருமகளே – மருமகள் முறையான பெண்.
பாடல்: 18 கந்தங்கமழுங்குழலீ – பரிமளம் வீசும் கூந்தலுடைய இளம்பெண்
பாடல்: 19 ப+ங்குழல் நப்பின்னை – மலரணிந்த கூந்தலுடைய நப்பினை
பாடல்: 20 நப்பின்னை நங்காய் - நிறைவான பெண்ணான நப்பின்னை
பாடல்: 28 அறியாத பிள்ளைகள் - உலகவழக்கம் அறியாத இளம்பெண்கள்.
பாடல்: 30 சேயிழையார் - செவ்விதான ஆபரணமணிந்த கோபிகாஸ்திரிகள்.

மேற்காட்டிய சான்றுகள் ஆண்டாள் பக்திநெறியில்
பல்வேறு நிலையிலுள்ள பெண்களையும் பற்றி
எண்ணிச் செயற்பட்டதை உணர்த்துகின்றன. வழிபாடு
என்பது கூட்டுநிலையில் செய்யப்படவேண்டும் என
ஆண்டாள் கருதினாள். எல்லா நிலையில் உள்ள பெண்
களும் ஒன்றிணைந்து கண்ணனை வழிபடும் புதிய
முறைமையைத் தனது திருப்பாவையிலே
பாடியுள்ளாள்.