ஜனனம்

ஒரு வார்த்தையில்
என் இதயத்தை கீறிவிட்டாய்
கத்தி கொண்டு என்
கன்னத்தில் முத்தமிட்டாய்
இதமாய் சுவாசிக்க நினைத்தேன்...காற்றாய்
உள்நுழைந்து சத்தமிட்டாய்
நிகழ் வாழ்க்கை வானில்
சிறகை விரித்தேன்...
காதல் கூண்டில் சிறை பிடித்தாய்...

ஆழ்கடலென அமைதியாக துடித்தேன்...என்னகத்தில்
அலையென அடித்துக் கொண்டிருக்கிறாய்..

உன்னை மறந்து சுக
தூக்கம் தேடினேன் கனவில்
வந்து நினைவென்னும் விஷம் ஊட்டினாய்...

மறக்கச் சொன்னவனை மறந்தே நானும் மலரானேன்
வண்டாய் வந்து இம்சிக்கிறான்...

இருந்தும் இன்னும் அவனை நேசிக்கிறேன்..

இறக்க துணிந்தேன்
வாழ பயந்தேன்
எனக்குத் தெரியும் என்னால் அவனை மறக்க முடியாது...அவன் நினைவில் விழுந்தவள்
எழ முடியாது...காதல் தீயில் விழுந்தவள் காதல் தோல்வியில் வாழ முடியாது...

வாழாமல் வாழுகிறேன்
சாவைத் தந்தவனை என்
கல்லறைக்கு அழைக்கிறேன்
அப்போதாவது

என்னையும் என் காதலையும் புரிந்து அவன் சிந்தும் துளி கண்ணீரில்
புது ஜனனம் காணாதோ? என் காதல்...