கவிதை 112 தன்னையறியாமல்

சுற்றாமல் பம்பரங்கள் சுற்றுவதுமில்லை
வெட்டாமல் காடுகள் அழிவதுமில்லை
தட்டாமல் கைகள் தட்டுவதுமில்லை
படராமல் கொடிகள் படருவதுமில்லை

நோக்காமல் காதல் அரும்புவதுமில்லை
எழுதாமல் கவிதை நிலைப்பதுமில்லை
தொடராமல் உறவுகள் வளர்வதுமில்லை
பிரியாமல் அன்பு உணர்வதுமில்லை

தேடாமல் செல்வம் வருவதுமில்லை
வளராமல் செடிகள் பூத்ததுமில்லை
காயாமல் பழங்கள் பழுத்ததுமில்லை
உதவாமல் நட்பு தொடர்வதுமில்லை

சொல்லாமல் குறைகள் தெரிவதுமில்லை
ஏற்காமல் நிம்மதி வருவதுமில்லை
சோதனையில்லாமல் சாதனை படைப்பதுமில்லை
வேதனையில்லாமல் வாழ்வு அமைவதுமில்லை

சேராமல் பிரிவு வருத்துவதுமில்லை
கலங்காமல் உள்ளம் துடித்ததுமில்லை
வாழாமல் வாழ்க்கை ருசித்ததுமில்லை
தன்னையறியாமல் இறைவன் தெரிவதுமில்லை