அழகிய தமிழ் மகள்

இனிய பொன்மாலை

இளஞ்சிகப்பில் குளித்தவேளை

தென்றல் தவழ்ந்துவந்து

தீண்டிய வேளையிலே

கண்கள் சேர்த்தஒளி

திங்கள் கடன்கேட்க

கொடுத்து தீரவில்லை

மிச்சமது மின்னலாக

பஞ்சு பாதமிது

மண்தொட்டால் நோகுமென்று

அழுது புலம்பியதால்

கண்சிவந்த செவ்வானம்

மெல்லிய இடையிங்கு

துவளும் நிலைகண்டு

மேகம் அழுததாலோ

நிரம்பியது கடல்களெல்லாம்

முல்லை பற்கள்கொண்டு

அவள்சிரித்த வேளையிலே

சிப்பிக்குள் முத்துக்களெல்லாம்

வெண்மையை சேகரிக்க

நீவரும் வேளையில்தான்

கவிஞர்களின் பேனாமுனை

காகிதத்தில் உரசுகிறது