சிலையாக நீ நின்றாய்
சிலையாக நீ நின்றாய்
சிவந்து நின்றது மாலை
அதிசயித்து அசையாமல் நின்றன மலர்கள்
அந்தி நிலவும் பொறாமையில் பார்த்தது
மெல்ல வீசிய தென்றலும் உன் குழலில் ஆடியது
சொல்லலாமல் நான் போனால்
என் கவிதைக்கு வாழ்வு ஏது
